Ιδιοκτήτης παραδοσιακού καφενείου στο Καπάνι μετέτρεψε το κλειστό μαγαζί του σε μαγειρείο για άστεγους και ανθρώπους με προβλήματα υγείας. Ξέρει, άλλωστε, ως τέως χρήστης και ο ίδιος πώς είναι να ζεις στον δρόμο, γι’ αυτό και στη διανομή φαγητού δεν παραλείπει τους άστεγους χρήστες ουσιών που διαμένουν προσωρινά σε χώρο τής ΔΕΘ, με πρωτοβουλία τού δήμου Θεσσαλονίκης και του ΟΚΑΝΑ.
Ανθρωπιά που συγκλονίζει
Μπορεί ο κορωνοϊός να ανάγκασε τον Δημήτρη Παντζαρτζίδη να κλείσει το κατάστημά του, αλλά η κουζίνα του χορταίνει από τις 13 Απριλίου φαγητό και αλληλεγγύη όλους όσοι δεν έχουν σπίτι για να μείνουν.
«Με άγγιξε αυτή η κατάσταση, επειδή παλαιότερα έχω κι εγώ περάσει παρόμοια φάση – και η χαρά μου να μπορώ να προσφέρω αυτά τα πράγματα στους ανθρώπους είναι κάτι που δεν πληρώνεται. Να είσαι από κάτω, να σηκωθείς, να σταθείς και να πας να φροντίσεις αυτούς τους ανθρώπους είναι ό,τι πιο πολύτιμο μου ‘χει συμβεί στη ζωή μου», λέει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο κ. Παντζαρτζίδης από το μικρό μαγέρικο, όπου κάθε μέρα, με μια ομάδα εθελοντών, ετοιμάζει γεύματα με πρώτες ύλες που τους προμηθεύει ο δήμος Θεσσαλονίκης.
«Η προσπάθεια ξεκίνησε σε συνεννόηση με όλα τα παιδιά τού μαγαζιού, για να μπορέσουμε να δώσουμε λίγη αγάπη και φροντίδα στους ανθρώπους που βρίσκονται στον δρόμο. Είμαστε άνθρωποι που έχουμε περάσει από αυτήν την κατάσταση, ξέρουμε πόσο δύσκολο είναι να είσαι στον δρόμο και τώρα νιώθουμε πάρα πολύ περήφανοι που μπορούμε να προσφέρουμε αυτές τις μερίδες», σημειώνει ο κ. Παντζαρτζίδης. Η διανομή ξεκίνησε στις 13 Απριλίου, σε συνεργασία με τον αντιδήμαρχο Κοινωνικής Πολιτικής τού δήμου Θεσσαλονίκης, Χάρη Αηδονόπουλο, με τα γεύματα στην προσωρινή δομή αστέγων που στήθηκε, λόγω του κορωνοϊού, σε περίπτερο της ΔΕΘ, σε συνεργασία με τον ΟΚΑΝΑ.
«Ωστόσο», συνεχίζει, «η διανομή επεκτάθηκε και σε άστεγους που κοιμούνται σε διάφορα σημεία στο κέντρο, αλλά και σε άλλους που δεν μπορούν, λόγω προβλημάτων υγείας, να ετοιμάσουν ένα γεύμα και είναι ανήμποροι να βγουν από το σπίτι τους»… Χαρακτηριστική περίπτωση είναι ο κ. Αντώνης, ο οποίος μένει με την ηλικιωμένη σύζυγο και τον γιο του σε ένα διώροφο σπίτι στην Άνω Πόλη. Με πολλά προβλήματα υγείας όλη η οικογένεια, αδυνατούσε να φροντίσει για τα γεύματά της, καθώς ουδείς μπορούσε να κατέβει έστω και τις σκάλες: οπότε, τη λύση ανέλαβε η ομάδα εθελοντών.
«Πηγαίνουμε κάθε μεσημέρι κάτω από το σπίτι τους, ο κυρ-Αντώνης μάς πετάει έναν γάντζο από το μπαλκόνι και εκεί του βάζουμε τη σακούλα με τις μερίδες φαγητού», αναφέρει ο κ. Παντζαρτζίδης.
Η διανομή αλληλεγγύης ξεκινά καθημερινά από το Καπάνι, με αυτοκίνητα εθελοντών. Τηρώντας όλους τους κανόνες ασφαλείας (λόγω της πανδημίας), διασχίζει τη δυτική Θεσσαλονίκη και την Άνω Πόλη και καταλήγει με ενδιάμεσες στάσεις στη ΔΕΘ. Εκτός από τους άστεγους, η ομάδα μοιράζει φαγητό σε ανθρώπους που μένουν μόνοι τους σε διαμερίσματα και δεν μπορούν να μετακινηθούν λόγω σοβαρών προβλημάτων υγείας.
«Κάθε μέρα πηγαίνουμε 15 μερίδες στη ΔΕΘ και άλλες 30 τις μοιράζουμε πόρτα πόρτα και δρόμο δρόμο», λέει ο ιδιοκτήτης τού καφενείου.
Χρήστες και αστεγία
Ένα πιάτο ζεστή ψαρόσουπα και ψωμί περιελάμβανε το χθεσινό γεύμα των 15 ατόμων που φιλοξενούνται προσωρινά στη ΔΕΘ. Η δομή έχει ιδιαίτερα χαρακτηριστικά λειτουργίας, καθώς, όπως εξήγησε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο Γιάννης Λιγδάς (από την υπηρεσία «streetwork» του OKANA), υπάρχουν περιορισμοί κινήσεων.
«Στο πλαίσιο των κανονισμών τού προσωρινού ξενώνα, απαγορεύεται η χρήση ναρκωτικών – οι φιλοξενούμενοι μπορούν να βγαίνουν έξω για συγκεκριμένο λόγο και ώρες. Δυσκολεύονται, βέβαια, να προσαρμοστούν, όπως και στη συγκατοίκηση, επειδή έξω κοιμούνται καθένας μόνος του. Από την άλλη, βέβαια, εδώ έχουν φροντίδα, νοιάξιμο και καθαριότητα», σημειώνει ο κ. Λιγδάς. Από την πλευρά της, η κοινωνική λειτουργός στον ΟΚΑΝΑ Μαρία Νικολούζου διευκρινίζει ότι γίνονται προσπάθειες κατά την παραμονή των ανθρώπων στη δομή να προμηθευτούν έγγραφα που τους λείπουν και είναι απαραίτητα, για να πάρουν φάρμακα και να λάβουν τα επιδόματα που δικαιούνται. Καταλήγοντας, πάντως, και οι δύο εργαζόμενοι του ΟΚΑΝΑ, αναφέρονται στην «επόμενη μέρα», μετά τον κορωνοϊό», ξεκαθαρίζοντας ότι «παρότι οι ανάγκες των χρηστών είναι πάρα πολλές, εντούτοις δεν υπάρχουν αρκετές δομές για την υποστήριξή τους».
