Η Αγιορειτική Εστία Θεσσαλονίκης γιορτάζει φέτος τα 20 χρόνια από την ίδρυσή της. Στο πλαίσιο αυτό, κατά το φετινό, επετειακό έτος θα πραγματοποιηθεί ένα μεγάλο εορταστικό πρόγραμμα εκδηλώσεων.
Η αρχή γίνεται με την έκθεση φωτογραφίας τού Νίκου Κουκή, «Άγιον Όρος – Βίος τής Ερήμου», η οποία θα φιλοξενείται στους εκθεσιακούς χώρους τής Αγιορειτικής Εστίας από τις 13 Φεβρουαρίου ώς τις 4 Απριλίου. Την επιμέλεια της έκθεσης έχουν από κοινού ο Αναστάσιος Ντούρος, διευθυντής τής Αγιορειτικής Εστίας, και ο Φαίδωνας Χατζηαντωνίου, αρχιτέκτων-αναστηλωτής.
Φευγαλέα στιγμιότυπα
«Η Μικρά Αγία Άννα, τόπος άσκησης μεγάλων μορφών τού αγιορείτικου αναχωρητισμού, είναι το αντικείμενο του οδοιπορικού τού Νίκου Κουκή, το οποίο πραγματοποίησε το 1994, με αφορμή την πανήγυρη της καλύβης τού Τιμίου Προδρόμου. Με το άμωμο βλέμμα τού διψασμένου για την έρημο οδοιπόρου, ο φωτογράφος –διάκονος, επίσης, της μουσικής τέχνης– συλλαμβάνει με τον φωτογραφικό φακό του φευγαλέα στιγμιότυπα από τον λατρευτικό και τον καθημερινό βίο των μοναχών, από την προετοιμασία τού αγιορείτικου πανηγυριού, από την πορεία των προσκυνητών προς τον προορισμό τους. Πρόσωπα εκφραστικά και ήχοι από αγγελικές ψαλμωδίες μάς συνοδεύουν σ’ αυτή τη μοναδική κυψέλη ειρήνης και πνευματικού κάλλους» (Φαίδων Χατζηαντωνίου).
Who is who
Ο Νίκος Κουκής γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη, το 1956. Σπούδασε φλάουτο στο Κρατικό Ωδείο της πόλης, εργάζεται ως μουσικός στην Κρατική Ορχήστρα και, παράλληλα, διδάσκει στο Ωδείο Άνω Πόλης.
Με την καλλιτεχνική φωτογραφία ασχολείται από το 1978. Έχει πραγματοποιήσει πλήθος φωτογραφικών εργασιών, οι οποίες παρουσιάστηκαν στις ατομικές εκθέσεις «Ατμόσφαιρες» (1989, κατάστημα «Dark Blue»), «Μπεχτσινάρ» (1990, Μικρή Πινακοθήκη «Διαγώνιος»), «Βυρσοδεψεία» (1992, Αίθουσα Τέχνης τού δήμου Θεσσαλονίκης και το 2001 στο Κέντρο Ιστορίας Θεσσαλονίκης – έκδοση λευκώματος), «Επαγγέλματα του δόμου» (1995, Φωτοχώρος Κούνιο), «Γαία πυρί μειχθήτω» (2001, Αίθουσα Τέχνης «Άτριον»), «Κεραμεία Αλλατίνη» (2005, Αίθουσα Τέχνης τού δήμου Θεσσαλονίκης), «Αντι-σώματα» (2007, Stereosis), «Επαγγελματική και Οικογενειακή Συμφιλίωση» (2008, «Μύλος» Θεσσαλονίκης), «Χρωμο-σώματα» (2014, Χώρος 18), «Το λιμάνι τής Θεσσαλονίκης» (2017, βίλα Πετρίδη).
Επίσης, συμμετείχε και σε πολλές ομαδικές εκθέσεις: «Δέκα σύγχρονοι φωτογράφοι τής Θεσσαλονίκης» (1991, Οργανισμός Λιμένος Θεσσαλονίκης), «Identitées Mediterranéenes» (1991, Aix en Provence), «Φωτογραφικό Συμπόσιο» (1993, Σάνη Χαλκιδικής), «Γιγαντοφωτογραφίες» (1993, Παρά θιν’ αλός), «Ζην» (1993, Ινστιτούτο Γκαίτε), «Οι φωτογράφοι τής ΛΕ.Φ.ΚΙ.Θ.» (1997, Μουσείο Φωτογραφίας Θεσσαλονίκης), «Εικόνα και είδωλο» (1997, Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης), «Άνθρωποι, τοπία, (Εγ)καταστάσεις» (κριτικό αφιέρωμα στο περιοδικό «ΠΑΡΩΡΟΝ» του Απόστολου Μαρούλη, τεύχος 9ο, Οκτώβριος, Αθήνα), «Κοιτάζοντας φωτογραφίες» (2003, ΛΕ.Φ.ΚΙ.Θ.), «Αποθήκες τού χρόνου» (2003, Μουσείο Φωτογραφίας Θεσσαλονίκης), «Μυστήρια και θαύματα» (2005, Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης), «Τέχνη και Δίκαιο» (2014, Ινστιτούτο Γκαίτε).
Συμμετείχε, επίσης, στην έκδοση-αφιέρωμα για την ελληνική φωτογραφία τού ιταλικού περιοδικού τέχνης και λόγου «Private» με τίτλο «Η εξέλιξη της σύγχρονης ελληνικής φωτογραφίας» (2003), στο διακρατικό πρόγραμμα «Βιομηχανική κληρονομιά μεταξύ γης και θάλασσας: ευρωπαϊκό δίκτυο οικομουσείων» (2005), όπως επίσης και στο φεστιβάλ «Milano incontra la Grecia» (2007, Piccolo Teatro Studio).
Έχει εκδώσει τα λευκώματα «Μπεχτσινάρ» (1990), «Επαγγέλματα του δρόμου» (1995), «Βυρσοδεψεία» (Κέντρο Ιστορίας Θεσσαλονίκης, 2001) και «Αλλατίνη» (2005). Φωτογραφίες του υπάρχουν, επίσης, στα λευκώματα «Θεσσαλονίκη, μια πόλη ανθρώπων: φωτογραφίες τού 20ού αιώνα» (University Studio Press, 2017) και «Σταυρούπολη: Ένας περίπατος στην πόλη» (University Studio Press, 2018).
Είκοσι πέντε φωτογραφίες του από τη φωτογραφική εργασία «Επαγγέλματα του δρόμου» και σαράντα φωτογραφίες από τη φωτογραφική εργασία «Βυρσοδεψεία» έχουν δωρηθεί στο Κέντρο Ιστορίας Θεσσαλονίκης. Επίσης, φωτογραφίες τού Νίκου Κουκή υπάρχουν στο Μουσείο Φωτογραφίας Θεσσαλονίκης, στο Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης και σε ιδιωτικές συλλογές.