Μετά τις 25 sold-out παραστάσεις τής περασμένης άνοιξης, η «Φόνισσα» του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη (από την Πειραματική Σκηνή τής «Τέχνης», σε σκηνοθεσία Πάνου Δεληνικόπουλου) επιστρέφει στο «Θέατρο Τ». Το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό τής παράστασης; Δεν πρόκειται για διασκευή, αλλά για αυτούσιο το κείμενο του Παπαδιαμάντη.
Τι είναι αυτό που κάνει τη «Φόνισσα» τόσο αγαπητή στο θεατρικό κοινό;
Κατ’ αρχήν, ο Παπαδιαμάντης, η περιγραφική δεινότητά του, το λαϊκό του ένστικτο, η συμπόνια του «για τα πάθια και τους καημούς των ανθρώπων», η μαγική του γλώσσα. Από την άλλη, η Φραγκογιαννού, ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον και αμφιλεγόμενο πρόσωπο. Θύτης και θύμα. Άγρια και τρυφερή, «γιάτρισσα των ιδίων θυμάτων της». Και, φυσικά, η περιγραφή τής ανοιξιάτικης φύσης στη Σκιάθο. Από τη στιγμή που η γραία Χαδούλα παίρνει τα βουνά, η φύση με τους ήχους και τις μυρωδιές της γίνεται ο ισότιμος συμπρωταγωνιστής: τα λουλούδια, τα δέντρα, τα πουλιά και η θάλασσα, που στο τέλος θα τα ξεπλύνει όλα.
Πώς εξυπηρετεί την παράσταση το αμιγώς γυναικείο καστ;
Τη γυναικεία αυτήν ιστορία την αφηγούνται πέντε γυναίκες. Ήταν μια ιδέα τού Πάνου Δεληνικόπουλου, που τη βρίσκω εξαιρετικά εύστοχη. Γυναίκες να δώσουν σάρκα στην ιστορία, γυναίκες να κρίνουν τη θέση τής γυναίκας, γυναίκες να αφηγηθούν τις αποτρόπαιες πράξεις, γυναίκες να καταδικάσουν και να προσπαθήσουν να κατανοήσουν τη Φραγκογιαννού.
«Η ΦΡΑΓΚΟΓΙΑΝΝΟΥ ΣΚΟΤΩΝΕΙ ΜΙΚΡΑ ΚΟΡΙΤΣΑΚΙΑ. ΤΑ ΣΚΟΤΩΝΕΙ, ΓΙΑ ΝΑ ΤΑ ΛΥΤΡΩΣΕΙ ΚΑΙ ΑΥΤΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΤΟΥΣ ΑΠΟ ΤΑ ΒΑΣΑΝΑ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΝ, ΣΤΕΛΝΟΝΤΑΣ ΤΑ ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ. ΟΠΩΣ ΩΡΑΙΑ ΤΟ ΛΕΕΙ Ο ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗΣ, ‘ΕΧΕΙ ΨΗΛΩΣΕΙ Ο ΝΟΥΣ ΤΗΣ’».
Τι είναι τελικά η Φραγκογιαννού; Μια στυγνή δολοφόνος ή θύμα τής εποχής της;
Η Φραγκογιαννού σκοτώνει μικρά κοριτσάκια. Τα σκοτώνει, για να τα λυτρώσει και αυτά και τους γονείς τους από τα βάσανα που τους περιμένουν, στέλνοντάς τα στον παράδεισο. Όπως ωραία το λέει ο Παπαδιαμάντης, «έχει ψηλώσει ο νους της». Προφανώς, ουδεμία κοινωνική καταπίεση μπορεί να δικαιολογήσει αυτές τις πράξεις – ίσως, όμως, μπορεί να τις εξηγήσει.
Πόσο θεωρείτε ότι έχει αλλάξει η θέση τής γυναίκας από την εποχή τής «Φόνισσας» μέχρι σήμερα;
Νομίζουμε πολύ. Φοβάμαι πως όχι και τόσο…