Το έργο γράφτηκε το 1920, αλλά οι ομοιότητες με τη σημερινή κοινωνία είναι εντυπωσιακές. Ο έρωτας του Μπρούνο και της Στέλλας είναι τόσο δυνατός και αμοιβαίος, που παρασύρει τους πάντες γύρω τους σε ένα παραλήρημα ευτυχίας. Όμως, ξαφνικά, όλα αλλάζουν, όταν στη σκέψη τού Μπρούνο εισβάλλει η υποψία τής απιστίας – και το μυαλό του χάνεται μέσα στα σκοτεινά μονοπάτια τής ζήλιας…
Ο «Μεγαλοπρεπής κερατάς» ακροβατεί ανάμεσα στο φαρσικό και το τραγικό. Τα πρόσωπα τη μια στιγμή ερωτεύονται, αγαπούν, διασκεδάζουν και την άλλη πληγώνουν, πληγώνονται και υποφέρουν. Από το δροσερό, ανάλαφρο, κωμικό περιβάλλον μεταφέρονται σε έναν εφιαλτικό τόπο χωρίς επιστροφή, κυριευμένο από εμμονές και πάθη, όπου κάθε λογική καταρρίπτεται. Ένα παιχνίδι εις άτοπον απαγωγής χωρίς κάποιο τέλος, μια που, τελικά, ο πραγματικός εχθρός τού ήρωα είναι ο ίδιος του ο εαυτός.
Γεννημένος στη Γαλλία, ο Κρομλένκ, γόνος οικογένειας ηθοποιών, έγραψε τον «Μεγαλοπρεπή κερατά» το 1920. Επηρεασμένος από εμβληματικά κλασικά έργα και διαθέτοντας άριστη γνώση τής θεατρικής γραφής και της θεατρικής πράξης, μας δίνει ένα λυρικό και ταυτόχρονα γκροτέσκο κείμενο με θέμα τη ζήλια στην πιο αρρωστημένη και, παράλληλα, κωμική (ή γελοία) διάστασή της.
