Το φιλόδοξο εγχείρημα του θεατρικού showcase, που ξεκίνησε για πρώτη φορά το 2018, συνεχίζει ακάθεκτο ως πολιορκητικός κριός τής πολιτιστικής εξωστρέφειας της πόλης στη διάρκεια των φετινών «Δημητρίων». Σημαντικά καλλιτεχνικά σχήματα από το εξωτερικό και από την Ελλάδα, ένα δυναμικό κοινό θεατών-συμμετόχων, αλλά και διευθυντές άλλων φεστιβάλ του ευρωπαϊκού και του ευρύτερου βαλκανικού χώρου είναι το έμψυχο δυναμικό τού ιστορικού μεν, ανανεωμένου δε φεστιβάλ, που διατηρεί τη Θεσσαλονίκη ως μιαν ανοιχτή, ανήσυχη πολιτιστική σκηνή για δημιουργούς από την Ελλάδα και από το εξωτερικό, για νέες καλλιτεχνικές τάσεις και πρωτοποριακά ρεύματα, για προκλήσεις και ανατροπές.
Η «CT» προτείνει τρεις καλλιτεχνικές παραγωγές που ξεχώρισε στο φετινό πρόγραμμα.
«Μακμπέθ»
Μια αξιοσημείωτη και πρωτότυπη διασκευή τής κλασικής τραγωδίας τού Γουίλιαμ Σαίξπηρ. Στην ερμηνεία τού Αλεσάντρο Σέρα, το σκηνικό μεταφέρεται από το Ηνωμένο Βασίλειο και τη Σκοτία στην καρναβαλική κουλτούρα και τα τελετουργικά των κατοίκων τής Σαρδηνίας. Πιστό στο πνεύμα τού ελισαβετιανού θεάτρου, το έργο χρησιμοποιεί αποκλειστικώς άνδρες στους πρωταγωνιστικούς ρόλους.
Το πρωτότυπο κείμενο μεταφράζεται στη διάλεκτο της Σαρδηνίας, η μουσική και τα ηχοχρώματα της οποίας απηχούν καιρούς βγαλμένους από τα βάθη τού ανθρώπινου ψυχισμού. Η παράσταση εκτελείται με αυστηρή ακρίβεια, προκρίνοντας την υποβλητική δύναμη της κινησιολογίας, της εικόνας, του λόγου και της προσθήκης ήχων τού φυσικού περιβάλλοντος.
INFO: «Μακμπέθ» τού Αλεσάντρο Σέρα την ΚΥ 29.09, στις 21:00, στο Θέατρο της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών (Εθνικής Αμύνης 2, Τ. 2315-200.200). Εισιτήρια: 12, 10 ευρώ.
ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ, ΤΗ ΜΟΥΣΙΚΗ, ΤΟΝ ΧΟΡΟ ΚΑΙ ΤΑ ΕΙΚΑΣΤΙΚΑ, ΤΑ 54α «ΔΗΜΗΤΡΙΑ» ΑΝΑΔΕΙΚΝΥΟΥΝ ΤΙΣ ΣΥΓΧΡΟΝΕΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΕΣ ΤΑΣΕΙΣ, ΑΞΙΟΠΟΙΩΝΤΑΣ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ ΤΟΥ ΤΟΠΟΥ.
«Lachrimæ Lyræ» («Επτά Δάκρυα»)
Ο συγκινητικός και διαχρονικός ήχος τής λύρας τού Σωκράτη Σινόπουλου «συνομιλεί» με τις βιόλες ντα γκάμπα και τον φωτεινό και επιβλητικό ήχο τού γαλλικού συγκροτήματος παλαιάς μουσικής «L’Achéron». Με αφετηρία τη μελαγχολία που διατρέχει το έργο «Lachrimæ» (ή «Επτά δάκρυα») του σπουδαίου άγγλου συνθέτη τού 16ου αιώνα Τζον Ντόουλαντ και τη χαρμολύπη των βυζαντινών ήχων, οι πέντε μουσικοί διηγούνται την καθαρτική ιστορία τής μεταμόρφωσης από το σκοτάδι στο φως και της μετάβασης από τον θρήνο στη γιορτή.
Η κωνσταντινουπολίτικη λύρα και η βιόλα ντα γκάμπα είναι όργανα που εκφράζουν κατεξοχήν τη μελαγχολία και τη νοσταλγία. Στη διάρκεια της χρυσής εποχής τής ιστορίας τους χρησιμοποιήθηκαν για να εκφράσουν αυτά ακριβώς τα συναισθήματα.
Ο Σωκράτης Σινόπουλος, με την πολύ ιδιαίτερη ερμηνεία του, αναλαμβάνει με τη λύρα του τον ρόλο τής πρώτης φωνής στο πεντάφωνο έργο του Ντόουλαντ. Μάλιστα, ο συνδυασμός των δύο οργάνων (της λύρας με τις βιόλες ντα γκάμπα) πραγματοποιείται για πρώτη φορά – και ο Σινόπουλος κομίζει σ’ αυτήν την πρωτότυπη συνεργασία την ηχώ των μουσικών τρόπων τής Ανατολής και των βυζαντινών ήχων.
INFO: «Lachrimæ lyræ» την ΤΡ 01.10, στις 21:00, στη Ροτόντα (πλατεία Αγίου Γεωργίου 5, Τ. 2310-968.860).
Κλασική οθωμανική μουσική
Για πρώτη φορά παρουσιάζεται ένα παντελώς άγνωστο κομμάτι τής μουσικής παράδοσης της Θεσσαλονίκης, μέσα από τα έργα τεσσάρων θεσσαλονικέων συνθετών κλασικής οθωμανικής μουσικής που έζησαν στην πόλη τον 18ο και τον 19ο αιώνα. Τα ονόματά τους; Σελανικλί Αχμέτ Εφέντι, Αρτακί Καντάν, Νετσίπ Ντεντέ και Σεβκέτ Μπέι. Ο πρώτος Τούρκος, ο δεύτερος Αρμένιος, οι δύο τελευταίοι μέλη των δερβίσικων ταγμάτων τής Θεσσαλονίκης την εποχή εκείνη. Μαζί αναδύεται και η λαϊκή μουσική των Τούρκων τής πόλης, χαρακτηριστικό, μα και τυπικό δείγμα των μουσικών παραδόσεων των νοτιοανατολικών Βαλκανίων. Μιας κοινότητας που, φεύγοντας με τις ανταλλαγές πληθυσμών στις αρχές τού περασμένου αιώνα, συμπεριέλαβε στις αποσκευές της και τα τραγούδια της.
Οι συντελεστές, έξι μουσικοί: τρεις Θεσσαλονικείς (με τον «οδηγό» τού πρότζεκτ, Δημήτρη Βασιλειάδη, στο κανονάκι, την έρευνα και τις ενορχηστρώσεις, τον Κώστα Παπαγιαννίδη στο ούτι και την Έλενα Μουδίρη-Χασιώτου στο τραγούδι), παρέα με δύο καλλιτέχνες από την Αθήνα, με μακρά «θητεία», ωστόσο, στη Θεσσαλονίκη (τον Λουκά Μεταξά στα κρουστά και τη Χρυσάνθη Γκίκα στην πολίτικη λύρα). Την ομάδα κλείνει ένας Τούρκος από την Κωνσταντινούπολη, ο Παμίρ Πάνυα, στο νέι και το τραγούδι. Όλοι τους με μεγάλη εμπειρία στη μουσική τής καθ’ ημάς Ανατολής, επιστρέφουν και παραδίδουν ένα μοναδικό μουσικό ντοκουμέντο στην πόλη που το δημιούργησε – και δικαιωματικά της ανήκει.
