Η φαινομενικά τυχαία συνάντηση δύο ανδρών είναι η αφορμή για μια ασυνήθιστη αναμέτρηση μεταξύ τους. Ο αρχικά πολιτισμένος, αλλά και λίγο παράδοξος διάλογος γρήγορα παίρνει απρόσμενη διάσταση και σιγά σιγά αποκαλύπτουν ο ένας στον άλλο τα βαθύτερα ένστικτά τους. Όλα όσα κρύβουν –ακόμη κι από τον ίδιο τους τον εαυτό– βρίσκουν τρόπο να βγουν στην επιφάνεια και οι ρόλοι θύτη και θύματος εναλλάσσονται εν αγνοία τους.
ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΡΟΛΩΝ ΠΟΥ ΜΠΕΡΔΕΥΤΗΚΑΝ, ΟΡΙΑ ΠΟΥ ΞΕΠΕΡΑΣΤΗΚΑΝ, ΕΝΑΣ ΑΝΑΜΕΝΟΜΕΝΟΣ ΘΑΝΑΤΟΣ: ΑΓΑΠΗ, ΜΙΣΟΣ ΚΙ ΕΝΑΣ ΑΝΑΠΑΝΤΕΧΟΣ ΚΥΚΛΟΣ ΖΩΗΣ.
Η επώδυνη κατάδυση στην ανθρώπινη ψυχή και η αναγνώριση των κρυφών ενστίκτων είναι διαδικασία απαιτητική και χρονοβόρα, κατά την οποία καθένας επιλέγει μέχρι πού αντέχει να φτάσει – και, ανάλογα με τα βιώματά του, είναι υπεύθυνος για το τέρας που μεγαλώνει (ή όχι) μέσα του. Η κατάβαση στο «Υπόγειο» μπορεί να είναι λύτρωση, κάθαρση, εξιλέωση ή ακόμη και εγκλωβισμός.
Το έργο είναι γραμμένο με αφαιρετικό τρόπο, χωρίς να ορίζει χρόνο και τόπο. Είναι άχρονο-διαχρονικό, ξεκάθαρα συμβολικό, δίνοντας με αυτόν τον τρόπο χώρο στις ανθρώπινες σχέσεις: σχέσεις γονεϊκές, σχέσεις εξουσίας, σχέσεις μεταξύ αγνώστων, φίλων, εραστών, αλλά κυρίως η σχέση με τον εαυτό μας. Θετικά και αρνητικά συναισθήματα, δυσφορία, αγάπη, μίσος και παιχνίδια ρόλων συνθέτουν ένα τοπίο που δεν διαφέρει από τον αναπάντεχο κύκλο ζωής τού ανθρώπου.
