Κρουαζιέρα, ω ναι… Αλλά, πώς; Σαν ερωτευμένοι πιγκουίνοι στη Σαντορίνη ή, καλύτερα, μια κρουαζιέρα στην άκρη τού τρόμου; Γιατί στο μυαλό τού Κωστή η λέξη «κρουαζιέρα» είναι συνώνυμο του «τελευταίου ταξιδιού»; Γιατί οι γενναίοι πεθαίνουν δύο φορές; Πόσοι έχουν σκοτωθεί μέχρι σήμερα, προσπαθώντας να βγάλουν μια σέλφι τής προκοπής;
Ο ΚΩΣΤΗΣ ΑΦΗΓΕΙΤΑΙ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΤΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ – ΚΑΤΙ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΗΝ «ΑΒΑΣΤΑΧΤΗ ΕΛΑΦΡΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΕΙΝΑΙ», ΤΟ «TWILIGHT ZONE» ΚΑΙ ΤΟ «ΚILL BILL» ΤΟΥ ΤΑΡΑΝΤΙΝΟ. ΣΚΗΝΟΘΕΤΕΙ ΚΑΙ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΙ Ο ΙΔΙΟΣ.
Όλα ξεκίνησαν στο δημοτικό, από μια δασκάλα που είχε εμμονή με τον Κώστα Καρυωτάκη. Μια σειρά γεγονότων, ρεαλιστικών ή το εντελώς αντίθετο, γίνονται αφορμή για μια εξωφρενική εξομολόγηση τίγκα στο θρίλερ, την ψυχρολουσία, την ευαισθησία, την αθανασία, τη συνουσία και το έντεχνο τραγούδι. Μια νεκρή χελώνα στη Γερακινή, ένα πούλμαν που γλιστράει στον γκρεμό, αυτοκινητιστικά ατυχήματα σκέτη παρωδία, μια πέτρα που έπεσε από τον ουρανό, μια κηδεία σαν το «Πλοίο τής Αγάπης», μια βραδιά ποίησης πληκτική μέχρι θανάτου, ένα τρικούβερτο Πάσχα στην Κρήτη, μια συνάντηση με τον Θεό σε ένα μοναστήρι στη Νάουσα και πολλές ακόμη ιστορίες από την κρύπτη…
Ο Κωστής Ζαφειράκης αφηγείται ιστορίες από το προσωπικό του ημερολόγιο: δηλαδή, κάτι ανάμεσα στην «αβάσταχτη ελαφρότητα του είναι», το «Twilight Zone» και το «Κill Bill» του Ταραντίνο. Σκηνοθετεί και πρωταγωνιστεί ο ίδιος.
