Η Red είναι μια γυναίκα που παραδίδεται στα πάθη της με έντονο και ακραίο τρόπο. Ερωτεύεται τη ζωή και τη ζει στον υπερθετικό βαθμό. Η φωνή τής Νίνας Λοτσάρη και 15 τραγούδια-ύμνοι στον έρωτα υπόσχονται μια μοναδική εμπειρία. Μαζί της στη σκηνή τρεις βιρτουόζοι μουσικοί, visuals, σκηνικές ανατροπές, hi-end φωτισμοί και η ιδιαίτερη σκηνοθετική ματιά τού Γρηγόρη Αποστολόπουλου.
Το μουσικό «χαλί» τού τρέιλερ της παράστασης είναι το «It’s a sin» από τον Mr. Strange. Ποιο είναι αυτό το «αμαρτωλό», για το οποίο μας προδιαθέτει το τραγούδι;
Η Red είναι όλα αυτά που εκφράζει το κόκκινο χρώμα. Μια γυναίκα έντονη, για την οποία η απόλαυση και η αμαρτία είναι συνυφασμένες με τη φύση της. Όλα αυτά, λοιπόν, διακρίνονται μέσα από τα συγκλονιστικά τραγούδια και κείμενα που έχουν επιλεγεί και μαρτυρούν αυτήν την πλευρά της – μια πλευρά που εξιδανικεύει την αμαρτία.
Πώς καταφέρνουν και συνυπάρχουν στην ίδια παράσταση κείμενα, μεταξύ άλλων, του μαρκήσιου ντε Σαντ, του Τσαρλς Μπουκόβσκι και του Χάρολντ Πίντερ;
Και του Όσκαρ Γουάιλντ, επίσης… Έχουν ένα κοινό σημείο αναφοράς τα κείμενα της παράστασης: μιλάνε για τον έρωτα και τις συνέπειές του. Και αυτοί οι σπουδαίοι συγγραφείς έχουν –καθένας με τον τρόπο του– να πουν πολλά πάνω σ’ αυτό το θέμα.
«Η RED ΕΙΝΑΙ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΕΚΦΡΑΖΕΙ ΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ ΧΡΩΜΑ. ΜΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ ΕΝΤΟΝΗ, ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ Η ΑΠΟΛΑΥΣΗ ΚΑΙ Η ΑΜΑΡΤΙΑ ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΥΦΑΣΜΕΝΕΣ ΜΕ ΤΗ ΦΥΣΗ ΤΗΣ».
Είχα πολλά χρόνια να ακούσω τον όρο «καμπαρέ». Πώς αξιοποιείται στην παράσταση;
Στις ατμόσφαιρες, στα φώτα, στο κόκκινο που κυριαρχεί παντού, στον λόγο, στα τραγούδια, στις ενορχηστρώσεις, στη dark, μυστήρια απόδοση όλων αυτών.
Τελικά, πού οδηγεί ο έρωτας; Στην ευτυχία ή στην τρέλα;
Εμπειρικά και μόνο θα πω ότι ξεκινά από την ευτυχία και κάνει ένα ταξίδι αισθήσεων και παραισθήσεων, για να καταλήξει στην τρέλα. Αλλιώς δεν είναι έρωτας.