Με βαθιά γνώση τής περιοχής στην οποία έζησε και εργάστηκε επί σειρά ετών, υπηρετώντας τα ελληνικά γράμματα και τον πολιτισμό από διάφορες θέσεις, ο Μανώλης Μαραγκούλης φωτογράφισε τα ιδιότυπα αυτά θρησκευτικά πανηγύρια, όπου εικόνες, χρώματα κι αρώματα συνθέτουν ένα μοναδικό σκηνικό που δεν περνά απαρατήρητο ούτε από το μάτι τού ανυποψίαστου επισκέπτη.
«Όταν, νύχτα, κάποιος περιπλανώμενος σε φτωχικές γειτονιές των αιγυπτιακών πόλεων αντικρίσει πολύχρωμα, φωτισμένα λαμπιόνια, σκηνές καταμεσής τής πλατείας, πλάι σε ιστορικά τζαμιά, και στολισμένους μιναρέδες, όταν του τρυπήσουν τα ρουθούνια έντονες μυρωδιές που φέρνουν λιγούρα, όταν ακούσει ψαλμωδίες, μουσικές από πίπιζες, τουμπελέκια και ντέφια κι ένα ομαδικά επαναλαμβανόμενο ‘Αλλάχ, Αλλάχ, Αλλάχ’, θα τον παρότρυνα να μη διστάσει να πλησιάσει και να παρασυρθεί από τον καθαρτήριο χορό τού ζικρ, βιώνοντας μιαν εμπειρία έκστασης μαζί με τους φιλόξενους πανηγυριώτες», αναφέρει ο Μανώλης Μαραγκούλης, ερασιτέχνης φωτογράφος με ξεχωριστή, ωστόσο, ματιά στον γεμάτο έθιμα, παραδόσεις και ιστορίες κόσμο στην Εγγύς Ανατολή.
Στα εγκαίνια της έκθεσης, ο Θωμάς Κοροβίνης θα διαβάσει απόσπασμα από την Αριάγνη τού Στρατή Τσίρκα.
Με βαθιές ρίζες στον χρόνο
Από την απώτερη φαραωνική εποχή συναντούμε τους Αιγύπτιους να πανηγυρίζουν και να γιορτάζουν τον Όσιρι, την Ίσιδα, τον Ώρο, τον Άμμωνα Δία, τον Ήλιο. Στη συνέχεια, κατά την κοπτική χριστιανική περίοδο, τον Άγιο Αντώνιο, τον Άγιο Παχώμιο, τον Άάγιο Μακάριο, τον Άγιο Μηνά κ.ά. Αργότερα εγκαινιάστηκαν οι μουσουλμανικές εορταστικές εκδηλώσεις, τον καιρό που οι Φατιμίδες κυβερνούσαν το χαλιφάτο τής Αιγύπτου (10ος-12ος αιώνας). Ώς σήμερα οι Αιγύπτιοι μουσουλμάνοι εξακολουθούν να τιμούν την ημερομηνία γενεθλίων τού Νάμπυ Μωχάμεντ, της Σαϊέντα Ζέιναμπ, του Σάιντ Άχμαντ Σάιεντ ελ Μπάνταουι, τη Σαϊέντα Ναφίσα κ.ά., σε πόλεις και χωριά γύρω από τα ομώνυμα τζαμιά ή τους τάφους τους.
Ύστερα από το μεγαλείο και τη δόξα που γνώρισαν οι εορτασμοί των ταγμάτων των Σούφι από τους πρώτους χαλίφηδες, αντιμετώπισαν την αδιαφορία των κατοπινών κυρίαρχων Μαμελούκων και Οθωμανών, ώσπου παγιώθηκε από την εποχή τής δυναστείας τού Μωχάμεντ Άλυ ο λαϊκός, μυστικιστικός και θρησκευτικός, συνάμα, χαρακτήρας τους, που έφτασε, με τις κατά κύματα αλλοιώσεις και αναπροσαρμογές, ώς τις μέρες μας.
O Μανώλης Μαραγκούλης
Ο Μανώλης Μαραγκούλης αποφοίτησε από τη Φιλοσοφική Σχολή τού ΑΠΘ, ενώ το 2006 ανακηρύχθηκε διδάκτορας Νεοελληνικής Φιλολογίας τού Πανεπιστημίου Κύπρου. Το 1985 διορίστηκε στη μέση εκπαίδευση και από το 1993 ώς το 1999 δίδαξε ελληνική γλώσσα και πολιτισμό στα αιγυπτιακά πανεπιστήμια – μεταξύ αυτών, το φημισμένο Al Azhar τού Καΐρου.
Στενός συνεργάτης τού αείμνηστου Κωστή Μοσκώφ, μορφωτικού συμβούλου στην πρεσβεία τής Ελλάδος στο Κάιρο, ο Μανώλης Μαραγκούλης έβαλε το δικό του λιθαράκι στην πολιτισμική διπλωματία με επίκεντρο την Αίγυπτο, ως διευθυντής τού παραρτήματος στην Αλεξάνδρεια και της Οικίας-Μουσείου Καβάφη και σύμβουλος πολιτισμού τής Ελληνικής Κοινότητας Αλεξάνδρειας (ΕΚΑ) την περίοδο 2008-2014. Υπήρξε, επίσης, διευθυντής τής μηνιαίας έκδοσης «Αλεξανδρινός Ταχυδρόμος» τής ΕΚΑ, ενώ έχει διατελέσει και πρόεδρος της Εφορείας τού Μουσείου Φωτογραφίας Θεσσαλονίκης (2016-2019).
