Musicola
Γράφει ο Dreamachinery
Σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα από την προηγούμενη κυκλοφορία («Heaven to a Tortured Mind») του 2020, ο αμερικανικής καταγωγής Σιν Μπόουι (με την καλλιτεχνική επωνυμία «Yves Tumor», δάσκαλος και υποστηρικτής τού μουσικού είδους τής rock scuzz), επιστρέφει με την κυκλοφορία τού EP «The Asymptomatical World».
Διαθέτει έξι τραγούδια, συμπεριλαμβανομένου του single «Jackie», που κυκλοφόρησε πρόσφατα, μαζί με άλλα πέντε, φρέσκα κομμάτια. Πιο ώριμος, αλλά και αποστασιοποιημένος από το στίγμα τού glam rock, ο Yves μπαίνει αυτήν τη φορά σε ηλεκτροχρωματισμένα μεταπάνκ μουσικά χτυπήματα, πάντοτε με την ίδια όρεξη, πάθος και γούστο. Καθ’ όλη τη διάρκεια της ακρόασης, η μουσική τού Yves Tumor έχει μιαν αδιάλειπτη αισθαντική κίνηση που σου δίνει διαρκώς την αίσθηση ότι κάτι «λιώνει» μέσα από τις ηχοχρωματικές στροφές. Αυτό οφείλεται στον ιδιαίτερο τρόπο με τον οποίο προσεγγίζει τα τραγούδια. Αρχικά, παίρνει στα χέρια του ένα γνωστό είδος και αρχίζει να το διασπά: κρατά μία λωρίδα μπάσων και έναν σταθερό ρυθμό. Και εκεί αρχίζει να το θαμπώνει. Η νέα μορφή που αποκτά εμφανίζεται ως αντίγραφο του εαυτού του και όχι σαν ένα απλό ροκ τραγούδι. Όμως, η διαδικασία δεν σταματά εκεί. Κατά την εξέλιξη κάθε κομματιού, η φόρμα χωρίζεται – και από αυτήν τη διάσπαση έρχεται κάτι πιο αστραφτερό, κάτι νέο, στην ίδια διάταξη με το παλιό, θαμπό μεν, αλλά πιο ωμό και πιο αισθητά ζωντανό.
Τραγούδια όπως το «Jackie» περιγράφουν την αμφιβολία που γεννά μια βασανισμένη αγάπη. Δικαίως συγκαταλέγεται μεταξύ των πιο άμεσων και συγκλονιστικών τραγουδιών τού Τumor. Τα τραγούδια του ξυπνούν το «dream fever» των πειραματικών ροκ συγκροτημάτων τής δεκαετίας τού 1980 (από το Ηνωμένο Βασίλειο), ανασύροντας από τις ξεθωριασμένες -λόγω των ετών- μνήμες μας πολλά από τα καλά στοιχεία τής (τότε) ένδοξης δισκογραφικής ανεμελιάς.
Καταλήγοντας, διακρίνουμε τα εξής χαρακτηριστικά (που, άλλωστε, δεν θα μπορούσαν να μείνουν απαρατήρητα): το ξερό χιούμορ, μια λεπτή, παιχνιδιάρικη λάμψη που ξεπηδά μέσα από την ψυχρή καταγραφή των στίχων τού «Jackie» (αλλά και σε άλλες περιπτώσεις), καθώς και το ηχητικό εφέ που ταλαντεύεται με τη φωνή τού Tumor λίγο πριν από την κορύφωση του «Crushed Velvet». Κυκλοφορεί (ήδη) ψηφιακά από τη Warp Records. Προσεχώς αναμένεται το βινύλιο, καθώς και η άκρως συλλεκτική έκδοση με το box set των τριών 7ιντσων singles.
<FlashBack<
Kajagoogoo / «White Feathers»
Το 1983 είχε ήδη μπει και η πορεία τής ποπ-ηλέκτρο μουσικής ακολουθούσε μια φρενήρη, παλαβή τροχιά. Πέρα από τα ήδη φτασμένα ονόματα του χώρου, άρχισαν να ξεπηδούν από το πουθενά (κυρίως στη βρετανική σκηνή) σχήματα που θα άφηναν ανεξίτηλο το στίγμα τους με μόλις ένα single (άντε, δύο το πολύ). Αυτή η επιτυχία θα τους ακολουθούσε για τις επόμενες δεκαετίες – κι ας μην έκαναν ποτέ ξανά κάτι τόσο αξιοσημείωτο.
Στα κομμάτια τού ντεμπούτου (και, σαφέστατα, καλύτερου) άλμπουμ της με την ονομασία «White feathers», η πενταμελής μπάντα των Kajagoogoo δημιούργησε ένα κράμα, μια συνθετική πλέξη, όπου οι τελειομανείς ηλεκτροπληκτροφόροι προγραμματισμοί των synths συνδυάζονταν με τις ασύλληπτες (ειδικά για ποπ μπάντα) μπασσογραμμικές καταλήξεις τού Νικ Μπεγκς και την ιδιαίτερα χαρακτηριστική, αιθέρια φωνή τού Limahl. Το αποτέλεσμα ήταν μια ακούσια και διαρκής ακροατική επαναληψιμότητα, η οποία έκανε singles όπως το «Too Shy» τεράστια επιτυχία παγκοσμίως. Θέλοντας και μη, σου «κολλούσε», σαν μια όμορφη συνήθεια να σιγοτραγουδάς ασταμάτητα: «…too shy shy, hush-hush, eye to eye…».
Ακόμη δύο singles από το εν λόγω άλμπουμ αποτελούν σημεία αναφοράς, ακόμη και μετά από 38 χρόνια. Στο «Ηang on now», η συνθετική ροή βάλλεται ασταμάτητα μέσα από ευαίσθητες πλέξεις συνθετικής αρμονίας, ενώ στο «Ooh to be Ah» ακούμε με δέος τον απόλυτο εμβληματικό προγραμματισμό ανάμεσα σε synth arpeggiators, basslines και electronic drum machines. Την παραγωγή είχαν αναλάβει και ολοκλήρωσαν ο Κόλιν Θέρστον, αλλά και ο Νικ Ρόουντς (synth leader των Duran Duran).
Ακούστε τα άφοβα, χωρίς προκατάληψη. So… Dream on, until next time…