Ένα ταξίδι στο παρελθόν –και, συγκεκριμένα, στην ιστορία των εκατό χρόνων από τότε που το Κολλέγιο Ανατόλια μετεγκαταστάθηκε αναγκαστικά, λόγω της Μικρασιατικής Καταστροφής, στη Θεσσαλονίκη, αλλά και στα σαράντα προηγούμενα που λειτουργούσε στη Μερζιφούντα του Πόντου– θα μπορεί να κάνει για τους επόμενους δύο μήνες ο επισκέπτης του Μουσείου Βυζαντινού Πολιτισμού. Εκεί όπου πραγματοποιήθηκαν τα εγκαίνια της έκθεσης «Future Cometh – Κολλέγιο Ανατόλια. 100 χρόνια στη Θεσσαλονίκη», που έχει τεθεί υπό την αιγίδα της Προέδρου της Δημοκρατίας, Κατερίνας Σακελλαροπούλου, παρουσία υψηλών προσκεκλημένων και πλήθους κόσμου.
Ως ένα «αξιοσημείωτο επίτευγμα» χαρακτήρισε την εκατονταετηρίδα του Κολλεγίου Ανατόλια ο γενικός πρόξενος των ΗΠΑ στη Θεσσαλονίκη, Τζέρι Ισμαήλ – αλλά και «θαύμα» το γεγονός ότι το σχολείο άνθισε τα τελευταία 100 χρόνια, με δεδομένη τη δύσκολη αφετηρία από την οποία ξεκίνησε.
Αναπόσπαστο κομμάτι της Θεσσαλονίκης
Το γεγονός ότι η ιστορία του σχολείου είναι στενά συνυφασμένη με τη Θεσσαλονίκη, η οποία πριν από περίπου 100 χρόνια υποδέχθηκε χιλιάδες πρόσφυγες από τη Μικρά Ασία, υπογράμμισε από την πλευρά του ο πρόεδρος του Κολλεγίου Ανατόλια, δρ. Πάνος Βλάχος: «Το 1924, μετά την ολοκληρωτική καταστροφή στη Μικρά Ασία, κάναμε μια νέα αρχή εδώ, σε ενοικιαζόμενες εγκαταστάσεις, στη Χαριλάου, με μόλις δεκατρείς μαθητές, κυρίως πρόσφυγες. Από εκείνο τον πυρήνα των δεκατριών παιδιών οικοδομήσαμε μια κοινότητα που σήμερα ξεπερνά τους 4.500 μαθητές, μαθήτριες, φοιτητές και φοιτήτριες και εγκαταστάσεις που περιλαμβάνουν 33 διαφορετικά κτήρια που εκτείνονται σε 220 στρέμματα», τόνισε.
Για ένα από τα μεγαλύτερα ιδρύματα της χώρας –και όχι απλώς της πόλης– έκανε λόγο ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης, Στέλιος Αγγελούδης: «Αυτό που αποτύπωσε το Ανατόλια σ’ αυτήν τη δυναμική διαδρομή του δεν είναι άλλο από τη δημιουργία μιας ισχυρής κοινότητας, η οποία εδράζεται στην ποιότητα της εκπαίδευσης, της μόρφωσης και της παιδείας. Δεν είναι τυχαίο ότι οι απόφοιτοί σας πραγματικά μεγαλουργούν, διαπρέπουν και αφήνουν τη σφραγίδα τους. Αυτό δεν οφείλεται σε τίποτε άλλο παρά στη βάση της εκπαίδευσης και της μόρφωσης την οποία δέχτηκαν», τόνισε.
Χαιρετισμούς απηύθυναν, επίσης, ο πρόεδρος του δ.σ. του Μουσείου Βυζαντινού Πολιτισμού, Χαράλαμπος Μπακιρτζής, και η γενική διευθύντρια του μουσείου, δρ. Αγαθονίκη Τσιλιπάκου, ο πρόεδρος του Σώματος των Εφόρων του Κολλεγίου Ανατόλια, Άλμπερτ «Τσιπ» Έλφνερ, και ο επικεφαλής της μουσειολογικής ομάδας (και συνιδρυτής του δημιουργικού γραφείου Post-Spectacular Office), Στέργιος Γαλίκας.
Την τελετή εγκαινίων παρουσίασε η ηθοποιός και ομότιμη καθηγήτρια του Τμήματος Θεάτρου της Σχολής Καλών Τεχνών, Έφη Σταμούλη, απόφοιτος του Ανατόλια και η ίδια, η οποία άνοιξε έναν κύκλο αναμνήσεων, αφηγήθηκε περιστατικά και καταστάσεις που έζησε στο σχολείο, ενώ εξέφρασε την ευγνωμοσύνη της στους εκπαιδευτικούς που τη διαμόρφωσαν.
Οι τρεις ενότητες της έκθεσης
Σπάνιο φωτογραφικό και αρχειακό υλικό, ιστορικά ντοκουμέντα, σύγχρονα τεκμήρια, καθώς και ιστορίες άγνωστες για το ευρύ κοινό ξεδιπλώνονται στην έκθεση, αποκαλύπτοντας τη συναρπαστική ιστορία του Κολλεγίου Ανατόλια και τεκμηριώνοντας την αδιάρρηκτη σχέση του με τη Θεσσαλονίκη.
Με την είσοδό του στην αίθουσα περιοδικών εκθέσεων «Κυριάκος Κρόκος», ο επισκέπτης βλέπει εκθέματα που «αφηγούνται» τα πρώτα χρόνια του Ανατόλια, από το 1886 ώς το 1924, όπου το σχολείο ιδρύεται και λειτουργεί στη Μερζιφούντα του Πόντου. Λόγω της Μικρασιατικής Καταστροφής, αναγκάζεται να μετακινηθεί στη Θεσσαλονίκη, ακολουθώντας το κύμα των προσφυγικών πληθυσμών.
Η δεύτερη και βασική ενότητα επικεντρώνεται στα 100 χρόνια ύπαρξης του σχολείου στη Θεσσαλονίκη, προσπαθώντας να αναδείξει τις τέσσερις βασικές αξίες πάνω στις οποίες θεμελιώνεται το σχολείο: την αριστεία, την καινοτομία, την κοινωνική υπευθυνότητα και τη συμπερίληψη. Μέσα από αυτές, επιχειρεί να αναδείξει, διατρέχοντας όλες τις βαθμίδες εκπαίδευσης του σχολείου, τη φιλοσοφία και τον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί όλα αυτά τα χρόνια.
Στην τρίτη και τελευταία ενότητα, που φιλοξενείται στο πατάρι του εκθεσιακού χώρου, ο επισκέπτης μπορεί να «ζήσει» λίγη από τη ζωή των παιδιών του σχολείου, μέσα από τις παράλληλες δράσεις που κάθε μαθήτρια και μαθητής έχει τη δυνατότητα να βιώσει στους χώρους του Κολλεγίου.