Το δικό του τρένο για την αιωνιότητα –αυτήν που οι καλλιτέχνες εξασφαλίζουν πιο εύκολα χάρη στα έργα τους– «πήρε» χθες ο «ζωγράφος των τρένων», Στέλιος Μαυρομάτης.
Γεννημένος στην Πτολεμαΐδα το 1930, ο Μαυρομάτης έζησε το σύνολο του βίου του στη Θεσσαλονίκη, βιοπορίστηκε ως υπάλληλος μεγάλων επιχειρήσεων, αλλά από πολύ νωρίς ασχολήθηκε με τη ζωγραφική – και ιδιαίτερα αυτή των τρένων: «Τα αγαπούσε περισσότερο κι από… εμάς. Εργάστηκε από ανάγκη βιοπορισμού, η μεγάλη του αγάπη όμως ήταν η ζωγραφική και μ’ αυτήν συνέχισε, σχεδόν μανιακά. Ζούσε σχεδόν μόνιμα στο εργαστήριό του ‘στο χωριό’, όπως το αποκαλούσε, στο Παλαίφυτο Πέλλας», λέει ο γιος του, Αντώνης Μαυρομάτης, ο οποίος, μαζί με την αδελφή του, Ανδρομάχη Μαυρομάτη, διαχειρίζονται την αστική μη κερδοσκοπική εταιρεία «Μ. Στέλιος Μαυρομάτης – Τέχνη», με έδρα τη Θεσσαλονίκη.
«Το σπίτι όπου έμενα ήταν πίσω από τον επιβατικό σταθμό Θεσσαλονίκης, στα λεγόμενα ‘σιδηροδρομικά σπίτια’. Είχαν περάσει δύο χρόνια από τότε που είχα εγκατασταθεί με τη σύζυγό μου εκεί. Δεν με ενδιέφερε καθόλου το τρένο, ώσπου ένα βράδυ, ακούγοντας το σφύριγμα, κάπως κεντρίστηκα και την άλλη μέρα, την ώρα που περνούσε ένα, τρένο είπα: ‘Δεν ζωγραφίζω ένα τρενάκι;..’. Έτσι ξεκίνησα. Τώρα ακόμη ζωγραφίζω τραίνα, εκτός από αυτήν την περίοδο, που ζωγραφίζω το λιμάνι τής Θεσσαλονίκης, όπως έχω ζωγραφίσει και άλλες περιοχές, όπως τη Γενεύη, το Άμστερνταμ, τη Βενετία, τη Σαντορίνη κ.ά. Παρ’ όλα αυτά, είναι έργα κλειστά, μικρές σειρές. Η βασική μου δουλειά είναι το τρένο» έλεγε ο Στέλιος Μαυρομάτης προ ετών, σε συνέντευξή του.
Έβαλε το τρένο σε όλες τις πινακοθήκες
Έργα του βρίσκονται στην Εθνική Πινακοθήκη, στην Πινακοθήκη τής Κύπρου (Λευκωσία), στην Πινακοθήκη τής Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών, στην Πινακοθήκη τού δήμου Θεσσαλονίκης, σε υπουργεία (Εξωτερικών, Οικονομικών, Πολιτισμού, Μακεδονίας Θράκης) και σε ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα και στο εξωτερικό (Αμερική, Ιαπωνία, Αίγυπτο, Κύπρο, Ουγγαρία, Βουλγαρία κ.α.). Έχει πάρει μέρος σε περισσότερες από πενήντα ατομικές και ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, ενώ υπάρχει πλούσια βιβλιογραφία για το έργο του από γνωστούς ιστορικούς και κριτικούς τέχνης, σε δημοσιεύσεις και εκδόσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.
Ο ζωγράφος σταμάτησε πριν από λίγα χρόνια να καταγράφει τα τρένα στους μουσαμάδες του, λόγω προβλημάτων υγείας. Κηδεύτηκε χθες Κυριακή 3 Μαΐου, από τον ναό τής Αγίας Αναστασίας, στη Θεσσαλονίκη, σε κλειστό κύκλο, λόγω της πανδημίας και των σχετικών απαγορεύσεων.
Σύμπτωση: το φετινό «Ημερολόγιο 2020» του Συλλόγου «Φίλοι τού Σιδηροδρόμου Θεσσαλονίκης» είναι αφιερωμένο στον Στέλιο Μαυρομάτη, ο οποίος υπήρξε ιδρυτικό μέλος τού συλλόγου και λάτρης τού σιδηροδρόμου. Το ημερολόγιο περιλαμβάνει 12 έργα του δημιουργού (στην κεντρική φωτογραφία: το έργο «Composition 12», με μεικτή τεχνική, διαστάσεων 120×100 εκ. Ένα έργο τού 1989, που κοσμεί τον μήνα Μάιο – τον μήνα τής αποδημίας του).
