H θεατρική παράσταση «Χόρεψέ με, πατέρα» της Κατερίνας Αντωνιάδου επιστρέφει στο δημοτικό θέατρο «Μελίνα Μερκούρη», στην Καλαμαριά, για δύο παραστάσεις.
Ένας πατέρας με άνοια και η υστερική κόρη του προσπαθούν μάταια να επικοινωνήσουν. Καθένας μέσα από τη δική του διαταραχή πάλλεται μέσα του, αναζητώντας την προσωπική του λύτρωση. Η κόρη έχει αφιερωθεί ολοκληρωτικά στον πατέρα της: τον επισκέπτεται καθημερινά, τον φροντίζει, έχει την απόλυτη ευθύνη του. Έχει παραμερίσει εντελώς τη ζωή της. Αυτή η μέρα που εξελίσσεται είναι και η μέρα έξαρσης του πατέρα. Δεν την αναγνωρίζει. Ο ίδιος, προσκολλημένος σε ένα σταματημένο ρολόι, περιορίζεται σε επαναλαμβανόμενα μοτίβα, αρνούμενος πεισματικά την αλήθεια. Αρνείται τα παιδιά του, αρνείται τη δουλειά που υπηρέτησε, αρνείται την ανικανότητά του να αυτοεξυπηρετηθεί.
Παρά τις υστερικές πιέσεις που δέχεται από την κόρη του, φαίνεται να υπεκφεύγει συνεχώς από την πραγματικότητα – ή, τουλάχιστον, έτσι σκέφτεται το μπερδεμένο μυαλό της κόρης. Μη μπορώντας και αυτή να επικοινωνήσει με τη νέα πραγματικότητα, χάνεται. Ανίκανη πλέον να διαχειριστεί την προ πολλού κατεστραμμένη σχέση με τον πατέρα της, αλλά κυρίως τη σχέση της με τον εαυτό της, μπερδεύεται. Μπερδεύεται και κατηγορεί. Φτάνει στο σημείο να αμφισβητήσει την άνοια του πατέρα της, τρομοκρατώντας τον και φωνάζοντάς του «Δεν σε πιστεύω! Ένα παιχνίδι είναι αυτό που κάνεις!». Πάντοτε από τη θέση του θύματος, προσκολλημένη στο παρελθόν της (το άμεσα εμπλεκόμενο με τον πατέρα της), το αναπολεί, πυροδοτώντας μνήμες άγριες. Και κάπως έτσι τον παρασέρνει σε έναν βίαιο χορό αισθήσεων και παραισθήσεων.
Η επικοινωνία είναι ένα χαμένο παιχνίδι. Η κατανόηση και από τις δύο πλευρές ανύπαρκτη. Το εγώ κάθε ήρωα είναι τόσο μεγάλο, που δεν αφήνει περιθώρια να δουν πέρα από τη μύτη τους. Η άνοια και η υστερία προχωρούν –ασφυκτικά δεμένες– με άρρωστα βήματα: τα μισά τρεκλίζουν προς τ’ αριστερά και τα άλλα μισά προς τα δεξιά. Προορισμός δεν υπάρχει. Πάνε και οι δύο όπου φυσάει ο άνεμος. Ένα απόγευμα. Μια παραληρηματική ημέρα, με κάθε επόμενη να έπεται μιας άλλης, όπου τίποτα δεν αλλάζει. Ξανά.
Πάντοτε μέσα από ένα χιούμορ, πάντοτε μέσα από ένα γέλιο, πάντοτε μέσα από έναν κλαυσίγελο, ένα απόγευμα πατέρας και κόρη συναντιούνται και κοιτάζονται με βλέφαρα κλεισμένα.
Η ταυτότητα της παράστασης
Ερμηνεύουν: Γιώργος Αρμένης, Κατερίνα Αντωνιάδου. Κείμενο: Κατερίνα Αντωνιάδου. Σκηνοθεσία: Γιώργος Αρμένης. Πρωτότυπη μουσική: Βασίλης Κονταξής. Ενδυματολογία: Κωνσταντίνος Γιαννιώτης. Σκηνογραφία: Κωνσταντίνος Γιαννιώτης. Φωτισμοί: Θοδωρής Γκόγκος. Φωτογραφίες: Παντελής Κονσολάκης. Τρέιλερ: Thanos Angelis. Γραφιστική επιμέλεια: Playwalk. Διαχείριση σόσιαλ μίντια: Γιάννης Βαλτινός. Υπεύθυνος επικοινωνίας: Αντώνης Κοκολάκης. Οργάνωση παραγωγής: Χριστιάνα Σακαρέλη. Εταιρεία παραγωγής: Non Grata Productions.
