Η πιο συγκινητική θεατρική υπερπαραγωγή της χρονιάς, με περισσότερους από 40 ηθοποιούς, χορευτές και μουσικούς επί της σκηνής -συμπεριλαμβανομένων του Κωνσταντίνου και Ματθαίου Τσαχουρίδη με πλήρη ορχήστρα- ανεβαίνει σε λίγες ημέρες στο Radio City Theatre. Στη «Γη του Πόντου» ζωντανεύει για πρώτη φορά στην σκηνή, η γενέτειρα του Δημήτρη Ψαθά, η κοσμοπολίτικη Τραπεζούντα, το μεγάλο αστικό και πολιτιστικό κέντρο του Πόντου όπου συμβίωνε αρμονικά ένα μωσαϊκό διαφορετικών πολιτισμών, Ελλήνων, Αρμενίων και Τούρκων.
Ο θεατής μεταφέρεται πίσω στο χρόνο στις αρχές του 1900 σε μια γιορτή στην Τραπεζούντα όπου ο νεαρός οινοπαραγωγός και έμπορος κρασιών από την Τένεδο Γιάννης Ψαθάς, πατέρας του Δημήτρη Ψαθά, γνωρίζει και ερωτεύεται την όμορφη Τραπεζούντια Μαρία Χαραλαμπίδου και παίρνει την απόφαση να τη ζητήσει από τους γονείς της. Το κοινό παρακολουθεί μέσα από τα μάτια του μικρού Δημήτρη και της οικογένειάς του την καθημερινή ζωή στον Πόντο, τις σχέσεις των ανθρώπων στις γειτονιές, τις χαρές και τις λύπες, τα γλέντια, τους χορούς αλλά και τον πόνο την δύσκολη ώρα του ξεριζωμού από την γενέθλια γη. Μαζί με τον ήρωα μπαίνει στο «Οινοπνευματοπωλείον η Ωραία Τένεδος», το μαγαζί του πατέρα του στο μεϊντάνι, προσκυνά την Παναγία Σουμελά, κάθεται στα θρανία του «Φροντιστηρίου Τραπεζούντος», χαζεύει στους δρόμους τα χανουμάκια, τις καμήλες και τους σεβάσμιους Τούρκους να τραβούν τους ναργιλέδες τους και ζει από κοντά τα γεγονότα στα γραφεία της εφημερίδας «Η Εποχή» του δημοσιογράφου Νίκου Καπετανίδη όπου πιάνει την πρώτη του δουλειά.
Μέσα από το έργο ζωντανεύει μια ολόκληρη εποχή που σημαδεύτηκε από τα πιο συγκλονιστικά γεγονότα: αυτά της σφαγής των Αρμενίων, της θηριωδίας των Τούρκων απέναντι στον Ποντιακό πληθυσμό με τα θανατηφόρα τάγματα εργασίας αλλά και την ηρωική ένοπλη αντίσταση των Ποντίων αγωνιστών στα βουνά του Πόντου που δημιούργησαν αντάρτικο και κλεφτουριά αντίστοιχα με του ‘21…
«Η ΣΚΕΨΗ ΜΟΥ ΣΥΧΝΑ ΦΤΕΡΟΥΓΙΖΕΙ ΣΤΑ ΠΑΛΙΑ ΚΑΙ ΝΑ ΠΟΥ ΠΡΟΒΑΛΛΟΥΝ ΠΑΝΤΑ ΟΛΟΖΩΝΤΑΝΑ − ΕΙΚΟΝΕΣ ΟΜΟΡΦΕΣ ΚΑΙ ΠΡΟΣΩΠΑ ΑΓΑΠΗΜΕΝΑ, ΣΚΗΝΕΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΑ ΤΗΣ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΉΣ ΖΩΗΣ, ΧΑΡΕΣ ΚΑΙ ΛΥΠΕΣ, ΒΙΩΜΑΤΑ ΛΟΓΗΣ-ΛΟΓΗΣ ΚΑΙ ΜΑΖΙ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΠΑΝΟΡΑΜΑ ΤΗΣ ΜΑΚΡΙΝΗΣ ΕΚΕΙΝΗΣ ΠΟΛΗΣ ΤΟΥ ΕΥΞΕΙΝΟΥ ΠΟΝΤΟΥ, ΟΠΟΥ ΕΖΗΣΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΚΑ ΜΟΥ ΧΡΟΝΙΑ. ΣΑΝ ΟΝΕΙΡΟ. ΑΛΛΟΤΕ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟ ΚΑΙ ΧΑΡΟΥΜΕΝΟ ΚΙ ΑΛΛΟΤΕ ΦΟΒΕΡΟ − ΕΝΑΣ ΣΩΣΤΟΣ ΒΡΑΧΝΑΣ…» ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΨΑΘΑΣ
Η «Γη του Πόντου» γράφτηκε από τον Δημήτρη Ψαθά το 1966 στην ωριμότητά του σε μια προσπάθεια να κάνει γνωστή την ζωή και τον πολιτισμό της ιδιαίτερης πατρίδας του και το έπος της αντίστασης των ηρώων της «σε μία περίοδο που η ιστορία και ο όλεθρος της Σμύρνης παρέμεναν γνωστά στο πλατύ κοινό αλλά όχι αυτή του Πόντου που παρέμενε άγνωστη» όπως ο ίδιος ομολογούσε…
«Το έργο αυτό αποτελεί τη Βίβλο του Ποντιακού Ελληνισμού. Ο συγγραφέας του βιβλίου αυτού αξίζει την εθνική ευγνωμοσύνη, γιατί πρόβαλε τόσο παραστατικά τα πάθη και τα κλέη των ακριτικών αυτών εκπροσώπων της ελληνικής ευψυχίας, ανθρώπων θρυλικής ηθικής αντοχής». (Κωνσταντίνος Δεσποτόπουλος, πρόεδρος της Ακαδημίας Αθηνών, 1993)
Συντελεστές:
Σκηνοθεσία: Γιάννης Κακλέας. Δραματοποίηση-θεατρική διασκευή: Πάνος Αμαραντίδης. Ζωντανή μουσική και τραγούδι: Κωνσταντίνος και Ματθαίος Τσαχουρίδης. Σκηνικά: Μανόλης Παντελιδάκης. Κοστούμια: Νίκος Χαρλαύτης. Φωτισμοί: Στέλλα Κάλτσου. Βίντεο προβολές: Παντελής Μέκκας. Κινησεολογία Στεφανία Σωτηροπούλου. Βοηθός Σκηνοθέτη Ρέα Σαμαροπούλου. Βοηθός Σκηνογράφου: Ελίνα Δράκου. Φιλική συμμετοχή στο video: Γρηγόρης Βαλτινός. Στη σκηνή ανεβαίνουν συνολικά 40 ηθοποιοί, χορευτές και μουσικοί.
