Με μια συναρπαστική παράσταση ανεβάζει αυλαία για τη νέα σεζόν το θεσσαλονικιώτικο Θέατρο Τ. Μετά το έργο του Λουίτζι Πιραντέλλο «Ο μακαρίτης Ματία Πασκάλ», που ανέβασε με επιτυχία τον περασμένο χειμώνα, ο Σωτήρης Ρουμελιώτης, ένας από τους πλέον χαρισματικούς σκηνοθέτες της νέας γενιάς, αναμετριέται με το «Senso» του Καμίλο Μπόιτο, μια ιστορία πάθους, προδοσίας και αυτοκαταστροφής, γνωστή στο ευρύ κοινό από την ταινία του Λουκίνο Βισκόντι. Το «Senso» κάνει πρεμιέρα τη Δευτέρα 30 Σεπτεμβρίου, σηματοδοτώντας την έναρξη της νέας σεζόν στο Θέατρο Τ, που φέτος συμπληρώνει 10 χρόνια λειτουργίας στη Θεσσαλονίκη.
Μέσα από το Senso ταξιδεύουμε στην υπό κατοχή Βενετία του 1865 και «διαβάζουμε» το κρυφό σημειωματάριο της κόμισσας Λίβια, μέσα από τις σελίδες του οποίου ζωντανεύει η ερωτική της σχέση με έναν νεαρό αυστριακό αξιωματικό. Παντρεμένη με έναν ηλικιωμένο αριστοκράτη, τον οποίο περιφρονεί, και αδιαφορώντας για τα πρέπει που επιβάλλει η κοινωνία, η Λίβια θα ζήσει με όλο της το είναι τον απαγορευμένο έρωτα που οδηγεί, αναπόφευκτα, στην καταστροφή.
«Ήταν εραστής μου και με πρόδωσε. Και τώρα, θέλω να πάρω εκδίκηση[…].Όχι, δεν είναι δολοφονία, είναι λογική».
Το σημείωμα του σκηνοθέτη
«Η ιταλική λέξη ‘senso’ σημαίνει αίσθημα, αίσθηση, πάθος. Σημαίνει όμως και λογική. Αυτή η οξύμωρη αμφιταλάντευση με γοήτευσε στην ομότιτλη νουβέλα του Καμίλο Μπόιτο. Αυτή η δυναμική συνύπαρξη δύο φαινομενικά αντίθετων καταστάσεων: να παραδίνεσαι ολοκληρωτικά στην κυριαρχία των αισθημάτων και των αισθήσεων από τη μια και να υποτάσσεις το πάθος σου στην ψυχρή αυστηρότητα της έλλογης σκέψης από την άλλη» σημειώνει ο σκηνοθέτης του έργου, Σωτήρης Ρουμελιώτης. «Ένιωσα, λοιπόν, την ανάγκη να ανεβάσουμε επί σκηνής αυτό το έργο του 19ου αιώνα, πιστεύοντας ότι είναι κρίσιμο –σε μια εποχή που οι αισθήσεις και η λογική υποτιμώνται και παραγκωνίζονται– να βυθιστούμε σε έναν έντονο υπαρξιακό στροβιλισμό. Δεν μπορώ να πω αν υπάρχει νικητής –πάθος ή λογική;– και δεν είναι αυτό το ζητούμενο. Ελπίζω η παράσταση να είναι μια ευκαιρία να αφεθούμε και να παρασυρθούμε από έννοιες, εικόνες, ήχους και συναισθήματα που έχουμε πάψει να τους δίνουμε σημασία λόγω της σύγχρονης συντριπτικής καθημερινότητας. Επιπλέον, είναι μια προσωπική ωδή στην αβυσσαλέα δύναμη του έρωτα, μια προσπάθειά μου να σταθώ απέναντί του και να ‘πιαστούμε στα χέρια’, γνωρίζοντας εξαρχής πως θα ηττηθώ. Επειδή ο έρωτας είναι αλύπητος».
Η ταυτότητα της παράστασης
Κείμενο: βασισμένο στην ομότιτλη νουβέλα του Καμίτο Μπόιτο. Σκηνοθεσία, δραματουργία, φωτισμοί: Σωτήρης Ρουμελιώτης. Σκηνικά, κοστούμια: Μαρία Καραδελόγλου. Πρωτότυπη μουσική: Κωστής Παλαιογιάννης. Βοηθός σκηνοθέτη, επιμέλεια προβολών: Κατερίνα Νικολάτου. Φωτογραφίες, τρέιλερ: Χρήστος Κυριαζίδης. Υπεύθυνη προβολής: Λία Κεσοπούλου. Οργάνωση παραγωγής: Izveribad. Θερμές ευχαριστίες στους: Ζωή Κατσάρα (σοπράνο), Χρήστο Γούλα (βιολοντσέλο), Κωνστάντη Στρατάκη (φλάουτο) και Κωστή Παλαιογιάννη (κιθάρα, παραγωγή, μίξη) για τις ηχογραφήσεις. Παίζουν: Έλμα Βλαστοπούλου, Ζωή Λάη, Δήμητρα Φάκα.