Πολυγραφότατος και πολιτικά δραστήριος μέχρι την τελευταία στιγμή, πέθανε σε νοσοκομείο τής Αθήνας – όχι όμως από κορωνοϊό, όπως διευκρινίζεται και από την «Εφημερίδα των Συντακτών», συνεργάτης τής οποίας υπήρξε από την πρώτη στιγμή έκδοσης της εφημερίδας.
Η πορεία του
Ο Περικλής Κοροβέσης για αλλού ξεκίνησε (πίστευε ότι θα γίνει ηθοποιός), με εξαιρετικές σπουδές στο Παρίσι, πλάι σε προσωπικότητες όπως ο Δημήτρης Ροντήρης, ο Ρολάν Μπαρτ και ο Κορνήλιος Καστοριάδης, πλην όμως η ιστορία είχε άλλα σχέδια για εκείνον. Η φυλακή και τα βασανιστήρια που υπέστη από την 7χρονη δικτατορία τον σημάδεψαν – κι εκείνος έδωσε την προσωπική του απάντηση γράφοντας το βιβλίο «Ανθρωποφύλακες», ένα βιβλίο που –με όλους τους αναγκαίους, συνωμοτικούς κανόνες τής εποχής– πέρασε τα κλειστά σύνορα της χώρας και εκδόθηκε στο εξωτερικό. Είκοσι πέντε πολυγραφημένα αντίτυπα στη Γενεύη ήταν αρκετά, για να αφυπνίσουν ολόκληρη την Ευρώπη για το τι πραγματικά συμβαίνει στη χώρα που γέννησε τη Δημοκρατία.
ΟΠΩΣ ΕΛΕΓΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΤΩΣΗ ΤΗΣ ΧΟΥΝΤΑΣ ΜΕΧΡΙ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ, «ΕΓΩ ΕΤΥΧΕ ΝΑ ΤΟ ΚΑΤΑΓΡΑΨΩ. ΤΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΚΟΜΠΛΙΜΕΝΤΟ ΠΟΥ ΜΟΥ ΕΧΕΙ ΓΙΝΕΙ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΠΟΛΛΟΙ ΠΟΥ ΕΠΑΘΑΝ ΤΑ ΙΔΙΑ ΜΟΥ ΕΙΠΑΝ ΟΤΙ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑΝ ΝΑ ΤΟ ΕΧΟΥΝ ΓΡΑΨΕΙ ΚΙ ΕΚΕΙΝΟΙ».
Το ταπεινό φυλλαδιάκι επρόκειτο να γίνει γνωστό μέσα σε λίγες εβδομάδες, σε όλο τον κόσμο. Οι «Ανθρωποφύλακες» άρχισαν να μεταφράζονται από τη μία γλώσσα στην άλλη και να κυκλοφορούν σε πολλές χώρες, προκαλώντας το ενδιαφέρον και τον θαυμασμό σημαντικών διανοουμένων και υπερασπιστών των ανθρώπινων δικαιωμάτων. Έφτασαν και στην Ελλάδα, μαζί με τον παράνομο αντιστασιακό Τύπο.
Ακολούθησε η κατάθεση του Περικλή Κοροβέση στο Συμβούλιο της Ευρώπης, το οποίο ήταν ο πρώτος διεθνής θεσμός στον οποίο αποκαλύφθηκε το απάνθρωπο πρόσωπο της δικτατορίας της 21ης Απριλίου. Η χούντα, βέβαιη για την καταδίκη της, έσπευσε να αποχωρήσει από το Συμβούλιο, παραδεχόμενη εμμέσως τις καταθέσεις τού Κοροβέση και των άλλων θυμάτων της, που κατόρθωσαν να φτάσουν στο βήμα τού Στρασβούργου.
Όπως έλεγε από την πτώση τής χούντας μέχρι και σήμερα, «εγώ έτυχε να το καταγράψω. Το μεγαλύτερο κομπλιμέντο που μου έχει γίνει είναι ότι πολλοί που έπαθαν τα ίδια μού είπαν ότι θα μπορούσαν να το έχουν γράψει κι εκείνοι».
Πάντοτε παρών
«Δεν είμαι ήρωας» έλεγε ο Περικλής Κοροβέσης στις αρχές τού τρέχοντος έτους, στην εκδήλωση για την 9η επετειακή έκδοση με αφορμή τα 50 χρόνια από την κυκλοφορία των «Ανθρωποφυλάκων» (για το συγκλονιστικό βιβλίο είχαν μιλήσει, επίσης, οι ιστορικοί Γ. Γιανουλόπουλος και Δ. Κουσουρής, ο δημοσιογράφος τής «Εφημερίδας των Συντακτών» Δ. Ψαρράς και ο Κ. Μανταίος, από τον Σύνδεσμο Φυλακισθέντων και Εξορισθέντων Αντιστασιακών). Άλλωστε, ο Περικλής Κοροβέσης, μέχρι και την τελευταία στιγμή, ήταν παρών στα πολιτικά και κοινωνικά δρώμενα, παρών με την πένα του – το τελευταίο κείμενό του στην «Εφημερίδα των Συντακτών» δημοσιεύθηκε στις 7 Μαρτίου υπό τον τίτλο «Άνθρωποι χωρίς υπόσταση».
Who is who
Γεννημένος στις 20 Ιουλίου 1941, στο Αργοστόλι Κεφαλληνίας, σπούδασε θέατρο με τον Δημήτρη Ροντήρη, σημειολογία με τον Ρολάν Μπαρτ και παρακολούθησε μαθήματα των Πιερ Βιντάλ-Νακέ, Μαρσέλ Ντετιέν, Κορνήλιου Καστοριάδη και άλλων στο Παρίσι. Από μικρή ηλικία μετείχε στο μαχητικό, δημοκρατικό κίνημα της Αριστεράς.
Εκτός από τους «Ανθρωποφύλακες» (1969), έχει δημοσιεύσει και άλλα βιβλία, όπως τα «Αριστερή Ανακύκλωση», «Παράπλευρες καθημερινές απώλειες», «Γυναίκες ευσεβείς του πάθους», «Η πολιτική βία είναι πάντοτε φασιστική», «Στο κέντρο του περιθωρίου» κ.ά. Εκτός από πεζά, έχει συγγράψει θεατρικά (π.χ., «Tango Bar»), αλλά και παιδικά έργα.
Παρών ήταν και στον Τύπο, με τη μαχητική του αρθρογραφία μέσα από τις στήλες των εφημερίδων «Ελευθεροτυπία», «Η Εποχή» και «Εφημερίδα των Συντακτών», αλλά και περιοδικών όπως τα «Δίφωνο», «Γαλέρα» κ.ά.
Το 1998 εκλέχθηκε δημοτικός σύμβουλος στον δήμο Αθηναίων με τον συνδυασμό τού Λέοντα Αυδή (ΚΚΕ) και, εν συνεχεία, βουλευτής τού ΣΥΡΙΖΑ, το 2007, στην Α’ Περιφέρεια Αθηνών.
