ΗΤΑΝ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ ΤΟΥ 2010, ΑΚΡΙΒΩΣ ΣΤΗΝ ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ, ΟΤΑΝ Η ΛΕΝΑ ΑΠΟΦΑΣΙΖΕ ΝΑ ΑΝΟΙΞΕΙ ΣΕ ΕΝΑΝ ΙΣΤΟΡΙΚΟ (ΚΑΙ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΑ ΦΟΡΤΙΣΜΕΝΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΔΙΑ) ΧΩΡΟ ΣΤΑ ΛΑΔΑΔΙΚΑ ΕΝΑ ΜΠΙΣΤΡΟ, ΠΟΥ ΕΜΕΛΛΕ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΣΗΜΑ ΚΑΤΑΤΕΘΕΝ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ. ΣΧΕΔΟΝ ΕΝΑΝ ΑΙΩΝΑ ΝΩΡΙΤΕΡΑ, ΤΟ 1912, Ο ΠΡΟΠΑΠΠΟΣ ΤΗΣ, ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΜΑΓΙΟΠΟΥΛΟΣ, ΦΤΑΝΟΝΤΑΣ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΑΠΟ ΤΗ ΜΙΚΡΑ ΑΣΙΑ, ΕΙΧΕ ΑΓΟΡΑΣΕΙ ΤΜΗΜΑ ΤΟΥ ΣΗΜΕΡΙΝΟΥ ΜΠΙΣΤΡΟ, ΓΙΑ ΝΑ ΑΝΟΙΞΕΙ ΤΟ ΚΟΥΡΕΙΟ ΤΟΥ.
Φωτογραφίες: Σάκης Γιούμπασης.
Σε παγκόσμια πρωτοτυπία, θα ξεκινήσω το κείμενο με το γνωστό τραγουδάκι γενεθλίων: «Happy birthday to you (δις), happy birthday, dear ‘Lena’s Bistro’, happy birthday to you…». Παρότι μέσα από τον γραπτό λόγο δεν μπορείτε να απολαύσετε τη στεντόρεια, μα συνάμα μελωδική φωνή μου, μπορείτε όμως να συμμεριστείτε τη χαρά των ανθρώπων –κυρίως της Λένας– του ομώνυμου μπιστρό, που αυτήν την εβδομάδα γιορτάζει τα δέκατα γενέθλιά του.
Ήταν Φεβρουάριος του 2010, ακριβώς στην αρχή τής κρίσης, όταν η Λένα αποφάσιζε να ανοίξει σε έναν ιστορικό (και συναισθηματικά φορτισμένο για την ίδια) χώρο στα Λαδάδικα ένα μπιστρό, που έμελλε να γίνει σήμα κατατεθέν τής περιοχής. Σχεδόν έναν αιώνα νωρίτερα, το 1912, ο προπάππος της, Κυριάκος Μαγιόπουλος, φτάνοντας στη Θεσσαλονίκη από τη Μικρά Ασία, είχε αγοράσει τμήμα τού σημερινού μπιστρό, για να ανοίξει το κουρείο του. Μάλιστα, η φήμη που απέκτησε χάρη στην τέχνη του ήταν τόσο μεγάλη, που τον κάλεσαν στο θωρηκτό «Αβέρωφ», για να κουρέψει τον βασιλιά. Ας αφήσουμε όμως το παρελθόν…
Ενας ζεστός χώρος
Το πρώτο πράγμα που σε κερδίζει στο «Lena’s Bistro» είναι το όλο στιλ τού μαγαζιού που, σε γενικές γραμμές, είναι ο ορισμός τού μπιστρό: τούβλινοι τοίχοι, ξύλινες πόρτες και καρέκλες, πλακάκια «σκακιέρα» στο δάπεδο, μεταλλικά τραπέζια με μαρμάρινη επιφάνεια. Δεν διαφέρει σε τίποτα από ένα μπιστρό που βρίσκεται σε κάποια γωνιά τού Παρισιού – εκτός από το γεγονός ότι δεν θα σου μιλήσουν στα Γαλλικά.
Το κατάστημα ανοίγει στις 08:30 το πρωί, για να απολαύσεις τον πρώτο καφέ τής ημέρας, συνοδεύοντάς τον με ένα τραμετζίνο (ιταλικό ψωμί τού τοστ με γαλοπούλα, γκούντα Ολλανδίας, ντομάτα και σος), με κάποιο κρουασάν βουτύρου ή ακόμη και με πλήρες πρωινό. Μην παραλείψετε να δοκιμάσετε και τη σπιτική λεμονάδα – ειδικά το καλοκαίρι, θα με θυμηθείτε…
Το μεσημέρι είναι η καλύτερη ώρα για ένα ποτήρι κρασί. Πρότασή μου είναι να το απολαύσετε με μια πιατέλα αλλαντικών και τυριών –έχει δοθεί ιδιαίτερη έμφαση στα ελληνικά προϊόντα–, μια σαλάτα ή μια τορτίγια. Κι αν στη συνέχεια έχετε όρεξη για γλυκό, το χειροποίητο γλυκό κουταλιού ή κάποιο λικέρ, όπως η μαστιχοκανέλα Χίου, θα ολοκληρώσουν την εμπειρία σας.
Το βράδυ είναι η ώρα για μπίρες, ποτά και, κυρίως, κοκτέιλ. Το «Red Passion», που μας προτείνει η Λένα, είναι ένα από αυτά, κατάλληλο για τις κρύες νύχτες τού χειμώνα. Η λίστα, πάντως, του μπιστρό είναι τεράστια και σίγουρα θα βρείτε αυτό που επιθυμείτε. Τέλος, μπορεί να σας φανεί παράξενο, αλλά στον ιδιαίτερα μικρό χώρο τού μαγαζιού πραγματοποιούνται live (κυρίως) τζαζ μουσικής. Αν είστε από τους τυχερούς (ή από τους πολύ ενημερωμένους), θα βιώσετε μια πραγματικά ξεχωριστή εμπειρία.
