Αν το όνομα του εστιατορίου σάς θυμίζει κάτι, έχετε δίκιο: αναφέρεται στο ομώνυμο βιβλίο τού ρώσου συγγραφέα Μιχαήλ Μπουλγκάκοφ, που για πολλούς αποτελεί «κόσμημα» της ρωσικής (και παγκόσμιας) λογοτεχνίας. Και ρωτώ: να αποτελεί άραγε το ομώνυμο εστιατόριο «κόσμημα» για τη γαστρονομική σκηνή τής Θεσσαλονίκης; Ήταν μεσημέρι Κυριακής, όταν πήρα την απόφαση να λύσω την απορία μου.
ΦΤΑΝΟΝΤΑΣ ΣΤΟ ΜΑΓΑΖΙ, ΣΕ ΚΕΡΔΙΖΕΙ ΑΜΕΣΩΣ Η ΑΝΟΙΧΤΗ ΚΟΥΖΙΝΑ ΚΑΙ Η ΜΙΝΙΜΑΛ ΑΙΣΘΗΤΙΚΗ ΤΟΥ, ΜΕ ΤΟ ΒΙΝΤΑΤΖ ΜΩΣΑΪΚΟ ΣΤΟ ΠΑΤΩΜΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΞΥΛΙΝΕΣ ΚΑΡΕΚΛΕΣ ΝΑ ΖΕΣΤΑΙΝΟΥΝ ΜΕ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΟΥΣ ΤΟΝ ΧΩΡΟ.
Η πρώτη εντύπωση
Το εν λόγω μπιστρό-ρεστοράν βρίσκεται πολύ κοντά στο Κρατικό Ωδείο Θεσσαλονίκης, στα Άνω Λαδάδικα – μια περιοχή που αποτελεί, πλέον, σημείο αναφοράς στην (καλώς νοούμενη) διασκέδαση στην πόλη.
Φτάνοντας στο μαγαζί, σε κερδίζει αμέσως η ανοιχτή κουζίνα και η μίνιμαλ αισθητική του, με το βίντατζ μωσαϊκό στο πάτωμα και τις ξύλινες καρέκλες να ζεσταίνουν με την παρουσία τους τον χώρο. Πάμε όμως να δούμε και το μενού…
Τι θα φάμε;
Εντύπωση μου προκάλεσε η μακρά λίστα αλλαντικών και τυριών, καθώς και η μεγάλη ποικιλία σε ετικέτες κρασιών. Σε ό,τι μας αφορά, για ορεκτικό πήραμε baby πατάτες στο τηγάνι με γρονθοτυράκι Σύρου και για σαλάτα τη μεσκλάν (με ψητό κουνουπίδι, μήλο, ψημένο μπέικον, κοπανιστή Μυκόνου, φιλέ αμύγδαλο και ντρέσινγκ αριάνι).
Για κυρίως διαλέξαμε (από τα πιάτα ημέρας) τα χειροποίητα ραβιόλια με γέμιση χοιρινού, σάλτσα πετιμέζι, κρέμα βερίκοκο και τζελ από τζίντζερ και το ψαρονέφρι σε ξηρή μαρινάδα μπαχαρικών με πουρέ σελινόριζας και σάλτσα εσπεριδοειδών.
Για επιδόρπιο επιλέξαμε την πάβλοβα με κρέμα μανταρίνι και σος κράμπεριζ.
Ομολογουμένως, έμεινα πολύ ικανοποιημένος τόσο από την ποιότητα των πρώτων υλών όσο και από τη γεύση των εδεσμάτων. Το πιάτο με το ψαρονέφρι ήταν εκλεπτυσμένο και ραφινάτο, αυτό όμως που με κέρδισε απόλυτα ήταν τα χειροποίητα ραβιόλια. Αν τα πετύχετε στα πιάτα ημέρας, σας προτείνω να τα δοκιμάσετε ανεπιφύλακτα. Δεν πρέπει όμως να αδικήσω και το επιδόρπιο, το οποίο ήταν ελαφρύ και απόλυτα γευστικό – κι όλα αυτά σε ένα ευχάριστο περιβάλλον, με κόσμο που θα χαρακτήριζα περισσότερο intellectual σε σχέση με το σύνηθες κοινό.
Συνοψίζοντας, θα έλεγα ότι το «Μαιτρ & Μαργαρίτα» συγκαταλέγεται στα εστιατόρια που αποτελούν μια ξεχωριστή πρόταση για τα δεδομένα της πόλης, αλλά και μία από τις καλύτερες επιλογές για casual dining στη Θεσσαλονίκη. Φαίνεται ότι ήρθε για να μείνει – και χαιρόμαστε πολύ γι’ αυτό.
INFO: «Μαιτρ & Μαργαρίτα bistrot-restaurant (Βεροίας με Ηρώδου Αττικού, T. 2314-007.586). FB/Maitr.Margarita
