Υπάρχουν ορισμένα εστιατόρια που δεν είναι απλώς χώροι όπου πηγαίνεις για να απολαύσεις νόστιμο φαγητό. Σαφώς, η νοστιμιά στο πιάτο είναι βασικό ζητούμενο. Αυτοί οι πολύ ιδιαίτεροι χώροι, ωστόσο, χωρίς να παραγνωρίζουν την αξία της μαγειρικής δεξιοτεχνίας και των άριστων πρώτων υλών, επικεντρώνονται στην προσπάθεια να μας προσφέρουν μια απόλαυση πραγματικά ολιστική, μια απόλαυση που τέρπει και τις πέντε αισθήσεις. Και, φυσικά, ποιο καλύτερο μέσο προς αυτόν τον σκοπό από το να καταφύγεις στην τέχνη, την απόλυτη συνταγή απόλαυσης;
Ο «Στάβλος», το πολύ ιδιαίτερο εστιατόριο που έχει ανοίξει εδώ και σχεδόν ενάμιση χρόνο ο Γιώργος Κώστογλου στην οδό Μελενίκου, σε απόσταση αναπνοής από τη Ροτόντα, λειτουργεί στη βάση αυτής ακριβώς της φιλοσοφίας. Βασικό δεδομένο, η μαγειρική δεξιοτεχνία του Γιώργου, ο οποίος μετουσιώνει χρόνια εμπειρίας στις κουζίνες και δέσμευσης στην πιστή υπηρέτηση των καλύτερων ελληνικών συνταγών (μπολιασμένων με δημιουργικές πινελιές και πάντοτε βασισμένων στις καλύτερες πρώτες ύλες) σε πιάτα γαστρονομικά άψογα και γαστριμαργικά απολαυστικά. Δεν μένει όμως εκεί: ο χώρος που έχει δημιουργήσει στην οδό Μελενίκου με τη συμβολή του εικαστικού Λάζαρου Πάντου αποτελεί μια πραγματική όαση για τα μάτια, έναν οικείο χώρο θαλπωρής, όπου το φαγητό έρχεται να επισφραγίσει την ευωχία.
Και επειδή ο Γιώργος Κώστογλου είναι πάνω απ’ όλα πνεύμα ανήσυχο, συνεχίζει όταν όλοι οι υπόλοιποι σταματούν, επανεφευρίσκοντας διαρκώς την απόλαυση που προσφέρει στους επισκέπτες του εστιατορίου του. Όπως αυτήν την περίοδο, που φιλοξενεί έργα του καθηγητή Α στο Τμήμα Βιολογίας του ΑΠΘ Μανώλη Παντερή, στο πλαίσιο μιας πολύ ιδιαίτερης έκθεσης κλασικής ασπρόμαυρης φωτογραφίας – ενός παιχνιδιού του φωτός με τη σκιά, του άσπρου με το μαύρο, με το γκρίζο να παριστάνει τον «διαιτητή».
«Το αντικείμενο; Στεριανό και θαλασσινό τοπίο, πόλη, ανθρώπινη παρουσία, με ένα στοιχείο έκπληξης και ανακάλυψης. Αυτό που το βλέμμα συχνά παραβλέπει. Αυτό που ξεφεύγει από τη ματιά – θες λόγω βιασύνης, θες λόγω συνήθειας, θες λόγω νομιζόμενης ευτέλειας. Εικόνες καθημερινές, εικόνες αιφνιδιαστικά κοινότοπες, που σε κάνουν να ψελλίσεις ‘Μα, ήμουν κι εγώ εκεί!’» λέει χαρακτηριστικά ο Μανώλης Παντερής.
Όλα αυτά ιδωμένα με ενδιαφέρον και αιχμαλωτισμένα σε στιγμιότυπα. Φυσικά ή επεξεργασμένα, με φτωχικές φωτογραφικές μηχανές του περασμένου αιώνα, σκοτεινό θάλαμο και κλασική φωτοχημεία – «αυτό το ‘αναλογική φωτογραφία’ δεν το κατάλαβα ούτε το χώνεψα» υποστηρίζει ο ίδιος ο καλλιτέχνης. «Παρουσίαση απλή, στοιχειώδης, τονισμός όπου και όσο χρειάζεται. Το μέσο απεικόνισης στο παρασκήνιο, για να βγει μπροστά το βλέμμα, το κοίταγμα, το οπτικό αγκάλιασμα αυτού που υπήρξε και συνέβη. Εικαστικές καταγραφές που μοιράζομαι, σπαράγματα της διαδρομής μου, ο τρόπος που βλέπω τον εφήμερο κόσμο».
Περισσότερη απόλαυση για την όραση (αλλά και για τη γεύση) στον «Στάβλο».
