Κείμενο/Φωτογραφίες: Αλέξανδρος Καραμανλής
Είχα ακούσει πολλά για το εστιατόριο για το οποίο θα σας μιλήσω σήμερα, οι επανειλημμένες προσπάθειές μου, ωστόσο (προφανώς, πλην της τελευταίας…), να κάνω κράτηση για μεσημέρι Κυριακής απέβαιναν μονίμως άκαρπες. Μόνο την τελευταία φορά κατάφερα να βρω τραπέζι – και αυτό επειδή φρόντισα για κράτηση 5 ημέρες πριν από την ημέρα τής επίσκεψής μου. Το εστιατόριο αυτό δεν είναι άλλο από τη γνωστή στους λάτρεις τού καλού φαγητού «Παλιά Αθήνα».
Η εμπειρία μας
Κυριακή μεσημέρι και το ραντεβού στις 14:00 τηρείται απαρέγκλιτα. Ομολογώ ότι ήμουν ενθουσιασμένος που, επιτέλους, θα είχα την ευκαιρία να γευθώ τα πιάτα τού διάσημου για τα κρεατικά του εστιατορίου, η φήμη τού οποίου ξεπερνά τα όρια της Θεσσαλονίκης.
Η «Παλιά Αθήνα» βρίσκεται στο υπόγειο μιας πολυκατοικίας στην προσφυγική Τούμπα. Μπαίνοντας στον χώρο, εντύπωση μου προκάλεσαν τα εκατοντάδες μπουκάλια κρασιών –άδεια και γεμάτα– στα ράφια, στους παλιούς μπουφέδες, ακόμη και στο πάτωμα.
Αφού καθίσαμε στο (πολυπόθητο) τραπέζι, σειρά είχε το μενού, το οποίο ήταν απλό, λιτό και απέριττο – ένας συνδυασμός παλιάς, κλασικής ταβέρνας και σύγχρονου κρεοφαγικού εστιατορίου. Και επειδή κάθε φορά που επισκέπτομαι ένα νέο εστιατόριο θέλω πρωτίστως να δοκιμάζω τις γεύσεις στα απλά πιάτα, αποφασίσαμε να ξεκινήσουμε με χωριάτικη σαλάτα και ψητό λαδοτύρι Μυτιλήνης, αλλά και φρέσκιες, τηγανητές πατάτες ως συνοδευτικό. Περνώντας στα κυρίως, επιλέξαμε ταλιάτα μοσχαρίσιας μπριζόλας γάλακτος, όπως επίσης και σουτζουκάκια. Τα πιάτα τής «Παλιάς Αθήνας» ήταν όπως ακριβώς τα περίμενα: απλά, αλλά πεντανόστιμα, βασισμένα στον πρώτο και κύριο κανόνα κάθε καλής κουζίνας – τις εξαιρετικές πρώτες ύλες. Στο τέλος, για να κλείσουμε γλυκά το γεύμα μας, μάς κέρασαν «χαλβά τού μπακάλη». Πρόκειται, ουσιαστικά, για μία στρώση ψημένου μήλου και ζεστού μακεδονικού χαλβά σε αλουμινόχαρτο.
Η άποψή μας
Μετά την επίσκεψή μου, δεν θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο: δεν είναι τυχαίο ότι για την «Παλιά Αθήνα» μιλούν όλοι με τα καλύτερα λόγια, όπως επίσης και ότι, για να βρεις τραπέζι, πρέπει να κάνεις κράτηση αρκετές ημέρες πριν. Γι’ αυτό κι εγώ, με τη σειρά μου, προστίθεμαι σε όλους εκείνους που σας προτείνουν να την επισκεφθείτε ανεπιφύλακτα.
ID
Η ιστορία τής «Παλιάς Αθήνας» πάει πάρα πολλά χρόνια πίσω, όταν ο πατέρας τού κ. Μανώλη (ο οποίος εμπορευόταν ποτά) αποφάσισε, το 1976, να συνεταιριστεί με έναν φίλο και να προσφέρουν ρετσίνα και μεζέ.
Ο ένας λόγος που το εστιατόριο πήρε το όνομα «Παλιά Αθήνα» ήταν επειδή η συγκεκριμένη περιοχή ονομάζεται «Οικισμός Αθηναίων». Ο άλλος λόγος ήταν επειδή το μαγαζί ήταν υπόγειο, με βαρέλια και ρετσίνα, θυμίζοντας λίγο την Πλάκα.
Στην «Παλιά Αθήνα» φιγουράρουν κρασιά μεγάλα και σπάνια (πάρα πολλά από τον ελληνικό αμπελώνα), κρασιά τού Νέου και του Παλαιού Κόσμου και, φυσικά, ρετσίνα.
Αν θελήσετε να επισκεφθείτε το resto, θυμηθείτε να κάνετε κράτηση τουλάχιστον 5 μέρες νωρίτερα.
Μου άρεσε:
Το γεγονός ότι θυμίζει παραδοσιακή ιταλική τρατορία.
∆εν μου άρεσε:
Η αργή εξυπηρέτηση – το εστιατόριο ήταν ασφυκτικά γεμάτο.
Check, please!
Με τις τιμές των κυρίως πιάτων να κυμαίνονται από €8-€40, το εστιατόριο απευθύνεται σε όλα τα βαλάντια.
Info: «Παλιά Αθήνα», Ίμβρου 24, Θεσσαλονίκη. Τ. 2310-912.292.
