Το 1985, ένας συμπαθητικός παππούλης, ο Ιωσήφ Πορφυρίδης, άρχισε να παρασκευάζει το ισλί, ένα γλύκισμα ημισιροπιαστό με ρίζες στην Καππαδοκία της Μικράς Ασίας.
Το ισλί ήταν ένα από τα πιο γνωστά γλυκά των Καραμανλήδων, η φήμη του, ωστόσο, επεκτάθηκε και στον Πόντο. Στη Θεσσαλονίκη, την πρωτεύουσα του ξεριζωμένου Ελληνισμού, το έφεραν μαζί τους οι πρόσφυγες από τις χαμένες πατρίδες, ως μια ανάμνηση της παράδοσής τους. Χαρακτηριστικά του, η αρωματική ζύμη που έχει μέσα της καρύδι και κανέλα, μέλι και σιρόπι. Όσο για την ονομασία «ισλί», είναι ανατολίτικη και σημαίνει «δουλεμένο», αφού φτιάχνεται εξ ολοκλήρου στο χέρι.
Ο Ιωσήφ Πορφυρίδης ήταν πρόσφυγας από το Προκόπιο της Καππαδοκίας. Μικρό παιδάκι βίωσε τον ξεριζωμό, τον διωγμό και την περιπλάνηση μέσα στις τεράστιες εκτάσεις της χαμένης πατρίδας. Ξεκίνησε με τα πόδια από το Προκόπιο, στη Σαμψούντα, και τρία χρόνια αργότερα βρέθηκε από τη Σαμψούντα στη Δράμα και από εκεί στη Θεσσαλονίκη.
Το ισλί το έφτιαχνε η μάνα του, η Πόντια στην καταγωγή γιαγιά Ελισσώ, από την οποία έμαθε να το παρασκευάζει και η γυναίκα του, η Δήμητρα Πορφυρίδου. Διατηρώντας την αρχική, παραδοσιακή συνταγή με τα αγνά υλικά και το ιδιαίτερο «κέντημα», το ισλί βγήκε για πρώτη φορά στο εμπόριο και άρχισε να γίνεται ευρέως γνωστό.
Αυτή η αυθεντική συνταγή παραδόθηκε στα παιδιά του, με την οικογένεια Πορφυρίδη να εξακολουθεί μέχρι σήμερα να το παρασκευάζει με τον ίδιο ακριβώς παραδοσιακό τρόπο. Με πολύ μεράκι, αγάπη και αγώνα, κατάφερε να το εντάξει στη γκάμα των γλυκών πολλών ζαχαροπλαστείων, όπου βρήκε μεγάλη αποδοχή από το αγοραστικό κοινό.