Φωτογραφίες: Σάκης Γιούμπασης.

Έχω την αίσθηση ότι ορισμένες φορές μπορεί να γίνομαι κουραστικός, γράφοντας και ξαναγράφοντας για την αγάπη που τρέφω για τους χώρους με προσωπικότητα και άποψη. Και δεν αναφέρομαι σε χώρους για τους οποίους έχουν δαπανηθεί άπειρα χρηματικά ποσά από τους επιχειρηματίες, για να παρουσιάσουν κάτι εντυπωσιακό (χωρίς αυτό να σημαίνει ότι τους σνομπάρω ή ότι δεν αναγνωρίζω αυτό το κάτι ιδιαίτερο που μπορεί να έχουν), αλλά σε μικρότερους και «ταπεινότερους» χώρους, όπως ένα καφενείο που δημιουργήθηκε χάρη στο μεράκι, το γούστο και τις αναζητήσεις των ανθρώπων του.

Φόρος τιμής

Η αλήθεια είναι ότι δεν θυμάμαι να έχω προτείνει ποτέ για την έξοδό σας όλα αυτά τα χρόνια ένα καφενείο. Το «Διεθνές» όμως δεν είναι ένα απλό καφενείο, αλλά το σημείο αναφοράς για τη φοιτητιώσα νεολαία τής Θεσσαλονίκης για περισσότερο από μία δεκαετία. Βρίσκεται στον πεζόδρομο της Μελενίκου, απέναντι από την πύλη τής Παλιάς Φιλοσοφικής, μπροστά από το ξύλινο γεφυράκι. «Η ονομασία του», λέει στη Citymag ο Γιάννης Μπέγκας, ένας από τους ιδιοκτήτες, «οφείλεται σε ένα ταξίδι που είχα κάνει το 2010 στη Φλώρινα. Εκεί υπάρχει ένα υπέροχο παραδοσιακό καφενείο, το ‘Διεθνές’, στο οποίο σύχναζε ο Μαρτσέλο Μαστρογιάννι το διάστημα που γυρνούσε το ‘Μετέωρο βήμα τού πελαργού’ τού Θόδωρου Αγγελόπουλου. Είχε ασπρόμαυρο πάτωμα, μια σόμπα που έκαιγε κι έναν μεγάλο καθρέφτη. Με άγγιξε τόσο πολύ που, όταν αποφασίσαμε να ανοίξουμε το δικό μας καφενείο, του δώσαμε αυτήν την ονομασία, προς τιμήν εκείνου του χώρου».

Αντικείμενα με παρελθόν

Το πρώτο πράγμα που θα σε κεντρίσει είναι η ζωντάνια που απορρέει από κάθε γωνιά τού καταστήματος. Δεν οφείλεται μόνο στους φοιτητές (κυρίως από «καλλιτεχνίζουσες» σχολές), αλλά και στα υπέροχα χρώματα, τις ζωγραφιές και τα διάσπαρτα αντικείμενα που υπάρχουν στον χώρο και σε προκαλούν να καθίσεις επί ώρα χαζεύοντάς τα. Όλα τους αποκτήθηκαν από παλαιοπωλεία, όχι μόνο της Ελλάδας, αλλά και του εξωτερικού. Κάποιες κρεμασμένες κούκλες, για παράδειγμα, «συνταξιοδοτήθηκαν» από κουκλοθέατρο της Πράγας, για να βρουν τη θέση τους σε τοίχο τού καφενείου. Και πόσα άλλα ακόμη: παλιές αφίσες τού ΕΟΤ, αντίγραφα πινάκων από ολλανδούς, φλαμανδούς, άγγλους και γάλλους ζωγράφους, σχέδια εμπνευσμένα από τον Μποστ, απλίκες, μοναδικά φωτιστικά, μέχρι και αντικείμενα λαϊκής τέχνης από το Μπανγκλαντές.

Παντού θα δεις ζωγραφιές. Από το μπαρ, τις κολόνες και την επιφάνεια των τραπεζιών μέχρι και τον ουρανό τής σκεπής τού εξωτερικού χώρου. Ιδιαίτερη μνεία πρέπει να κάνω και στο γκράφιτι του «Ser», που είναι ένας χάρτης που περιλαμβάνει την Ιταλία, τη Σικελία και κομμάτι τής Τυνησίας.

Η γεύση τής παράδοσης

Και περνάμε στο τι θα πιείτε: από τον χαρακτηρισμό τού χώρου ως «καφενείου», θα σας προτείναμε να τιμήσετε τον ελληνικό στη χόβολη, εννοείται ωστόσο ότι θα βρείτε όλα τα είδη καφέ. Εξαιρετική επιλογή είναι οι ζεστές και κρύες σοκολάτες Marchoc – ας πούμε, η λευκή με raspberry και ρόδι. Πολύ μεγάλη είναι και η ποικιλία τού τσαγιού. Προσπερνώ χυμούς και smoothies, για να σας προτείνω ορισμένες σπιτικές γεύσεις, βγαλμένες από την παράδοση: λεμονάδα, βυσσινάδα, κανελάδα και σουμάδα. Οι δύο τελευταίες είναι πολύ ιδιαίτερες και απευθύνονται σε γνώστες και μερακλήδες. Τα υπέροχα κοκτέιλ είναι για όλους. Ένα Νεγκρόνι, παρακαλώ…

INFO: «Διεθνές», Κωνσταντίνου Μελενίκου 13, Τ. 2310-245.520.

ID

1 Το «Διεθνές» είναι ένα μικρό μουσείο. Κάθε γωνιά του μπορεί να μαγνητίσει το βλέμμα σου για αρκετή ώρα.

2Όλα τα αντικείμενα που θα συναντήσεις αποκτήθηκαν από παλαιοπωλεία διαφόρων χωρών. Οι υδρόγειες σφαίρες έχουν την τιμητική τους.

3Η πλειονότητα των επισκεπτών είναι φοιτητές. Διόλου τυχαίο… Το ΑΠΘ βρίσκεται ακριβώς απέναντι.

4Ο κατάλογος του καφενείου, εκτός από τα βασικά, περιλαμβάνει και ιδιαίτερες γεύσεις, όπως κανελάδα και σουμάδα.