Φωτογραφίες: Σάκης Γιούμπασης.
Προς το τέλος τής ταινίας «Αν…» τού Χριστόφορου Παπακαλιάτη υπάρχει μια άκρως συγκινητική στιγμή, στην οποία βλέπουμε τις δύο διαφορετικές εκδοχές τής ζωής τού πρωταγωνιστή. Οι παράλληλες αφηγήσεις πραγματοποιούνται υπό τους ήχους μιας λατέρνας που παίζει στα στενά δρομάκια τής Πλάκας. Κάθε νότα της πατάει πάνω στα συναισθήματά σου και, πραγματικά, θέλει μεγάλη δύναμη ψυχής, για να μη σου ξεφύγει ένα δάκρυ. Αυτή η σκηνή (και τα συναισθήματα που γέννησε) ώθησε τον Νάσο Ναούμ να αναζητήσει μια λατέρνα, για να στήσει πάνω της έναν από τους πιο όμορφους χώρους στη Θεσσαλονίκη, όπου θα απολαύσεις τον καφέ ή το ποτό σου.
Ο ήχος των αναμνήσεων
Η λατέρνα βρέθηκε μετά από εντατική έρευνα σε ένα μαγαζί στο Μοναστηράκι. Πρόκειται για μια λατέρνα Turconi δεύτερης γενιάς, από την Κωνσταντινούπολη. Μετρά 120 χρόνια «ζωής» και είναι μία από τις μόλις είκοσι στη χώρα μας που είναι πλήρως λειτουργικές. Η εικόνα τής Τζένης Καρέζη που την κοσμεί δίνει στον επισκέπτη ακόμη μία αφορμή για να παίξει με τα συναισθήματά του, αφού το μυαλό του θα ταξιδέψει σε άλλη μία ελληνική ταινία, τη «Λατέρνα, φτώχεια και φιλότιμο», στην ιστορία τού Πετράκη, του Παυλάρα και της Καίτης.
Ομολογώ ότι έφερα τρεις-τέσσερις γύρες τον μοχλό της, με μέτριο ηχητικό αποτέλεσμα, ωστόσο, αφού, για να ακούσεις σωστά τη μελωδία, θέλει συγκεκριμένο τέμπο. Θα συνεχίσω την προσπάθεια…
Το αρχοντικό τής Βούλγαρη
Η «Λατέρνα» στεγάζεται σε μια μονοκατοικία, ένα αρχοντικό τού 1960. Σε αυτό ζούσε κάποτε η κυρία Στέλλα, ένα από τα πιο αγαπημένα πρόσωπα της περιοχής.
Ακόμη και σήμερα οι γείτονες τη θυμούνται να κάθεται εύχαρις στο μπαλκονάκι της και να τους προσφέρει ελληνικό καφέ, για να τον απολαύσουν παρέα. Δεν είναι τυχαίο ότι ονόμασαν το σαλονάκι της «Το αρχοντικό τής κυρά-Στέλλας» – μάλιστα, βρέθηκε και ιστορική εταιρεία ελληνικού καφέ, για να συνδεθεί χορηγικά με αυτό. Σε αυτόν τον υπέροχο χώρο, εκτός από τη μικρή ροτόντα και τα καθίσματα στο κέντρο τού δωματίου, υπάρχει ένα πιάνο, ένα παλιό πικάπ με δίσκους, μια σόμπα και ορισμένα ιστορικά περιοδικά. Δεν μπόρεσα να μη ξεφυλλίσω τα «Ρομάντζα» και τον «Ταχυδρόμο» των δεκαετιών 1960-1970.
Θεματικές ενότητες
Δεν είναι όμως το «αρχοντικό» ο μοναδικός θεματικός χώρος. Ο κήπος τής «Λατέρνας» αποκαλείται «Το νησί τής χαράς» και μεταφέρει νοητά τον επισκέπτη σε κάποιο κυκλαδίτικο νησί, με τα χαρακτηριστικά διαγραμμισμένα με ασβέστη πατώματα, τα άφθονα λουλούδια (γιασεμιά, μπουκαμβίλιες, νυχτολούλουδα κ.ά.) που πλημμυρίζουν τον χώρο με χρώματα και αρώματα και τα παραδοσιακά μεταλλικά τραπέζια και καρέκλες. Γύρω σου, βαμμένοι τενεκέδες από φέτα γεμάτοι υπέροχα φυτά, που σου θυμίζουν τα παιδικά σου χρόνια με τη γιαγιά και τον παππού στο χωριό.
Ανεβαίνοντας τα εσωτερικά σκαλοπάτια τού αρχοντικού, ανεβαίνεις στη μικρή ταράτσα. Αποκαλείται «Σινέ Λατέρνα». Τα βράδια πίνεις το ποτό σου κάτω από τ’ άστρα, ενώ παραδίπλα σου προβάλλεται κάποια παλιά ταινία. Η εμπειρία είναι μοναδική.
Αντί επιλόγου…
Όπως θα διαπιστώσατε, είναι ίσως η μοναδική πρόταση ποτού στην οποία δεν έγραψα τίποτα για το ποτό. Ναι, υπάρχει ό,τι επιθυμείτε: καφές, κρασί, μπίρα και ρακή με τα σχετικά συνοδευτικά τους, απολαυστικά κοκτέιλ κτλ. Ναι, γίνονται live με μικρά σχήματα (δίνοντας την ευκαιρία σε νέους ανθρώπους να παρουσιάσουν τη δουλειά τους), stand-up comedy nights, dj sets κοκ.
Σήμερα όμως ήταν πρόταση «συναισθημάτων». Πριν φύγετε, διαβάστε την επιγραφή που έγραψε ο ιδιοκτήτης πάνω από το μικρό κηπάκι με τις μελιτζάνες και τις πιπεριές και θα καταλάβετε…
INFO: «Λατέρνα», Βούλγαρη 64. Τ. 2310-302.826.
ID
1
Θεματικά, η «Λατέρνα» διαιρείται σε τρεις χώρους, καθένας από τους οποίους έχει τη δική του ταυτότητα και προσωπικότητα.
2
Αν υπάρχει κάτι που κερδίζει τον επισκέπτη (πέρα από τον χώρο αυτόν καθεαυτόν), είναι η ευχάριστη διάθεση και το χαμόγελο του προσωπικού.
3
Παλιά έπιπλα απέκτησαν νέα χρήση: χαρακτηριστικό παράδειγμα, ένα παλιό σκρίνιο, που σήμερα φιλοξενεί τα ποτά τού μπαρ.
4
