Αντικοινωνική συμπεριφορά

Τι είναι η κοινωνία; Η απάντηση είναι εύκολη: κοινωνία είναι μια συνάθροιση ατόμων που επέλεξαν να ζουν μαζί. Γι’ αυτό και συναποφάσισαν μια σειρά από κανόνες, οι οποίοι διασφαλίζουν την ελευθερία και τα δικαιώματα όλων – στην ιδανική αναλογία, ώστε να ισχύει το κλασικό «η ελευθερία μου τελειώνει εκεί όπου αρχίζει η δική σου ελευθερία».

Αυτές οι σκέψεις μού γεννιούνται λόγω κορωνοϊού – συγκεκριμένα, λόγω της συμπεριφοράς διαφόρων στη διάρκεια του τριημέρου τής Μεγάλης Αποκριάς, κατά παράβαση των αποφάσεων του υπουργείου Υγείας. Θα χρησιμοποιήσω τα λόγια τού καθηγητή Πολιτικών τής Υγείας στο «London School of Economics», Ηλία Μόσιαλου, ο οποίος τα είπε όλα με ανάρτησή του προ ημερών: «Ο νέος ιός δεν είναι γρίπη ούτε πανομοιότυπος με τον SARS. Δεν χρειάζονται υπερβολές ούτε όμως και να υποτιμήσουμε το πιθανό πρόβλημα. Η θνητότητα από τον νέο ιό θα είναι μάλλον μεταξύ 0,1% και 1%. Αν όμως είναι 1% και έχουμε πολλά κρούσματα, θα έχουμε και μεγάλη πίεση στο σύστημα υγείας και θα επηρεαστούν κυρίως ευπαθείς ομάδες τού πληθυσμού και οι ηλικιωμένοι. Αν περιορίσουμε τη διασπορά και δεν γίνουμε Βόρεια Ιταλία σύντομα, θα μπορέσουμε να αντέξουμε την αύξηση της ζήτησης για υπηρεσίες υγείας. Αυτά που έγιναν σήμερα (σ.σ.: 01.03.2020) στην Πάτρα, ενάντια στις οδηγίες τού υπουργείου Υγείας, είναι παράδειγμα μεγίστης ανευθυνότητας. Μου είπαν ότι σε πόλη τής Βόρειας Ελλάδας έκαναν εκδήλωση για το καρναβάλι σε κλειστό χώρο, για να ‘αποφύγουν’ έτσι την απαγόρευση. Ό,τι χειρότερο: να έχουμε συγχρωτισμό πολλών ατόμων σε κλειστό χώρο. Δεν κινδυνολογώ. Ανησυχώ όμως με την επιπολαιότητα μερικών συμπατριωτών μας. Ξέρω ότι στη δημοσιότητα κυριαρχούν τώρα άλλα, πολύ σοβαρά θέματα, που έχουν σχέση με την εθνική μας ασφάλεια. Αλλά να μην υποτιμήσουμε τις επιπτώσεις από τον νέο ιό. Στο χέρι μας είναι να περιορίσουμε τη διάδοση. Δεν είναι μαγκιά να παίζουμε με τις ζωές των ηλικιωμένων, των καρκινοπαθών και όσων έχουν σοβαρά προβλήματα υγείας. Είναι η απόλυτη ανευθυνότητα και γαϊδουριά».

Δεν θα μπορούσα να το πω καλύτερα, γι’ αυτό και δεν το επιχειρώ καν (δεν έχω, άλλωστε, τις γνώσεις και την ειδίκευση του κ. Μόσιαλου). Τι λέει, με απλά λόγια; Ότι έχουμε κάθε συμφέρον να καθυστερήσουμε, με τη σώφρονα και υπεύθυνη συμπεριφορά μας, την εξάπλωση του ιού, αποτρέποντας την άσκηση πολύ μεγάλης πίεσης στο σύστημα υγείας. Ότι άλλο πράγμα είναι να χρειαστεί να νοσηλευτούν σε μια δεδομένη χρονική στιγμή δέκα άτομα στις μονάδες εντατικής θεραπείας και άλλο να χρειαστεί να νοσηλευτούν εκατό. Τα αυστηρά μέτρα δεν έχουν να κάνουν με τη σοβαρότητα των συμπτωμάτων τής νόσου, αλλά με την πιθανότητα μαζικής εξάπλωσης σε μικρό χρονικό διάστημα.

Γι’ αυτό και οι κάποιες χιλιάδες συμπατριωτών μας που έκριναν σκόπιμο να γράψουν τις συμβουλές και τις εντολές των αρμόδιων φορέων στα παλαιότερα των υποδημάτων τους δεν είναι ούτε μάγκες ούτε ατρόμητοι ούτε απόγονοι των αγωνιστών τού 1821, που έπεφταν στη φωτιά τής μάχης χωρίς να υπολογίσουν τις συνέπειες. Δεν είναι μαγκιά να υιοθετείς τους δικούς σου κανόνες συμπεριφοράς, θεωρώντας ότι η ανυπακοή στους νόμους και τις συστάσεις τής Πολιτείας και των ειδικών είναι η ενδεδειγμένη συμπεριφορά. Είναι μια μορφή αυτοδικίας (κατά παράβαση κάθε πλαισίου που έχουμε συναποφασίσει ως όντα που ζουν συλλογικά), η οποία στρέφεται ευθέως όχι απλώς κατά του περίγυρου εκείνου που τη διαπράττει, αλλά τελικά και κατά του ίδιου του τού εαυτού. Ειλικρινά, είναι η απόλυτη, η πλέον ανόθευτη εκδήλωση ανευθυνότητας. Και σε ό,τι αφορά όλους μας, ως σύνολο, είναι η πεμπτουσία τής αντικοινωνικής συμπεριφοράς. Να τους χαιρόμαστε τους παλικαράδες τής φακής.