Πριν από ελάχιστους μήνες βραβευτήκατε με το βραβείο «Αργώ», το οποίο επιβραβεύει Έλληνες της Διασποράς που τιμούν την καταγωγή τους. Πώς αισθανθήκατε; Περιμένατε μια τέτοια διάκριση;
Ένιωσα τιμή και συγκίνηση. Παρότι είχα προταθεί το 2021 από την τότε πρέσβειρά μας, Αικατερίνη Κόικα, η βράβευσή μου ήταν για εμένα μια ευχάριστη έκπληξη και ιδιαίτερη τιμή, καθώς επιλέχθηκα από εξέχουσες προσωπικότητες Ελλήνων της Διασποράς που γνωρίζουν πολύ καλά τι θα πει παγκόσμιος ανταγωνισμός.
Εχετε δηλώσει πως, όταν ήσασταν πέντε χρόνων, ονειρευτήκατε τον χορό. Πώς ήταν η διαδρομή μέχρι να γίνετε διευθύντρια της Ακαδημίας Μπαλέτου της Όπερας της Βιέννης; Τι χρειάζεται κάποιος για να διεκδικεί τα όνειρα του;
Αρχικά, να ονειρευτείς. Να ανατρέψεις αυτό που φαντάζει ονειρικό ή αδύνατο σε δυνατό. Χιλιάδες ώρες δουλειάς, πολλές θυσίες.
Να ανακαλύψεις το ταλέντο σου, να πιστέψεις στις ικανότητές σου και, χωρίς ταπεινοφροσύνη, να τις επιτρέψεις να εξελιχθούν. Πίστεψα εγώ σ’ εμένα και πίστεψαν και κάποιοι άλλοι σ’ εμένα. Έλαβα μεγάλη στήριξη από την οικογένειά μου. Έτσι μπόρεσα να κάνω το παιδικό μου όνειρο πραγματικότητα.
Θα χρειαστεί να βγεις από τη ζώνη της άνεσης, να ξεπεράσεις δυσκολίες, να έχεις επιμονή και να είσαι δημιουργικός.
Αν ξυπνούσα αύριο το πρωί και η ζωή μου ήταν ένα όνειρο, θα ήταν σίγουρα εκείνο που θα ήθελα να ξαναζήσω.
Στον δικό σας χώρο, πόσο εφικτό είναι να είσαι γυναίκα, μητέρα και να έχεις δικαίωμα στην καριέρα;
Προσωπικά, πιστεύω ότι η μητρότητα σε ολοκληρώνει ως άνθρωπο – και ελπίζω αυτό το στερεότυπο να αλλάξει, μια και η κοινωνία είναι αυτή που χάνει τελικά. Ο συγκεκριμένος συνδυασμός απαιτεί περισσότερες θυσίες, μεγαλύτερη πειθαρχία, απαιτητικότερες, σκληρότερες ημέρες, ελάχιστο ελεύθερο χρόνο και καινούργιες προτεραιότητες. Αρχίζεις να κόβεις απ’ όπου μπορείς και σίγουρα από τον ύπνο σου. Δύσκολα προτιμώνται οι γυναίκες/μητέρες σε υψηλές διοικητικές θέσεις.
Από την άλλη, καμία καριέρα δεν έχει κατανόηση για τον ρόλο της μητέρας. Και όσο κι αν η κοινωνία παλεύει με τα στερεότυπα, μια γυναίκα –και δη μία μητέρα– έχει συχνά λιγότερες ευκαιρίες και δυνατότητες να κατακτήσει το όνειρο. Παρ’ όλα αυτά, προσωπικά πιστεύω πολύ σε αυτές.
Μπορείτε να μοιραστείτε μαζί μας μια δύσκολη στιγμή σε όλη αυτήν την πορεία και να μας πείτε πώς την ξεπεράσατε;
Τις δύσκολες στιγμές προτιμώ να τις ξεχνώ. Αφήνουν το αποτύπωμά τους, αλλά ξεπερνιούνται με πίστη και αισιοδοξία.
Ποιο είναι το αγαπημένο σας έργο μπαλέτου και γιατί; Ξεχωρίζετε κάποιον ρόλο για εσάς;
Είναι σαν να με ρωτάτε ποια σταγόνα στον ωκεανό είναι πιο δροσερή από μία άλλη. Κάθε στιγμή πάνω στη σκηνή ήταν μοναδική, όπως εξίσου σημαντικό είναι το να δημιουργείς. Παρόμοια αίσθηση νιώθεις όταν γίνεσαι ο δημιουργός ρόλων που ερμηνεύονται από τις επόμενες γενιές καλλιτεχνών.
Πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι σήμερα να δημιουργείς ένα ασφαλές και συμπεριληπτικό περιβάλλον για τους σπουδαστές; Στην Αυστρία, όπου είστε τώρα, υπάρχει λιγότερη ανισότητα των φύλων συγκριτικά με την Ελλάδα;
Καταρχάς, είναι σημαντική η πολύ καλή γνώση του αντικειμένου. Θεωρώ ότι, μαζί με την ομάδα μου, καταφέραμε να δημιουργήσουμε ένα ιδανικό περιβάλλον. Πάνω απ’ όλα χρειάζονται ήθος, ομαδικότητα και σκληρή δουλειά. Νιώθω αμέριστη ευθύνη και σεβασμό για όλους τους σπουδαστές.
Το δικό σας μέλλον τι κρύβει; Αν δεν κάνω λάθος, το προσεχές καλοκαίρι ολοκληρώνεται η πενταετής θητεία σας στην Όπερα της Βιέννης.
Πράγματι, σύντομα ολοκληρώνεται αυτή η πολύ επιτυχημένη θητεία. Ως ανήσυχο πνεύμα, έχω ήδη χαράξει τα επόμενα βήματα, με διεθνείς συνεργασίες. Το πιο ευχάριστο νέο, το οποίο μπορώ να μοιραστώ μαζί σας (και θα είστε ο πρώτος που το μαθαίνει), είναι ότι θα συμμετάσχω σε μια σημαντική παραγωγή στην Ελλάδα, για την οποία χαίρομαι ιδιαιτέρως και ανυπομονώ. Διότι, όπως έχω ξαναπεί, είμαι Ελληνίδα και πάντοτε πρόθυμη να προσφέρω στον τόπο μου.
