Ιστορίες μικρών κόσμων
Γράφει η Εύη Καρκίτη.
ΝΕΟΙ ΚΑΙ ΑΣΚΕΦΤΟΙ, ΦΥΣΙΚΑ, ΠΕΦΤΑΜΕ ΣΤΗΝ ΠΑΓΩΜΕΝΗ ΘΑΛΑΣΣΑ ΓΙΑ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΜΠΑΝΙΟ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ. ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΜΕΡΙΚΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΑΠΟ ΕΚΕΙΝΕΣ ΤΙΣ ΗΛΙΟΛΟΥΣΤΕΣ ΔΕΥΤΕΡΕΣ, ΤΙΣ ΚΑΘΑΡΕΣ, ΤΙΣ ΥΠΕΡΛΑΜΠΡΕΣ, ΟΤΑΝ ΠΡΟΧΩΡΟΥΣΑΜΕ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΜΕ ΒΡΕΓΜΕΝΑ ΜΑΛΛΙΑ ΚΑΙ ΜΑΚΟ ΜΠΛΟΥΖΑΚΙΑ, ΓΙΑ ΝΑ ΑΝΕΒΟΥΜΕ ΣΤΟ ΕΠΑΝΩ ΜΕΡΟΣ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΑΛΑΣΣΙΩΝ ΠΕΡΙΟΧΩΝ, ΕΚΕΙ ΟΠΟΥ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΝ ΤΑ ΧΩΡΑΦΙΑ. ΤΟΤΕ, ΞΑΠΛΩΝΑΜΕ ΣΤΟ ΧΩΜΑ, ΣΤΡΩΝΟΝΤΑΣ ΠΡΟΧΕΙΡΑ ΤΙΣ ΨΑΘΕΣ ΜΑΣ, ΑΝΑΣΑΙΝΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΛΕΠΤΟ ΑΕΡΑ ΚΑΙ ΒΛΕΠΟΝΤΑΣ ΣΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ ΝΑ ΑΝΕΜΙΖΟΥΝ ΟΙ ΧΑΡΤΑΕΤΟΙ ΠΟΥ ΕΙΧΑΝ ΠΕΤΑΞΕΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ.
Πρωινό Καθαράς Δευτέρας γράφω αυτό το σημείωμα, με τη διαπίστωση ότι αυτή η Δευτέρα παραμένει από την παιδική μου ηλικία η πιο αγαπημένη ολόκληρης της χρονιάς. Και όχι επειδή είναι μια Δευτέρα χωρίς υποχρεώσεις – κάποτε χωρίς σχολείο, αργότερα χωρίς δουλειά… Είναι αγαπημένη, επειδή είναι μια ημέρα γεμάτη συγκινησιακά φορτία και αναμνήσεις. Και οι άνθρωποι σχεδόν ντρεπόμαστε πλέον να πούμε ότι υπάρχουν περιπτώσεις που νιώθουμε να μας λυγίζει η νοσταλγία. Όμως, μας συμβαίνει.
Μέσα τής δεκαετίας τού 1980 –δεν ήμασταν πια παιδιά, δεν είχαμε μεγαλώσει όμως ακόμη– φεύγαμε νωρίς από το σπίτι, για να βρεθούμε στην Περαία, στους Νέους Επιβάτες ή και στην Αγία Τριάδα. Έκανε ακόμη κρύο, όμως η ημέρα εκείνη έμοιαζε με μια πύλη που μας οδηγούσε στο ιδεώδες μιας διαρκούς θερινής ευδαιμονίας, σε μια μυστική Αρκαδία που χωρούσε όσους και όσα αγαπούσαμε – κυρίως αν η ημέρα ήταν ηλιόλουστη και οι θερμοκρασίες, παρότι χειμερινές φυσικά, είχαν ανέβει κάπως.
Νέοι και άσκεφτοι, φυσικά, πέφταμε στην παγωμένη θάλασσα για το πρώτο μπάνιο τής χρονιάς. Υπάρχουν μερικές φωτογραφίες από εκείνες τις ηλιόλουστες Δευτέρες, τις Καθαρές, τις υπέρλαμπρες, όταν προχωρούσαμε στους δρόμους με βρεγμένα μαλλιά και μακό μπλουζάκια, για να ανεβούμε στο επάνω μέρος των παραθαλάσσιων περιοχών, εκεί όπου βρίσκονταν τα χωράφια. Τότε, ξαπλώναμε στο χώμα, στρώνοντας πρόχειρα τις ψάθες μας, ανασαίνοντας τον λεπτό αέρα και βλέποντας στον ουρανό να ανεμίζουν οι χαρταετοί που είχαν πετάξει τα παιδιά. Αυτό υπήρξε ο προσωπικός μας παράδεισος ξενοιασιάς, τον οποίον όσοι τον μοιραστήκαμε πάντα θα τον αναζητούμε. Ας είναι ανέφελη για όλους η εποχή που σήμερα ξεκινά.