Το ρολόι δείχνει λίγα λεπτά μετά τις τρεις το μεσημέρι. Η νεαρή ερευνήτρια Ελευθερία Τόσιου αποφασίζει να βάλει μία άνω τελεία στις σκέψεις της και να αφήσει για λίγο τους περίπλοκους πίνακες και τα διαγράμματα που μελετά αδιάκοπα από το πρωί στο Εργαστήριο Πληθυσμιακής Γενετικής Ζωικών Οργανισμών του Τμήματος Βιολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ). Λίγα λεπτά αργότερα παίρνει τον δρόμο της επιστροφής στο σπίτι, για να ξεκουραστεί για λίγο προτού «βουτήξει» και πάλι στα βαθιά της έρευνας για το διδακτορικό της. Αυτό είναι και το μεγάλο της στοίχημα, όπως λέει· τουλάχιστον αυτήν την εποχή, καθώς η Ελευθερία έχει μάθει να βάζει στοιχήματα με τη ζωή σχεδόν από κούνια.
Έχοντας γεννηθεί με μια πολύ σπάνια ασθένεια, την υαλίνωση, χρησιμοποιεί αναπηρικό αμαξίδιο για τις μετακινήσεις της, καθώς έχει πολύ περιορισμένη κίνηση στα άκρα. Αυτό όμως δεν κατάφερε να ανακόψει την εξέλιξή της σε προσωπικό και ακαδημαϊκό επίπεδο, αφού όχι μόνον έχει διαγράψει μια λαμπρή πορεία στο πανεπιστήμιο, γεμάτη επαίνους και διακρίσεις, αλλά έχει κατακτήσει και πολλές άλλες κορυφές – κυριολεκτικά και μεταφορικά.
Πήρε με άριστα το πτυχίο της από το Τμήμα Βιολογίας του Αριστοτελείου, αρίστευσε και στις μεταπτυχιακές σπουδές της, ενώ αυτήν την περίοδο εκπονεί τη διδακτορική διατριβή της στο ΑΠΘ με τίτλο «Γονιδιωματική Ανάλυση Ελληνικών Σκύλων και Λύκων» και επιβλέποντα καθηγητή τον Αλέξανδρο Τριανταφυλλίδη. Παράλληλα, έχει διατελέσει βοηθός ερευνήτρια σε έργο χρηματοδοτούμενο (και) από την Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ), έχει βραβευτεί δύο φορές από την Ελληνική Εταιρεία Βιολογικών Επιστημών (ΕΕΒΕ) και έχει λάβει υποτροφία από το Ίδρυμα Μποδοσάκη για την εκπόνηση του διδακτορικού της.
Για τους φίλους της είναι η ψυχή της παρέας – και, παρότι οι προσβάσιμοι για άτομα με αναπηρία χώροι είναι λιγότεροι απ’ ό,τι θα φανταζόταν κάποιος για μια μεγαλούπολη όπως η Θεσσαλονίκη, η ίδια δεν χάνει την ευκαιρία για βόλτες με τους φίλους της. Της αρέσει το θέατρο, τα ταξίδια σε Ελλάδα και εξωτερικό (για να γνωρίζει νέους τόπους και πολιτισμούς) και είναι μια πραγματική «βιβλιοφάγος».
Ως βιολόγος, η Ελευθερία
γνωρίζει καλά τη σημασία της εξέλιξης, γι’ αυτό και δεν σταματά να αναζητά ολοένα και περισσότερη γνώση: «Όταν θέλεις να εξελιχθείς, είναι απαραίτητο να αποκτήσεις νέες γνώσεις και δεξιότητες. Γι’ αυτό κι εγώ θέλησα να συνεχίσω τις σπουδές μου πέραν του πτυχίου. Όταν βάζεις έναν στόχο –εν προκειμένω, εγώ θέλω να ασχοληθώ επαγγελματικά με την έρευνα–, θα πρέπει να περάσεις από διάφορα στάδια της μαθησιακής διαδικασίας. Είναι η φυσιολογική ροή των πραγμάτων αυτή» εξηγεί στο Citymag η Ελευθερία, η οποία γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Δράμα.
«Στην ακαδημαϊκή ή επαγγελματική πορεία καθενός εξ ημών, είναι σχεδόν βέβαιον ότι θα συναντήσουμε κάποιους ανθρώπους που θα μας εμπνεύσουν. Εγώ αισθάνομαι πολύ τυχερή που είμαι σε ένα εργαστήριο όπου υπάρχει άψογη συνεργασία τόσο με τον καθηγητή μου όσο και με τα υπόλοιπα μέλη» προσθέτει, αποκαλύπτοντας ότι το μεγάλο της πάθος είναι η έρευνα: «Όταν έχεις πάθος με αυτό με το οποίο ασχολείσαι, όπως έχω εγώ με την έρευνα, νιώθεις τρομερή ικανοποίηση απ’ όλη αυτήν τη διαδικασία της αυτοβελτίωσης» αναφέρει χαρακτηριστικά.
«Η έρευνα απαιτεί υπομονή και επιμονή, προσήλωση και αφοσίωση στον στόχο που έχεις θέσει, καθώς και σκληρή δουλειά. Κάποιες φορές μπορεί να χρειάζονται εβδομάδες για να φτάσεις σε κάποιο αποτέλεσμα, παίρνεις ωστόσο απίστευτη ικανοποίηση όταν τελικά πετύχεις τον σκοπό σου» τονίζει με έκδηλο ενθουσιασμό.
Η Ελευθερία δεν έχει κρύψει ποτέ
την αδυναμία της για τα extreme sports. Έτσι, το 2020, σε ηλικία 22 ετών, εκπλήρωσε το όνειρό της να δει τον κόσμο από ψηλά, φτάνοντας στην κορυφή του Ολύμπου στην πλάτη του υπερμαραθωνοδρόμου Μάριου Γιαννάκου. Έγινε, μάλιστα, το πρώτο άτομο με τετραπληγίαπου πέτυχε κάτι τέτοιο.
Μόλις έναν χρόνο αργότερα, έκανε ελεύθερη πτώση με αλεξίπτωτο, έχοντας στο πλευρό της τον Αναστάση Σιδέρη και το Skydive Athens, τον εκπαιδευτή Δημήτρη Σουρλή, τους Διονύση Πετρίδη, Δημήτρη Παπανικολάου, Κωνσταντίνο Σοφικίτη και, φυσικά, τη μητέρα και τη θείατης, που ταξίδεψε από τη Γερμανία για να βρεθεί στο πλευρό της. Παρά τη δυσκολία του εγχειρήματος, δεν το σκέφτηκε στιγμή, επειδή, όπως λέει, «ήθελα να ζήσω την εμπειρία και να δω τον κόσμο από ακόμη πιο ψηλά, όπως οποιαδήποτε άλλη γυναίκα στην ηλικία μου που θα έκανε αυτήν την προσπάθεια. Αλλά και επειδή μου αρέσει να ξεπερνάω κάποια υποθετικά όρια».
Στην Ελλάδα έχει λάβει δύο φορές μέρος στον αυθεντικό μαραθώνιο της Αθήνας και μία φορά στον μαραθώνιο «Μέγας Αλέξανδρος» της Θεσσαλονίκης. Πρόσφατα ταξίδεψε στην απέναντι ακτή του Ατλαντικού, για να συμμετάσχει σε υπερμαραθώνιο 100 μιλίων (περίπου 161 χλμ.) στη Φλόριντα των ΗΠΑ.
Το πιο σημαντικό πρόσωπο
στη ζωή της Ελευθερίας είναι η μητέρα της, η οποία είναι δίπλα της και τη στηρίζει σε κάθε βήμα και επιλογή της όλα αυτά τα χρόνια. Ακόμη κι αν κάποιες επιλογές της κόρης της, όπως η ανάβαση στον Όλυμπο ή η ελεύθερη πτώση, την κάνουν να καρδιοχτυπά.
«Η μαμά μου με μεγάλωσε με πολλή αγάπη και αυταπάρνηση και αξίζει να της αναγνωρίζεται αυτό» λέει η Ελευθερία. «Φυσικά», σπεύδει να προσθέσει, «υποστηρικτική είναι και όλη η υπόλοιπη οικογένειά μου, καθώς και οι καλοί μου φίλοι, που έχουν ξεχωριστή θέση στη ζωή μου. Είμαι τυχερή που απολαμβάνω την αγάπη τους, μια αγάπη που αφορά όλο το εύρος του χαρακτήρα μου, όλο μου το είναι».
Επειδή, όση δύναμη ψυχής κι αν έχει κάποιος, όπως η Ελευθερία, η αγάπη είναι πάντοτε το ζητούμενο…
