Vice versa
Γράφει ο Πρόδρομος Νικηφορίδης.
Η ΛΕΓΟΜΕΝΗ «ΒΙΟΚΛΙΜΑΤΙΚΗ ΑΝΑΠΛΑΣΗ» ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ ΠΕΡΙΞ ΤΗΣ ΠΛΑΤΕΙΑΣ ΧΡΗΜΑΤΙΣΤΗΡΙΟΥ ΞΕΚΙΝΑ ΜΕ ΤΥΜΠΑΝΟΚΡΟΥΣΙΕΣ. ΕΙΝΑΙ Η «ΠΙΠΙΛΑ» ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ. Ο ΒΙΟΚΛΙΜΑΤΙΚΟΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ ΜΙΑΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ, ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ, ΟΡΙΖΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΠΡΑΣΙΝΟΥ. ΣΤΗ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΗ ΠΕΡΙΟΧΗ ΕΠΙΚΡΑΤΗΣΑΝ ΤΑ ΜΗΧΑΝΙΚΑ ΜΕΣΑ. ΕΝΑ ΠΑΡΔΑΛΟΧΡΩΜΟ ΣΙΝΤΡΙΒΑΝΙ, ΥΠΑΙΘΡΙΟΙ ΑΝΕΜΙΣΤΗΡΕΣ, ΚΑΤΙ ΣΥΣΚΕΥΕΣ ΠΟΥ ΕΜΟΙΑΖΑΝ ΜΕ ΚΑΤΑΚΟΡΥΦΕΣ ΨΗΣΤΑΡΙΕΣ ΚΑΙ ΕΡΙΧΝΑΝ ΛΙΓΟ ΝΕΡΑΚΙ – ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ ΟΤΙ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΔΥΟ ΧΡΟΝΙΑ ΔΕΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥΣΑΝ…
Εν μέσω κορωνοϊοπολέμου, δεν ξεχνάμε ότι ζούμε στη Θεσσαλονίκη. Τα «Έργα και Ημέραι» των έργων είναι εδώ και έχουμε, αισίως, φτάσει στο 2010, με το νέο δημαρχείο να είναι πλέον γεγονός. Ο διαγωνισμός έγινε το 1987, η κατασκευή ξεκίνησε το 2005 και ολοκληρώθηκε το 2009. Ευτυχώς που δεν κατασκευάστηκε έτσι όπως είχε βραβευτεί – αυτό πιστώνεται μάλλον στον αρχιτέκτονα που προχώρησε σε ριζική αναθεώρηση της βραβευμένης μελέτης. Εδώ βέβαια κάποιος θα αναρωτηθεί: «Γιατί κάναμε τον διαγωνισμό;». Πολλοί σχολίασαν αρνητικά τη σχέση του με το Μουσείο Βυζαντινού Πολιτισμού, ένα ιδιαίτερα εσωστρεφές κτίριο. Το νέο δημαρχείο είναι, ωστόσο, πλέον δεδομένο και η Θεσσαλονίκη δεν ντρέπεται γι’ αυτό, όπως για πολλά άλλα κτίριά της.
Λίγο πριν, ο δήμος Θεσσαλονίκης, στα πρότυπα του διαγωνισμού τής πλατείας Διοικητηρίου, έχει προκηρύξει και επίκειται η κρίση τού διαγωνισμού για την ανάπλαση της περιοχής των κοιμητηρίων τής Ευαγγελίστριας. Ο διαγωνισμός δεν ολοκληρώθηκε – αφορμή στάθηκε μια λεπτομέρεια διαδικαστικής μορφής. Ο πραγματικός λόγος δεν έγινε ποτέ γνωστός.
Ο πρώτος μεγάλος διαγωνισμός τής νέας δημοτικής αρχής ήταν αυτός της Αγίας Σοφίας, τον οποίο κέρδισε ένας από τους τρεις φιναλίστ τού διαγωνισμού της Ευαγγελίστριας. Το μετρό πολύ σύντομα θα λειτουργήσει, είμαστε στο 2012 και ο δήμος σχεδιάζει την πεζοδρόμηση της Αγίας Σοφίας από τη θάλασσα μέχρι και την οδό Φιλίππου. Τελικά, μετά από πολλά, υλοποιείται το τμήμα από την οδό Ερμού μέχρι την Τσιμισκή. Η περσινή υπογραφή για συνέχιση της πεζοδρόμησης στο παρά πέντε τής λήξης τής θητείας ακυρώθηκε με την ανάληψη της νέας δημοτικής αρχής.
Η λεγόμενη «βιοκλιματική ανάπλαση» της περιοχής πέριξ τής πλατείας Χρηματιστηρίου ξεκινά με τυμπανοκρουσίες. Είναι η «πιπίλα» τής εποχής. Ο βιοκλιματικός χαρακτήρας μιας περιοχής, ιδιαίτερα στην Ελλάδα, ορίζεται από την παρουσία πρασίνου. Στη συγκεκριμένη περιοχή επικράτησαν τα μηχανικά μέσα. Ένα παρδαλόχρωμο σιντριβάνι, υπαίθριοι ανεμιστήρες, κάτι συσκευές που έμοιαζαν με κατακόρυφες ψησταριές και έριχναν λίγο νεράκι – εννοείται ότι μετά από δύο χρόνια δεν λειτουργούσαν… Η πλατεία Εμπορίου έχασε τον εμπορικό της χαρακτήρα και η πλατεία Χρηματιστηρίου κατακερματίστηκε. Μπήκε μια τάξη στο οδόστρωμα, η ποιότητα των υλικών αποδείχτηκε ανεπαρκής και, όπως πάντα, η κατασκευή δεν ακολούθησε πιστά τη μελέτη, επειδή υπάρχουν οι εργολάβοι, υπάρχουν όμως και οι ιδιοκτήτες, που πάνω απ’ όλα βάζουν το προσωπικό τους συμφέρον, ενώ ο δημόσιος υπάλληλος ενίοτε δεν αντιστέκεται στις πιέσεις. Η συνέχεια σε έναν μήνα, με τη λήξη τού κορωνοϊοπολέμου – ελπίζω.
