Η βρώση των θεών

«Xocoatl» (διαβάζεται: «Τσοκολάτ») σημαίνει «πικρό νερό». Με αυτόν τον όρο εννοούμε το ρόφημα σοκολάτας. «Theobroma cacao» («Θεών βρώση», δηλαδή «τροφή των θεών») είναι η επίσημη ονομασία, στη Βοτανολογία, τού κακαόδεντρου. Τούτων λεχθέντων, πολλοί υποστηρίζουν ότι «σοκολάτα» σημαίνει «Βέλγιο».

Αγαπημένοι συμπολίτες μου, πώς αλλιώς να ξεκινούσα τη στήλη μου, παρά μιλώντας σας για τη σοκολάτα που αγαπώ και υπηρετώ (βάζοντας «πινελιές» ελληνικές) και για το Βέλγιο, όπου ζω (και που, για πολλούς, είναι η χώρα τής σοκολάτας); Πώς όμως κέρδισε αυτήν τη φήμη η συγκεκριμένη χώρα;

Γνωρίζουμε ότι τη σοκολάτα την ανακάλυψαν οι Ισπανοί. Τον 17^ο αιώνα, λοιπόν, όταν το Βέλγιο ήταν ακόμη κάτω από την κυριαρχία των Ισπανών, εξερευνητές εισήγαγαν το κακάο στη βελγική κοινωνία. Εκείνα τα πρώτα χρόνια, το ρόφημα κακάο (που ήταν το μόνο παράγωγο προϊόν που κυκλοφορούσε) αποτελούσε προνόμιο της αριστοκρατίας και της Εκκλησίας, ενώ χρησιμοποιούταν και στη Φαρμακευτική, έχοντας ήδη αναγνωριστεί για τις θεραπευτικές του ιδιότητες. Στο μεταξύ, το Βέλγιο απέκτησε ως αποικία το Κογκό, που είχε μεγάλη παραγωγή κακάο, κάτι που εκμεταλλεύτηκε στο έπακρο ο βέλγος βασιλιάς Λεοπόλδος Γ’, επιδιδόμενος στο εμπόριο κακάο.

Ηταν λοιπόν ένας φαρμακοποιός –και δη Ελβετός– που ζούσε στις Βρυξέλλες, ο Ζαν Νόιχάους, που άρχισε να παράγει και να πουλάει μπάρες σοκολάτας στο φαρμακείο του, στα τέλη τού 19^ου αιώνα. Το 1912 (και ενώ το φαρμακείο είχε πλέον μετατραπεί σε κανονικό ζαχαροπλαστείο), ο συνονόματος εγγονός του, Ζαν, δημιούργησε την πρώτη πραλίνα, την οποία παρουσίασε στην αγορά (τι είναι η πραλίνα; Ένας σοκολατένιος κάλυκας με γλυκιά γέμιση). Και κάπως έτσι, η οικογένεια Νόιχάους έβαλε το Βέλγιο στον χάρτη ως «χώρα τής σοκολάτας».

Εχει ιστορική βάση, όπως βλέπετε, η φήμη…