Mina tastes
Γράφει η Μίνα Αποστολίδη.
ΠΕΡΣΙ ΤΗΝ ΑΝΟΙΞΗ ΕΠΛΥΝΑ ΕΝΑ ΒΑΖΑΚΙ ΠΟΥ ΕΙΧΕ ΠΟΥΛΠΑ ΜΑΝΤΑΡΙΝΙΟΥ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΦΥΛΑΞΑ ΑΜΥΓΔΑΛΑ. ΟΤΑΝ ΤΑ ΕΒΑΛΑ ΣΤΟ ΣΤΟΜΑ ΜΟΥ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ, ΑΝΑΡΩΤΙΟΜΟΥΝ ΓΙΑΤΙ ΕΙΧΑΝ ΤΕΤΟΙΑ ΕΥΩΔΙΑ. ΑΡΓΟΤΕΡΑ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΣΑ ΟΤΙ ΗΤΑΝ ΤΟ ΑΡΩΜΑ ΤΟΥ ΜΑΝΤΑΡΙΝΙΟΥ ΠΟΥ ΕΙΧΕ ΠΟΤΙΣΕΙ ΤΟ ΓΥΑΛΙΝΟ ΒΑΖΑΚΙ – ΑΡΑ ΚΑΙ ΤΑ ΑΜΥΓΔΑΛΑ ΚΑΒΑΛΑΣ…
Μπαίνει η άνοιξη κι εδώ μας χιόνισε! Προσπαθώ να με κανακέψω, φέρνοντας κοντά μου γεύση και άρωμα Ελλάδας, σερβίροντάς μου σε ένα μεγάλο μπολ από τα αντικάδικα των Βρυξελλών (που αγαπώ για τους θησαυρούς τους) λίγο γιαούρτι από τη φάρμα παραδίπλα με μία γερή δόση βιολογικής μαρμελάδας χιώτικου μανταρινιού, που μου έκανε δώρο πρόσφατα ο φίλος μου ο Βαγγέλης από τη Χίο. Φτιαγμένη από τα χέρια του, με λίγη ζάχαρη και με κομμάτια φλούδας μανταρινιού (αυτού του χιώτικου, του μοναδικού), με κάνει να χαμογελάω και να ταξιδεύω στον κάμπο τού νησιού με τα εσπεριδοειδή. Κλείνω τα μάτια μου και βρίσκομαι εκεί, έναν μήνα αργότερα – Απρίλιο μήνα, τότε που ανθίζουν οι μανταρινιές και είναι σαν να ζεις μέσα σε ανθοπωλείο.
Θυμάμαι την πρώτη φορά που μου έφεραν μανταρίνια από τη Χίο, για να δοκιμάσω να φτιάξω σοκολάτες. Το έντονο άρωμα και η γεύση τού (μεγαλύτερου από τα συνηθισμένα) φρούτου ήταν μια αποκάλυψη – και η αρχή μιας μεγάλης αγάπης γι’ αυτόν τον πορτοκαλί, ζουμερό και ευωδιαστό θησαυρό, αλλά και για το νησί που μας χαρίζει εσπεριδοειδή, τη μαστίχα, τη σουμάδα και τα αμύγδαλα. Αυτό το έντονο άρωμά του, για το οποίο δικαίως είναι περήφανοι οι Χιώτες, υποστηρίζοντας ότι το καταλαβαίνεις από μακριά, όταν κάποιος έχει φάει χιώτικο μανταρίνι. Πέρσι την άνοιξη έπλυνα ένα βαζάκι που είχε πούλπα μανταρινιού και μετά φύλαξα αμύγδαλα. Όταν τα έβαλα στο στόμα μου το καλοκαίρι, αναρωτιόμουν γιατί είχαν τέτοια ευωδία. Αργότερα συνειδητοποίησα ότι ήταν το άρωμα του μανταρινιού που είχε ποτίσει το γυάλινο βαζάκι – άρα και τα αμύγδαλα Καβάλας…
Το μανταρίνι έφτασε στην Ελλάδα από την Κίνα, στα μέσα τού 1800, πρώτα στη Χίο. «Μανταρίνι», επειδή ήταν το φρούτο των μανδαρίνων μοναχών. «Χιώτικο», επειδή, μετά από έναν παγετό εκείνα τα πρώτα χρόνια, το ξαναφύτεψαν στον Κάμπο. Πλέον, δε, έχει ονομασία ΠΓΠ (Προϊόντος Γεωγραφικής Προέλευσης) «Μανταρίνι Χίου». Οι Χιώτες το χρησιμοποιούν για να φτιάξουν γλυκό, μαρμελάδες και λικέρ, το βάζουν όμως και στα λουκούμια, στα αμυγδαλωτά και γενικότερα στη ζαχαροπλαστική, αλλά και στη μαγειρική – στα όσπρια, στις σαλάτες, σε σάλτσες ντομάτας.
Τα μανταρίνια Χίου θεωρούνται είδος πολυτέλειας και εξαιρετικό γκουρμέ δώρο για κάποιον που θα το εκτιμήσει. Εγώ, πάντως, χτυπάω παλαμάκια από χαρά κάθε φορά που φτάνει το πακέτο με τη μαρμελάδα «Άρωμα Χίου» τού Βαγγέλη και με το λικέρ μανταρίνι. Και δεν τα μοιράζομαι με κανέναν…