Ιστορίες μικρών κόσμων
Γράφει η ΕΥΗ ΚΑΡΚΙΤΗ
ΠΟΤΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΟΡΙΟ, Η ΣΥΜΒΑΣΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ, ΤΟ ΠΕΡΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΗ ΜΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΣΤΗΝ ΑΛΛΗ, ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ ΑΝΑΜΕΝΟΜΕΝΟ.
Η χρονιά που θα αφήσει πίσω της το τρομερό έτος 2020 κουβαλά τόσες προσδοκίες, που φοβάσαι πως δεν θα αντέξει και θα λυγίσει κι αυτή. Βέβαια, ακόμη και οι πιο αισιόδοξοι γνωρίζουν ότι το τέλος μιας κρίσης δεν είναι μαγική εικόνα, αλλά μια διαδικασία αργή, με πισωγυρίσματα και δύσκολες φάσεις, όπως και κάθε δρόμος που οδηγεί σε μια κάποια λύτρωση, σε ένα είδος νέας αρχής.
Νέα αρχή ουδείς μπορεί να πει με βεβαιότητα πως θα γίνει, όμως η αρχή τού τέλους τής πανδημίας όλα δείχνουν ότι έχει σηματοδοτηθεί – μαζί της και μια εποχή προκλήσεων, σαν να έρχεται από πίσω της ένας κόσμος βιαστικός, όχι πολύ διαφορετικός από αυτόν που ζήσαμε το 2020, αλλά σίγουρα πιο έμπειρος μετά από μια περίοδο καθημερινής αναμέτρησης με την ασθένεια, την απώλεια και τον φόβο.
Το 2021 είναι η χρονιά που περιμένουμε να τελειώσουν όλα αυτά. Έστω αργά, σταδιακά, αλλά να τελειώσουν. Να γεμίσουν και πάλι ανθρώπους οι δρόμοι, τα μπαρ, τα εστιατόρια του δυτικού κόσμου, που πάντοτε θα αγαπάμε για τη ροπή του προς τις ηδονές. Εξάλλου, ο δυτικός είναι ο κόσμος που συμφιλιώθηκε με το σώμα και από τότε δεν σταματά να ψάχνει το πώς θα το ικανοποιήσει. Περιμένουμε να γίνει η χρονιά που θα αγγιχτούμε ξανά, θα φιληθούμε, θα δώσουμε τις αγκαλιές που έλειψαν και η απουσία τους γέμισε τις νύχτες εφιάλτες. Περιμένουμε να είναι η χρονιά που θα ταξιδέψουμε ξανά, όπου μπορούμε και όπως – οι τόποι, οι άλλοι τόποι παραμένουν πάντοτε ένα κομμάτι τής μυθολογίας μας. Είναι η χρονιά που περιμένουμε τις αλλαγές, τις καινοτομίες, το ίχνος τού μέλλοντος, ένα σημάδι από τον κόσμο που δεν θα ζήσουμε εμείς, αλλά τα παιδιά μας – γι’ αυτό και αυτός ο κόσμος μάς ενδιαφέρει: είναι κι αυτός δικός μας και ζητά να τον φροντίσουμε.
Πολλοί μιλούν για τις νέες προκλήσεις, τις ακατανόητες συνθήκες, τις αλλαγές, τις ανατροπές των πεποιθήσεων. Πολλοί μιλούν για έναν κόσμο ψυχρό, που δεν αποκλείεται να αλλάξει ακόμη και αυτήν την έννοια του ανθρώπου. Μπορεί. Έτσι κι αλλιώς, το μέλλον ποτέ δεν σκάλωσε. Πάντοτε με κάποιον τρόπο έβρισκε τον τρόπο για να φτάσει. Και το ίδιο θα γίνει και τώρα.
