Editorial
Γράφει ο Άγγελος Ν. Βάσσος
angelos@citymagthess.gr
Μία πρόσφατη
ιστορία, την οποία παρακολούθησα στα social media, είναι ενδεικτική, φοβάμαι, της ιδιοσυγκρασίας μας ως Θεσσαλονικέων. Αφορμή αποτέλεσαν τα έργα που εδώ και καιρό εκτελούνται από την περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας (σε συνεργασία με την Εφορεία Αρχαιοτήτων Πόλης Θεσσαλονίκης) στο αγίασμα του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου, απέναντι από την Αγία Σοφία. Στο πλαίσιο των παρεμβάσεων βελτιώνονται οι προσβάσεις στον αρχαιολογικό χώρο, εγκαθίσταται ανελκυστήρας (ώστε να είναι δυνατή η πρόσβαση ατόμων με κινητικά προβλήματα), συντηρούνται οι αναλημματικοί τοίχοι, ενισχύεται και εξυγιαίνεται η υφιστάμενη βλάστηση, αναδεικνύονται τα σωζόμενα αρχιτεκτονικά κατάλοιπα, συντηρούνται και στερεώνονται τα ερείπια του βαπτιστηρίου του αγιάσματος, αναβαθμίζονται αισθητικά οι εξωτερικές όψεις των νεότερων, βοηθητικών κτισμάτων και τοποθετούνται νέος φωτισμός και καθιστικά. Α, ναι: αντικαθίσταται και η περίφραξη του μνημείου.
Τι ήταν
να αλλάξουν τα κάγκελα… Με την πρώτη φωτογραφία στα social media, ξέσπασε θύελλα: «Τα νέα κάγκελα είναι άθλια», «Χάλια, χάλια!», «Ψευτόπραγμα τα νέα. Καμία σχέση με τα παλιά. Μας δουλεύουν…», «Τα παλιά είναι μια χαρά. Γιατί τα άλλαξαν; Λεφτά υπάρχουν», «Τα παλιά, καλύτερα. Τα καινούργια πού τα έψαξαν και τα βρήκαν για να τα βάλουν; Για να πουν ότι έκαναν κάτι; Χάλια. Να τα αφαιρέσουν άμεσα. Ντροπή», «Ανεκδιήγητο! Απίστευτο! Κάθε πέρσι και καλύτερα!», «Τα παλιά πολύ πιο ωραία! Αυτό θέλει καταγγελία!», «Πού είναι η Αρχαιολογική;», «Σε κάγκελα σε κελί φυλακών παραπέμπουν τα καινούργια. Από αισθητική, μηδέν. Κρύβεται κάποια προμήθεια;» ήταν κάποια από τα δεκάδες σχόλια που πλημμύρισαν το διαδίκτυο. Ώσπου να εμφανιστεί ένας άνθρωπος με γνώση, ο οποίος εξήγησε ότι τα κάγκελα έπρεπε να αλλάξουν με τον συγκεκριμένο τρόπο, καθώς τα παλιά δημιουργούσαν «σκαλοπάτια», στα οποία πολύ εύκολα θα μπορούσε να σκαρφαλώσει ένα παιδί και να πέσει στο κενό. Αυτός είναι, άλλωστε, ο λόγος που απαγορεύεται η χρήση κιγκλιδωμάτων με οριζόντιες διατομές.
Δεν ξέρουμε.
Αυτό, ωστόσο, δεν μας εμποδίζει από το να έχουμε άποψη. Ο σοφότερος λαός του κόσμου, γαρ…
Αυτόν τον μήνα…
Διάβασα
Τις περιπέτειες που ο καθηγητής Ευρωπαϊκής Ιστορίας Αντώνης Μόλχο έζησε ως Εβραιόπουλο στη Θεσσαλονίκη στο αυτοβιογραφικό «Η κοινοτοπία του Καλού. Ένα εβραιόπουλο στην Ελλάδα της Κατοχής».
Έφαγα
Μοσχαρίσιο μπιφτέκι στον «Αχνό» (Ολύμπου 127). Σχετικά λεπτό και πλατύ, καλοψημένο και ζουμερό, σερβίρεται με ένα κομματάκι φρέσκου βούτυρου, που λιώνει ηδονικά πάνω του. Η νοστιμιά στην απλότητα.
Ήπια
Το κοκτέιλ Mandarin Gimlet στο ολοκαίνουργιο Purovōku Project (στον αριθμό 3 του πεζόδρομου της Καρίπη): London dry gin, αιθέρια έλαια μανταρινιού, ξύδι από καρότο και μπαχαρικά. Μία εποχή σε ένα ποτήρι.
