Editorial

Γράφει ο Άγγελος Ν. Βάσσος

ΕΙΜΑΙ ΧΑΡΟΥΜΕΝΟΣ, ΕΠΕΙΔΗ Η ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΑΠΟΔΕΙΧΘΗΚΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΑΝΟΙΧΤΗ ΑΠ’ Ο,ΤΙ ΗΛΠΙΖΑ, ΛΙΓΟΤΕΡΟ ΦΟΒΙΚΗ ΑΠ’ ΟΣΟ ΦΟΒΟΜΟΥΝ. ΝΑΙ, ΟΡΙΣΜΕΝΟΙ ΕΙΧΑΝ ΕΠΙΦΥΛΑΞΕΙΣ. ΝΑΙ, ΟΡΙΣΜΕΝΟΙ ΠΡΟΤΙΜΗΣΑΝ ΝΑ ΜΗ ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΝ, ΥΠΟ ΤΟΝ ΦΟΒΟ ΜΗΠΩΣ «ΣΤΙΓΜΑΤΙΣΤΟΥΝ». ΤΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΕΙΝΑΙ, ΩΣΤΟΣΟ, Η ΠΟΛΗ ΝΑ ΠΡΟΧΩΡΑ. ΚΑΙ ΠΡΟΧΩΡΑ.

Εγινε

αρκετή συζήτηση στην ομάδα, όταν αποφασίσαμε να ετοιμάσουμε στο τεύχος Ιουνίου μια ένθετη έκδοση αφιερωμένη στο πανευρωπαϊκό Pride, το οποίο θα πραγματοποιηθεί από τις 21 ώς τις 29 Ιουνίου, στη Θεσσαλονίκη. Η μία άποψη ήταν: «Σαφώς και θα το κάνουμε. Είναι η πρώτη φορά που ανατίθεται σε μια ελληνική πόλη μια τόσο μεγάλη διοργάνωση, με αφορμή την οποία αναμένεται να συρρεύσουν στη Θεσσαλονίκη χιλιάδες κόσμου από το εξωτερικό. Είναι δυνατόν να μην ετοιμάσουμε κάτι γι’ αυτό το μεγάλο γεγονός;».

Και υπήρχε και ο αντίλογος: «Ναι, αλλά πώς θα το πάρει η πόλη; Ναι, στη Θεσσαλονίκη πραγματοποιείται παρέλαση υπερηφάνειας την τελευταία δεκαετία, εδώ όμως τα πράγματα κινούνται σε άλλη κλίμακα. Είναι η πόλη έτοιμη να υποδεχθεί –και να δεχθεί– μια τόσο ηχηρή εκδήλωση ορατότητας;».

Η απόφαση

στο τέλος της συζήτησης ήταν προφανής – το διπλό τεύχος που κρατάτε στα χέρια σας την καταδεικνύει. Ήταν πολλά αυτά που χρειάστηκε να συνυπολογίσουμε και να μετρήσουμε στο πρακτέο: πόσοι θα δέχονταν να μας μιλήσουν και πόσοι όχι; Ποιοι θεσμικοί θα στήριζαν το εγχείρημα και ποιοι όχι; Πόσες επιχειρήσεις θα δέχονταν να στηρίξουν αυτήν την πρωτοβουλία και πόσες όχι; Βλέπετε, κάθε έκδοση είναι ένα εγχείρημα σύνθετο, που εμπλέκει πολλούς, με διαφορετικές ιδιότητες και ρόλους. Και, για να πετύχει, θα πρέπει όλοι (ή, τουλάχιστον, η πλειονότητά τους) να συμπράξουν.

Είμαι χαρούμενος,

επειδή η Θεσσαλονίκη αποδείχθηκε περισσότερο ανοιχτή απ’ ό,τι ήλπιζα, λιγότερο φοβική απ’ όσο φοβόμουν. Ναι, ορισμένοι είχαν επιφυλάξεις. Ναι, ορισμένοι προτίμησαν να μη συμμετέχουν, υπό τον φόβο μήπως «στιγματιστούν».

Το σημαντικό είναι, ωστόσο, η πόλη να προχωρά. Και προχωρά. Όχι επειδή ταυτίζεται με το Pride σήμερα ή με όποια άλλη αντίστοιχη εκδήλωση αύριο. Αλλά επειδή επιλέγει να είναι δεκτική στη διαφορετικότητα και ανοιχτή στη συμπερίληψη. Μια πόλη ελεύθερων ανθρώπων, καθένας από τους οποίους σέβεται τις επιλογές των άλλων τόσο όσο απαιτεί να σέβονται και οι άλλοι τις δικές του επιλογές. Όλοι διαφορετικοί, όλοι ίσοι.

Αυτόν τον μήνα…

Διάβασα

Τις «Δεκαεπτά Κλωστές» (Κάπα Εκδοτική), την ιστορία του πρώτου serial killer στην Ελλάδα το μακρινό 1909, στα Κύθηρα. Γλαφυρή γραφή από τον Πάνο Δημάκη (το γνωστό «Γεράκι» από το τηλεπαιχνίδι «Chase» του Mega).

Έφαγα

Αδιανόητα νόστιμα ψάρια και θαλασσινά στο παρά θιν’ αλός εστιατόριο «Κύμα» του Ammoa Luxury Hotel & Spa Resort, στον Άγιο Ιωάννη Χαλκιδικής. Έξοχη πρώτη ύλη, έξοχο μαγείρεμα, έξοχο σέρβις. Βαθμός: 10 στα 10.

Ήπια

Το αγαπημένο μου κοκτέιλ, το Νεγκρόνι, σε έξοχη εκτέλεση, όπως μας έχει συνηθίσει ο Γορίλας (Βεροίας 3): London dry gin, κόκκινο γλυκό βερμούτ, Campari bitter και καλό χέρι. Το κλασικό είναι το καλύτερο.