Υπάρχει λόγος
Γράφει ο ΤΑΣΟΣ ΡΕΤΖΙΟΣ
ΤΙΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΣΑΒΒΑΤΑ ΗΤΑΝ ΑΛΛΙΩΣ. ΤΑ ΜΙΚΡΑ ΜΠΙΜΠΕΛΟ ΘΑ ΒΓΑΙΝΑΝΕ ΑΡΓΑ ΤΟ ΒΡΑΔΥ – ΙΣΩΣ ΚΑΜΙΑ ΠΙΣΤΑ, ΙΣΩΣ ΜΕΡΙΚΑ ΠΟΤΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ, ΙΣΩΣ ΚΑΠΟΙΟΣ ΠΟΥ ΘΑ ΕΚΤΙΜΗΣΕΙ ΟΣΑ ΚΡΥΒΟΝΤΑΙ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΛΑΤΙΝΕ, ΠΡΟΣΕΓΜΕΝΗ ΤΟΥΣ ΕΜΦΑΝΙΣΗ, ΙΣΩΣ ΚΑΠΟΙΑ ΔΕΥΤΕΡΑ ΒΡΑΔΥ ΔΕΝ ΘΑ ΑΝΑΓΚΑΣΤΟΥΝ ΝΑ ΦΥΓΟΥΝ ΒΙΑΣΤΙΚΑ ΑΠΟ ΤΟ ΜΑΓΑΖΙ, ΑΛΛΑ ΘΑ ΔΙΑΛΕΞΟΥΝ ΜΕ ΥΠΟΜΟΝΗ ΚΑΙ ΝΑΖΙ ΤΗΝ ΑΠΛΗΣΙΑΣΤΗ ΚΡΕΜΑ ΚΑΙ ΤΟ ΑΝΑΠΑΝΤΕΧΑ ΑΠΡΟΣΙΤΟ ΑΡΩΜΑ.
Πριν από την πανδημία, τα βράδια που κλείνουν τα μαγαζιά, τα κορίτσια που δούλευαν στα μεγάλα καταστήματα με ρούχα και καλλυντικά έφευγαν περπατώντας γρήγορα. Ήταν όμορφες μέσα στα κομψά κοστούμια τους, ελκυστικές, βαμμένες θεϊκά, μικρές Αφροδίτες, αλλά αποκαμωμένες. Βάδιζαν πάνω στα τακούνια τους αποφασιστικά, χωρίς να κοιτάνε πίσω, εκεί όπου το κάθε μέρα τους πλέκεται με ορθοστασία, χαμηλή αυτοεκτίμηση και μπόλικο φθόνο για τις «τυχερές» πελάτισσες που έχουν βρει τον πρίγκιπα-χορηγό.
Τις Παρασκευές και τα Σάββατα ήταν αλλιώς. Τα μικρά μπιμπελό θα βγαίνανε αργά το βράδυ – ίσως καμιά πίστα, ίσως μερικά ποτά παραπάνω, ίσως κάποιος που θα εκτιμήσει όσα κρύβονται κάτω από την πλατινέ, προσεγμένη τους εμφάνιση, ίσως κάποια Δευτέρα βράδυ δεν θα αναγκαστούν να φύγουν βιαστικά από το μαγαζί, αλλά θα διαλέξουν με υπομονή και νάζι την απλησίαστη κρέμα και το αναπάντεχα απρόσιτο άρωμα.
Κορίτσια πολλές φορές αφελή, άτυχα ή νωθρά. Κάποιες είναι περαστικές, κάποιες συμβιβάζονται, σε κάποιες αρέσει –εξ αντανακλάσεως– η χλιδή. Όλες όμως είναι κουρασμένες, ηττημένες, σχεδόν παραδομένες. Το χαμόγελο της εξυπηρέτησης είναι επιτακτικά χαραγμένο στα βαμμένα πρόσωπά τους, είναι μια ομορφιά-εξώφυλλο, σαν να πέρασε από πάνω τους ένα photoshop. Αλλά εσείς να αναζητήσετε τις μικρές στιγμές που κάποιο από τα κορίτσια ξεχνιέται, αφήνεται και καλύπτει τα θαύματα της Chanel, του Dior και του Κορρέ με το απόλυτα βιολογικό προϊόν τής θλίψης. Σε κάποιες πελάτισσες αυτό δεν αρέσει – τους θυμίζει ότι εκεί έξω υπάρχει και η αληθινή ζωή. Ούτε στους άντρες αρέσει – χαλάει την αλά Κιμ Καρντάσιαν φαντασίωση. Κι εδώ που τα λέμε, ούτε στο ίδιο το κορίτσι αρέσει αυτή η απρόσκλητη φέτα πραγματικότητας.
Κι όμως: αν ισχύει το «για να πεις κάποιον όμορφο, πρέπει να τον γνωρίσεις καλά», αυτή η μοναδική στιγμή τού ρήγματος στο κουρασμένο κατάστημα είναι μια συμπύκνωση αυτής ακριβώς της φράσης. Μία στιγμή για μία αιώνια αλήθεια… Κορίτσια των μεγάλων καταστημάτων, κορίτσια που φεύγετε βιαστικά τα βράδια μέσα στα κομψά, μα ίδια κοστούμια σας και πάνω στα ελκυστικά τακούνια σας, κορίτσια μικρά και τόσο κουρασμένα, κορίτσια τόσο υποψιασμένα και επιφυλακτικά, αλλά και τόσο πρόθυμα να πέσετε στα ίδια λάθη, να ξέρετε ότι τώρα άνοιξαν και πάλι τα μαγαζιά. Έχουμε εκπτώσεις…
