Editorial

Γράφει ο Άγγελος Ν. Βάσσος

ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ, ΑΡΚΕΤΑ ΠΑΡΑΜΕΛΗΜΕΝΑ ΣΗΜΕΙΑ ΤΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΕΤΟΙΜΑΖΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΜΕΡΑ ΤΟΥΣ. ΤΟ ΥΠΟ ΑΝΑΠΛΑΣΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΤΕΛΗ ΜΥΣΤΑΚΙΔΗ ΚΤΗΡΙΟ ΤΗΣ Τ.ΙΟΝΙΚΗΣ ΚΑΙ ΛΑΪΚΗΣ, ΣΤΗ ΓΩΝΙΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΜΕ ΙΩΝΟΣ ΔΡΑΓΟΥΜΗ. ΤΟ ΥΠΟ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΟ NYX ΣΤΟ «ΣΤΟΙΧΕΙΩΜΕΝΟ» ΓΙΑΠΙ ΣΤΗ ΓΩΝΙΑ ΤΣΙΜΙΣΚΗ ΜΕ ΚΑΤΟΥΝΗ. Ή ΤΟ ΚΤΗΡΙΟ ΠΟΥ ΑΝΕΓΕΙΡΕΤΑΙ ΣΤΗ ΛΕΟΝΤΟΣ ΣΟΦΟΥ, ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΑΠΟ ΤΟ ΚΡΑΤΙΚΟ ΩΔΕΙΟ (ΑΝ ΟΙ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΕΣ, ΘΑ ΣΤΕΓΑΣΕΙ ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΟ). ΕΤΣΙ ΑΛΛΑΖΟΥΝ ΟΙ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ. ΜΕ ΕΠΕΝΔΥΣΕΙΣ. ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΕ ΚΕΝΑ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟΥ ΕΥΧΟΛΟΓΙΑ.

Πολύ πρόσφατα

βρέθηκα για ένα διήμερο στην Αθήνα. Αγαπώ το κέντρο της – ακόμη και στις γειτονιές όπου τα σημάδια μιας παραμέλησης δεκαετιών είναι εμφανή, η πόλη αποπνέει μια αστική ελεγκάντσια του «πάλαι ποτέ». Χρειάζεται απλώς μία πρωτοβουλία, για να βγει στην επιφάνεια αυτή η υποβόσκουσα ομορφιά. Και, συνήθως, την πρωτοβουλία αυτή παίρνει το επιχειρείν, αναπτύσσοντας επιχειρήσεις κυρίως εστίασης.

«Γέμισαν

εστιατόρια και μπαράκια τη γειτονιά!» μου είπε, καθώς περπατούσαμε στο κέντρο της Αθήνας, φίλος που θέλει πάντοτε κάτι, αλλά σπάνια γνωρίζει πώς να το πετύχει. «Αντί να φτιάξουν ένα πάρκο, ‘φύτεψαν’ τραπεζοκαθίσματα στα πεζοδρόμια. Είναι κατάσταση αυτή;».

Ασφαλώς και είναι.

Και μάλιστα ευτυχής κατάσταση. Χωρίς να προπαγανδίζω την κατάληψη του δημόσιου χώρου από την ιδιωτική επιχειρηματικότητα (το να υπάρχουν πεζοδρόμια άνετα, φαρδιά και καλά φωτισμένα, ώστε να μπορεί να διέρχεται κάθε περαστικός, με όποια κινητική ή άλλη ιδιαιτερότητα μπορεί να έχει, είναι εκ των ων ουκ άνευ προϋπόθεση για ποιοτική αστική κινητικότητα). Για να ζωντανέψει, όμως, μια γειτονιά χρειάζονται επενδύσεις που θα φέρουν κόσμο. Ο κόσμος θα φέρει φως, γέλια, μουσική. Θα κάνει μια γειτονιά πέρασμα, βγάζοντάς την από την περιθωριοποίηση. Θα αποθαρρύνει τα όποια παραβατικά στοιχεία βλέπουν σε κάθε περαστικό το δυνητικό θύμα μιας ληστείας – ή ακόμη χειρότερα. Πώς να το κάνουμε; Είναι ο κόσμος που φέρνει κόσμο.

Το τελευταίο

διάστημα, αρκετά παραμελημένα σημεία του κέντρου της Θεσσαλονίκης ετοιμάζονται για την επόμενη μέρα τους. Το υπό ανάπλαση από τον Τέλη Μυστακίδη κτήριο της τ.Ιονικής και Λαϊκής, στη γωνία Μητροπόλεως με Ίωνος Δραγούμη. Το υπό κατασκευή ξενοδοχείο Nyx στο «στοιχειωμένο» γιαπί στη γωνία Τσιμισκή με Κατούνη. Ή το κτήριο που ανεγείρεται στη Λέοντος Σοφού, απέναντι από το Κρατικό Ωδείο (αν οι πληροφορίες μου είναι καλές, θα στεγάσει ξενοδοχείο). Έτσι αλλάζουν οι γειτονιές. Με επενδύσεις. Και όχι με κενά περιεχομένου ευχολόγια.

Αυτόν τον μήνα…

Διάβασα

Παιχνίδια εξουσίας, διπλωματικές ίντριγκες, θάνατοι και εκβιασμοί στη βασιλική αυλή της Αθήνας του 1850 στο «Ένα πτώμα στην αυλή της Αμαλίας» του Τεύκρου Μιχαηλίδη (εκδόσεις Ψυχογιός).

Έφαγα

Μια αεράτη πάβλοβα με ναμελάκα λευκής σοκολάτας και κάστανο στο κουκλίστικο Forest – The pastry shop (Φραγκίνη 9, στα Λουλουδάδικα). Μεγάλη χαρά όταν το ταλέντο αφήνεται ελεύθερο να δημιουργήσει.

Ήπια

Εναν υπέροχο specialty εσπρέσο συνοδεία ενός σοκολατένιου brownie στο σκανδιναβικής αισθητικής Naked, στο κέντρο (Φιλίππου 62). Μερικά μαγαζιά έχουν τη δική τους αύρα – το Naked είναι ένα από αυτά.