fbpx

Citymagthess.gr

Ιστορίες που φέρνει η θάλασσα

Μοιραστείτε το

Ιστορίες μικρών κόσμων

Γράφει η Εύη Καρκίτη

Πριν από μερικά

χρόνια είχα γράψει μια σειρά ιστοριών που εκτυλίσσονταν σε μια πόλη δίπλα στη θάλασσα, λίγο πραγματική – λίγο φανταστική. Εξάλλου, όλοι κουβαλάμε τόπους-φαντάσματα, μια σύνθεση των τόπων όπου ζήσαμε, που επισκεφτήκαμε και, φυσικά, που ονειρευτήκαμε. Οι ιστορίες ξεκινούσαν τη στιγμή που την πόλη εγκατέλειπαν και οι τελευταίοι επισκέπτες, για να την παραδώσουν στην ομίχλη και τη βροχή. Σ’ εκείνους που μένουν πίσω, όταν οι μέρες της δόξας τελειώσουν. Τότε, οι τόποι ίσως και να αποκαλύπτουν το αληθινό πρόσωπό τους, την πραγματική τους ταυτότητα.

Στις ιστορίες

αυτές κάποιοι από τους μόνιμους κατοίκους ένιωθαν να υποφέρουν από την ερήμωση. Κάποιοι άλλοι, όμως, βάδιζαν στη βρεγμένη άμμο και ξεκινούσαν να ζουν μια ζωή πιο εσωτερική, αναζητώντας το νήμα που τους δένει με τον χρόνο. Αντιμέτωποι με τη σαρωτική του μανία, έκαναν αλλόκοτα, μυστηριώδη και ίσως επικίνδυνα πράγματα στην προσπάθειά τους να κατανοήσουν τον χρόνο. Κυρίως όμως για να βρουν μια απάντηση στην ερώτηση «τι είναι το πραγματικό».

Βρέθηκα πριν από μερικές ημέρες σε ένα εξοχικό, συνοδεύοντας φιλικό πρόσωπο στις επισκέψεις που γίνονται στις κλειστές θερινές κατοικίες κατά τη διάρκεια του χειμώνα, ώστε οι ιδιοκτήτες να διαπιστώσουν ότι όλα είναι εντάξει. Η ξέφρενη ζωή του καλοκαιριού είχε δώσει τη θέση της σε μια σπάνια ησυχία. Τόσο μέσα στο σπίτι όσο και στον οικισμό, ο οποίος το καλοκαίρι είναι τόσο πολύβουος, που πραγματικά κάποιος θα μπορούσε να κάνει τη σκέψη ότι βρισκόταν σε άλλο τόπο, λίγο πραγματικό – λίγο φανταστικό.

Οι παραθεριστικοί

τόποι τον χειμώνα, τα κλειστά εξοχικά, τα κατεβασμένα ρολά των καταστημάτων που πωλούν μαγιό και ομπρέλες, τα γυρισμένα καθίσματα των κλαμπ έχουν μια κάποια θλίψη. Παράλληλα, όμως, είναι μια παύση στην ατέλειωτη βουή μιας δύσκολης καθημερινότητας, στην οποία λίγο πολύ όλοι συμμετέχουμε. Η αναπάντεχη γαλήνη σε έναν τόπο που αδειάζει είναι, τελικά, ένα σημείο όπου μπορείς να σταθείς και να σκεφτείς αυτό που πέρασε, τι έφερε μαζί του, τι άφησε, αν τελικά σε άλλαξε.

Την ίδια ώρα, μπορεί κάποιος ακόμη και να ονειροπολήσει γι’ αυτό που ίσως έρθει. Οι κλειστοί χώροι ορίζουν ένα κάποιο τέλος. Και, την ίδια στιγμή, μια υπόσχεση για μια κάποια αρχή.

* Το κείμενο δημοσιεύτηκε στο έντυπο Citymag στις 24.02.2024.

Μοιραστείτε το

Scroll to Top

Σεβόμαστε την ιδιωτικότητά σας

Εμείς και οι συνεργάτες μας χρησιμοποιούμε τεχνολογίες, όπως cookies, και επεξεργαζόμαστε προσωπικά δεδομένα, όπως διευθύνσεις IP και αναγνωριστικά cookies, για να προσαρμόζουμε τις διαφημίσεις και το περιεχόμενο με βάση τα ενδιαφέροντά σας. Κάντε κλικ παρακάτω για να συμφωνήσετε με τη χρήση αυτής της τεχνολογίας και την επεξεργασία των προσωπικών σας δεδομένων για αυτούς τους σκοπούς.

Για περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να διαβάσετε την Πολιτική απορρήτου.

Ρυθμίσεις Cookies

Παρακάτω μπορείτε να επιλέξετε ποια cookies θα επιτρέψετε σε αυτή την ιστοσελίδα. Πατήστε στην αποθήκευση ρυθμίσεων για να εφαρμόσετε την επιλογή σας.

ΛειτουργικάΗ ιστοσελίδα για να δουλέψει χρησιμοποιεί κάποια απαραίτητα λειτουργικά cookies.

ΣτατιστικάΗ ιστοσελίδα μας χρησιμοποιεί cookies για στατιστικούς σκοπούς, ώστε να μπορούμε να βελτιώσουμε το περιεχόμενο που σας προσφέρουμε.

Κοινωνικά ΔίκτυαΗ ιστοσελίδα μας χρησιμοποιεί cookies από τα κοινωνικά δίκτυα, ώστε να μπορούμε να σας δείξουμε περιεχόμενο από πλατφόρμες όπως το YouTube και το FaceBook. Αυτά τα cookies μπορεί να καταγράφουν τα προσωπικά σας δεδομένα.

ΔιαφημίσειςΗ ιστοσελίδα μας χρησιμοποιεί cookies για διαφημιστικούς σκοπούς, ώστε να μπορούμε να σας προσφέρουμε περιεχόμενο που σας ενδιαφέρει. Αυτά τα cookies μπορεί να καταγράφουν τα προσωπικά σας δεδομένα.

ΆλλαΗ ιστοσελίδα μας χρησιμοποιεί και ορισμένα cookies από υπηρεσίες που δεν εμπίπτουν στις παραπάνω κατηγορίες