Editorial
Γράφει ο Άγγελος Ν. Βάσσος
angelos@citymagthess.gr
Το τεύχος
που κρατάτε στα χέρια σας κυκλοφόρησε το Σάββατο 27 Ιανουαρίου. Και το κείμενο που διαβάζετε αυτήν τη στιγμή γράφτηκε τρεις ημέρες νωρίτερα, στις 24 Ιανουαρίου. Χρόνος, δηλαδή, ελάχιστος από την ανάληψη της δημαρχίας της Θεσσαλονίκης από την ομάδα του Στέλιου Αγγελούδη, την 1ηΙανουαρίου, ώστε να μπορέσει να εξαγάγει κάποιος ορισμένα πρώτα, έστω, ασφαλή συμπεράσματα. Ακόμη κρίνουμε προθέσεις. Αλλά και κάποια πρώτα δείγματα.
Χαίρομαι ιδιαίτερα
επειδή αυτά τα πρώτα δείγματα είναι θετικά. Βλέπω αρκετά από τα ογκώδη που είχαν γίνει κομμάτι του αστικού περιβάλλοντος τα τελευταία χρόνια, καταλαμβάνοντας ολοένα και μεγαλύτερο μέρος του δημόσιου χώρου, να απομακρύνονται. Όλα; Όχι, βέβαια – δεν θα ήταν και δυνατό σε λιγότερο από έναν μήνα. Βλέπω όμως ολοένα και περισσότερα ρείθρα να «ταλαιπωρούνται» μόνον από πεσμένα φύλλα και όχι, πλέον, από χαρτιά, αποτσίγαρα, υπολείμματα τροφής και γενικώς σκουπίδια. Βλέπω την αποκομιδή των απορριμμάτων από τους κάδους στις γειτονιές να γίνεται πολύ τακτικότερα και ολοένα και περισσότερα καλαθάκια, από αυτά στα οποία πετάμε τα μικρότερου μεγέθους σκουπίδια μας, στον δρόμο, να είναι πλέον καθαρά, με φρέσκες σακούλες στο εσωτερικό τους, έτοιμα να δεχθούν τα νέα σκουπίδια μας. Βλέπω τακτικότερες επιχειρήσεις καθαρισμού με νερό και καθαριστικά (πέρασα προ ημερών από το γνωστό σημείο στην Μακένζυ Κινγκ, στο πλάι της Αγίας Σοφίας, και ήταν η πρώτη φορά που δεν αηδίασα από τη μέχρι πρότινος συνήθη αποφορά, που θύμιζε δημόσιο ουρητήριο).
Ολα όσα βλέπω
προφανώς και δεν αποτελούν παντού τη νέα καθημερινότητα. Ασφαλώς και υπάρχουν ακόμη ογκώδη απορρίμματα σε σημεία των πέντε δημοτικών διαμερισμάτων της Θεσσαλονίκης (και επειδή ουδείς θέλει το άδικο, χρειάζεται να κάνουμε κι εμείς, ως δημότες, την αυτοκριτική μας, καθώς η αβελτηρία του δημοτικού μηχανισμού όλα τα προηγούμενα χρόνια μάς καλλιέργησε τη –στρεβλή– άποψη πως ό,τι δεν χρειαζόμαστε πια το πετάμε έξω από τη πόρτα μας και έγινε η δουλειά). Η αποκομιδή των απορριμμάτων δεν είναι ακόμη υποδειγματική – μακράν απέχει. Τα πεζοδρόμια δεν είναι παντού απαλλαγμένα από σκουπίδια ούτε ανασαίνουν παντού χάρη σε τακτικές πλύσεις – προς το παρόν, η βελτίωση είναι περισσότερο ορατή στο ιστορικό κέντρο της πόλης, που δέχεται καθημερινά το μεγαλύτερο πλήθος διερχόμενων δημοτών, αλλά και επισκεπτών. Υπάρχει ακόμη πολλή δουλειά να γίνει. Χρειάζεται πολλή προσπάθεια, για να αναστραφεί μια πορεία υποβάθμισης που, δυστυχώς, δεν ξεκίνησε στη διάρκεια της προηγούμενης δημοτικής αρχής, αλλά ακόμη πιο πριν.
Αποτελούν, ωστόσο,
πρώτα δείγματα μιας φιλότιμης προσπάθειας, που αρχίζει να αποδίδει καρπούς. Ναι, η πόλη δεν έχει καθαρίσει (και δεν θα μπορούσε να καθαρίσει σε 26 ημέρες παρά μόνον αν ο Στέλιος Αγγελούδης και η ομάδα του ήταν μετενσαρκώσεις του Χάρι Χουντίνι ή του Ντέιβιντ Κόπερφιλντ). Είναι όμως σε στοιχειωδώς, έστω, καλύτερη κατάσταση.
Αυτό που θα ήθελα
να δω από εδώ και πέρα είναι οι ρυθμοί να ανεβούν κι άλλο. Η φιλότιμη προσπάθεια που ολοφάνερα καταβάλλεται να μην είναι πυροτέχνημα για να θολώσουν τα νερά και να φανεί η διαφορά από τον προηγούμενο ούτε ο βραχύβιος ενθουσιασμός της καινούργιας καρέκλας.
Οσο μεγαλύτερη
γεύση παίρνουμε από το πόσο όμορφη μπορεί να είναι η Θεσσαλονίκη καθαρή και εύτακτη τόσο περισσότερα θα απαιτούμε. Αυτό είναι το κακό για τη νέα δημοτική αρχή. Που κρύβει μέσα του ωστόσο και το καλό: επειδή, όσο περισσότερο μας αρέσει η νέα εικόνα της πόλης μας τόσο πιο εύκολο θα είναι για τις τοπικές αρχές να μας πείσουν να τη διαφυλάξουμε.
