Μια βόλτα που αξίζει

Εκεί, κάτω από τις ψηλές λεύκες τού Βασιλικού Θεάτρου, κάνει αφετηρία το λεωφορείο νούμερο 50 τού ΟΑΣΘ, χρώματος μπλε ουρανί, στολισμένο με σκίτσα από τα πιο διάσημα μνημεία τής Θεσσαλονίκης – τον Λευκό Πύργο, την Καμάρα, τον Άγιο Δημήτριο, το έφιππο άγαλμα του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Πρόκειται για το λεωφορείο τής Πολιτιστικής Γραμμής, που κάνει συνεχή, ωριαία δρομολόγια στη Θεσσαλονίκη, περνώντας από τα πιο ενδιαφέροντα ιστορικά σημεία της (από κοντά ή από λίγο πιο μακριά, αναλόγως τού πώς βολεύει ο δρόμος).

Οι επισκέπτες τής Θεσσαλονίκης το λατρεύουν αυτό το λεωφορείο, επειδή με ένα πάμφθηνο εισιτήριο (€1,80 για τους ενήλικες και €1 για τα παιδιά και τους ηλικιωμένους) κάνουν μια ωραία και κατατοπιστική βόλτα στη Θεσσαλονίκη, περνώντας από τη Μεγάλου Αλεξάνδρου, τη Μανόλη Ανδρόνικου, την Αγγελάκη, τη Σβώλου και την Εγνατία, ανεβαίνουν στην Αγίου Δημητρίου, από εκεί στην Άνω Πόλη και τα Κάστρα και μετά κατεβαίνουν από την Ευαγγελίστρια και τα πανεπιστήμια ξανά ώς τον Λευκό Πύργο, για να ετοιμαστεί το λεωφορείο για το επόμενο δρομολόγιό του. Πρόκειται για ένα λεωφορείο πολύ ευχάριστο και διαφορετικό από τα υπόλοιπα λεωφορεία τού ΟΑΣΘ, αξιοσημείωτα καθαρό και περιποιημένο, με οδηγούς και συνοδούς πολύ χαμογελαστούς, ευδιάθετους και εξυπηρετικότατους. Οι σύνοδοι είναι αυτοί που αναλαμβάνουν την ξενάγηση σε δύο γλώσσες (Ελληνικά και Αγγλικά), ενώ συμπληρωματικά προβάλλεται σε μια οθόνη ένα καλοφτιαγμένο ταινιάκι με τα μνημεία τής Θεσσαλονίκης απ’ όπου περνάει το λεωφορείο, με πολλές πληροφορίες – επίσης δίγλωσσο, σπικαρισμένο με την υπέροχη φωνή τού Αιμίλιου Τσαρουχά.

Το «πούλμαν τής χαράς», όπως το έχουμε ονομάσει όσοι το χρησιμοποιούμε, δέχεται βεβαίως και επιβάτες με κάρτες πολλαπλών διαδρομών, οι οποίοι εξυπηρετούνται από τη διαδρομή του για να πάνε στις δουλειές τους ή για να επιστρέψουν στα σπίτια τους. Σας διαβεβαιώ: δεν είναι καθόλου άσχημο να ξέρεις ότι το δρομολόγιό σου θα φύγει ακριβώς στην ώρα του, ότι θα βρεις θέση, «θα στρωθείς και θα σ’ αρέσει» και, σε ένα κλιματιζόμενο και πολιτισμένο περιβάλλον, θα γυρίσεις σπίτι σου, ακούγοντας συγχρόνως έναν σωρό ενδιαφέρουσες πληροφορίες για την ιστορία τής Θεσσαλονίκης. Όπως, ας πούμε, ότι ο αρχιτέκτονας του κτιρίου τής ΧΑΝΘ λεγόταν Μαρίνος Δελαδέτσημας, ότι αυτός που έχτισε το Κόκκινο Σπίτι στην πλατεία Αγίας Σοφίας ήταν Βενετός και λεγόταν Λεονάρντο Τζενάρι, ότι η Παναγία Χαλκέων χτίστηκε τον 9^ο αιώνα από τον κατεπάνω τής Λομβαρδίας, πρωτοσπαθάριο Χριστόφορο, και ότι το Αλκαζάρ ήταν τζαμί που χτίστηκε από την κόρη ενός τούρκου μπέη στη μνήμη τού πατέρα της, κάπου στα 1400. Και ένας σωρός ακόμη πολύτιμες πληροφορίες για τα μέρη απ’ όπου περνάμε καθημερινά στη Θεσσαλονίκη, για την ιστορία των οποίων συνήθως δεν έχουμε ιδέα.

Η δική μου διαδρομή σταματάει στη στάση «Διοικητήριο», όπου είναι το σπίτι μου. Η βόλτα τού 50, ωστόσο, συνεχίζεται στην Άνω πόλη και τα Κάστρα, μέρη όπου οι περισσότεροι επισκέπτες ενθουσιάζονται, όπως με πληροφορεί ο Δημήτρης, ο πιο αγαπημένος μου από τους συνοδούς τού 50, πολύ κατατοπισμένος και ακριβής σε όλα όσα μας λέει. Μαθαίνω ακόμη ότι, όταν περνάνε την Πορτάρα, συχνά οι επιβάτες χειροκροτούν ενθουσιασμένοι. Πολύ χαίρομαι που το ακούω. Άλλωστε, μιλάμε για μια βόλτα που αξίζει.