Vice versa
Γράφει ο ΠΡΟΔΡΟΜΟΣ ΝΙΚΗΦΟΡΙΔΗΣ
ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΔΙΑΠΙΣΤΩΝΟΥΜΕ ΕΛΑΧΙΣΤΕΣ ΝΕΕΣ ΦΥΤΕΥΣΕΙΣ, ΕΝΩ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ ΕΚΑΤΟΝΤΑΔΕΣ ΔΕΝΤΡΑ ΚΑΙ ΘΑΜΝΟΙ ΕΞΑΦΑΝΙΖΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΠΡΟΣΩΠΟΥ ΓΗΣ. ΔΕΝΤΡΑ ΚΟΒΟΝΤΑΙ ΑΝΑΙΤΙΑ, ΕΠΕΙΔΗ ΕΝΟΧΛΟΥΝ ΤΟΝ ΓΕΙΤΟΝΑ, Ο ΟΠΟΙΟΣ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΕΤΑΙ, ΚΑΙ ΟΙ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΣΠΕΥΔΟΥΝ ΝΑ ΤΑ ΚΑΡΑΤΟΜΗΣΟΥΝ. ΑΤΟΜΙΚΟ ΒΟΛΕΜΑ ‘Η ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ; ΠΡΟΦΑΝΩΣ, ΑΤΟΜΙΚΟ ΒΟΛΕΜΑ ΚΑΙ ΦΑΣΟΥΛΙ ΤΟ ΦΑΣΟΥΛΙ ΓΕΜΙΖΕΙ ΤΟ ΣΑΚΟΥΛΙ.
Πάνε δύο χρόνια –ήταν άνοιξη του 2019– όταν ένας υποψήφιος δήμαρχος με κάλεσε να μιλήσω στην παρουσίαση του βιβλίου του. «Λεύκες ή χαμαίρωπες;» ο τίτλος του – ήταν μια ανθολογία κειμένων τού υποψηφίου, με πολλά κείμενα που εξυμνούσαν τα καλά που μας παρέχει το πράσινο στις πόλεις. Ο τίτλος τού βιβλίου, όπως αναφέρει ο συγγραφέας, αποτελεί το «διά ταύτα» τής σκέψης του: «Λεύκες ή Χαμαίρωπες; Τι επιλέγουμε, τελικά; Ευκολία ή ορθότητα; Ατομικό βόλεμα ή συλλογική προοπτική;». Πολλά και ενδιαφέροντα κείμενα που με μεγάλη ευχαρίστηση διάβασα, ακριβώς επειδή μιλούσαν για όλα όσα πιστεύω. Παρακολουθώ από πολύ κοντά όλα όσα γίνονται στην πόλη μας.
Τα τελευταία χρόνια διαπιστώνουμε ελάχιστες νέες φυτεύσεις, ενώ ταυτόχρονα εκατοντάδες δέντρα και θάμνοι εξαφανίζονται από προσώπου γης. Δέντρα κόβονται αναίτια, επειδή ενοχλούν τον γείτονα, ο οποίος διαμαρτύρεται, και οι του δήμου σπεύδουν να τα καρατομήσουν. Ατομικό βόλεμα ή συλλογική προοπτική; Προφανώς, ατομικό βόλεμα και φασούλι το φασούλι γεμίζει το σακούλι. Οι εργασίες γίνονται από τον εργολάβο που εκτελεί ανενόχλητα και, πολλές φορές, με την καθοδήγηση του ενοχλούμενου γείτονα, ενώ η αρμόδια υπηρεσία δεν είναι εκεί, παρότι ο κανονισμός το επιβάλλει. Εξάλλου, είναι πολύ συχνό φαινόμενο να γίνονται αυτές οι εργασίες το Σάββατο – έτσι εξασφαλίζεται το άλλοθι. Σε σπάνιες περιπτώσεις και σε πολύ σημαντικά σημεία τής πόλης, για τις ανάγκες τής απαραίτητης δημοσιότητας, υπάρχει ο αρμόδιος υπάλληλος και η υπόλοιπη ιεραρχία μέχρι τον αντιδήμαρχο. Αναβοσβήνουν τα φλας, ενώ την ίδια στιγμή σε άγνωστες γωνιές τής πόλης αποδεκατίζονται κάποια άλλα, επειδή ενοχλούν.
Είναι ωραίο να γράφεις για την αξία τού πράσινου, είναι ωραίο να εξυμνείς τη γενναιοδωρία του, θα ήταν όμως ωραιότερο, όταν έχεις τη διαχείριση της πόλης σου, να το κάνεις πραγματικότητα. Είναι ωραίο, όταν είσαι αντιπολίτευση, να εξυμνείς το έργο των ενεργών πολιτών, είναι όμως ωραιότερο να συνεργάζεσαι μαζί τους, όταν έρθει η ώρα. Στη Νέα Παραλία, που πνέει τα λοίσθια με ανύπαρκτο κουμάντο και κινδυνεύει με ναυάγιο, έχουν ξεραθεί πολλές εκατοντάδες δέντρα. Ο δήμος φύτεψε μερικές δεκάδες, ενώ οι ενεργοί πολίτες έχουν φυτέψει πολλές εκατοντάδες. Τα περισσότερα από αυτά έχουν ξεραθεί από την έλλειψη άρδευσης.
Χιλιάδες άδειες δενδροδόχοι σε όλη την πόλη περιμένουν τα δέντρα που δεν έρχονται, ενώ σ’ αυτήν τη ζοφερή περίοδο της πανδημίας οι πόλεις σχεδιάζουν και πολλαπλασιάζουν το πράσινο. Η Μαδρίτη δημιουργεί 22 νέα πάρκα και φυτεύει ένα εκατομμύριο δέντρα, η Βαρκελώνη προκηρύσσει αρχιτεκτονικό διαγωνισμό, για να δημιουργήσει κεντρικούς, δημόσιους χώρους πρασίνου. Το Παρίσι, το Λονδίνο και το Μιλάνο κινούνται ολοταχώς στην ίδια κατεύθυνση. Η λίστα είναι πολύ μεγάλη.
Εμείς, κύριε δήμαρχε, εδώ, στη Θεσσαλονίκη, μόνο θα κόβουμε;
