Ιστορίες μικρών κόσμων
Γράφει η Εύη Καρκίτη.
ΕΚΕΙΝΗ Η ΜΟΥΧΛΑ ΣΤΟΥΣ ΤΟΙΧΟΥΣ ΗΡΘΕ Ο ΚΑΙΡΟΣ ΝΑ ΦΥΓΕΙ, ΤΑ ΝΤΟΥΛΑΠΙΑ ΝΑ ΤΑΚΤΟΠΟΙΗΘΟΥΝ, ΤΑ ΡΟΥΧΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΦΟΡΙΟΥΝΤΑΙ ΝΑ ΜΑΖΕΥΤΟΥΝ ΚΑΠΟΥ – ΙΣΩΣ ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΣΕ ΚΑΠΟΙΟΝ ΑΛΛΟΝ ΝΑ ΦΑΝΟΥΝ ΧΡΗΣΙΜΑ. ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΚΑΠΟΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΑΚΟΜΗ, ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΕΓΙΝΑΝ ΣΗΜΑΝΤΙΚΑ ΣΤΟΝ ΜΕΣΑ ΚΟΣΜΟ, ΕΝΩ Ο ΕΞΩ ΑΛΛΑΖΕ ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΚΑ. ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΠΟΥ ΕΜΕΙΝΑΝ ΑΔΙΑΒΑΣΤΑ, ΟΙ ΣΕΙΡΕΣ Η ΜΙΑ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΛΗ, ΤΑ ΑΤΕΛΕΙΩΤΑ SKYPE ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΛΕΙΠΟΥΝ, ΟΙ ΤΗΛΕΔΙΑΣΚΕΨΕΙΣ, ΓΙΑ ΝΑ ΠΡΟΧΩΡΗΣΟΥΝ ΟΙ ΔΟΥΛΕΙΕΣ – ΟΣΕΣ ΑΚΟΜΗ ΚΙΝΟΥΝΤΑΙ ΚΑΠΩΣ…
Καθώς οι ημέρες κυλούν κι ένας περίεργος κόσμος διαμορφώνεται έξω από το παράθυρό μας, καθένας από εμάς βρίσκει τις δικές του αντιστάσεις. Εκείνη η μούχλα στους τοίχους ήρθε ο καιρός να φύγει, τα ντουλάπια να τακτοποιηθούν, τα ρούχα που δεν φοριούνται να μαζευτούν κάπου – ίσως κάποια στιγμή σε κάποιον άλλον να φανούν χρήσιμα. Είναι και κάποια πράγματα ακόμη, τα οποία έγιναν σημαντικά στον μέσα κόσμο, ενώ ο έξω άλλαζε εντυπωσιακά. Τα βιβλία που έμειναν αδιάβαστα, οι σειρές η μία πίσω από την άλλη, τα ατέλειωτα skype με τους ανθρώπους που μας λείπουν, οι τηλεδιασκέψεις, για να προχωρήσουν οι δουλειές – όσες ακόμη κινούνται κάπως…
Έχουν όμως οι ημέρες αυτές και ονειροπόληση. Τη στιγμή που ξυπνάμε ή την ώρα που χανόμαστε μέσα στην ημέρα, την αγαπημένη μας ώρα, που τραβάμε την κουρτίνα, για να τη δούμε καλύτερα. Τέτοιες στιγμές νιώθω να νοσταλγώ –και, την ίδια ώρα, νιώθω και μια μεγάλη λαχτάρα να ξαναδώ– τα αγαπημένα μου μέρη στον κόσμο. Το Λονδίνο χαμένο στην υγρασία, το Παρίσι με το ανυπέρβλητο μεγαλείο του, τη μοναδική Βενετία, την πόλη των ανθρώπων, τη Χώρα τής Μήλου, τη μαύρη παραλία στη Σαμοθράκη και τη Φακίστρα, αυτό το αδιανόητο σημείο τής χώρας, το οποίο μπαίνει βαθιά μέσα στην καρδιά σου από την πρώτη στιγμή που τη συναντάς.
Γιατί η Φακίστρα είναι κάτι περισσότερο από μια παραλία – όσο τη σκέφτομαι αυτές τις ημέρες τής καραντίνας καταλήγω στο συμπέρασμα ότι πρόκειται για ένα θαύμα τής φύσης κι όταν ανοίγεσαι και κολυμπάς στα πολύ βαθιά σού προκαλεί δέος. Ο βυθός της, εξάλλου, είναι συναρπαστικός, γεμάτος μυστικές στοές, σκοτεινές δίνες, βυθισμένες πολιτείες και παράξενα όντα, που μιλούν σε ακατάληπτες γλώσσες. Τα ακούμε τις ημέρες αυτές με ευγνωμοσύνη.
