Θεσσαλονικίτιδα
Γράφει η Ναυσικά Γκράτζιου
Παρακολουθώ με πολύ ενδιαφέρον το «κίνημα της πετσέτας». Θαυμάζω και καμαρώνω την αποφασιστικότητα και τη μαχητικότητα των διοργανωτών του, που δεν καταλαβαίνουν τίποτα και τα βάζουν με τους απανταχού «ξαπλωστράκηδες» και τους «μπιτσομπαράκηδες», οι οποίοι καταλαμβάνουν τις «κοινές τοις πάσι» ακρογιαλιές, μην αφήνοντας ούτε πιθαμή, ούτε πιθανότητα καμιά να στρώσει κάποιος την πετσετούλα του στην άμμο, για να χαρεί το μπάνιο του χωρίς να χρεωθεί κάμποσα, πολύτιμα ευρώα.
Επειδή εδώ μιλάμε για ίσα δικαιώματα χρήσης τού αιγιαλού, που είναι κοινό αγαθό (άρα, ανήκει σε όλους μας), θα ήθελα να αναφερθώ σε ένα παρόμοιο φαινόμενο, το οποίο απαντά ιδιαίτερα στις παραλίες τής Σιθωνίας – όχι τις κοσμικές και πολυχτισμένες, αλλά αυτές τις πιο ερημικές, που βρίσκονται προς το κάτω μέρος τού ποδιού, μετά τον Μαρμαρά, στις οποίες ουδείς φτιάχνει μπιτς μπαρ ούτε επιχειρήσεις με ομπρέλες και ξαπλώστρες. Σ’ αυτές τις παραλίες την κατάληψη του αιγιαλού την έχουν αναλάβει σκηνίτες, που έχουν στήσει χρόνια τώρα τα μόνιμα τσαντίρια τους στις αμμουδιές που λέγαμε, κάνοντας ελεύθερο κάμπινγκ, αλλά και μην επιτρέποντας (με τον τρόπο τους) σε κανέναν άλλο να βάλει έστω και την πετσετούλα του σε μιαν άκρη τής αμμουδιάς, για να πάει να κάνει τη βουτιά του.
ΕΠΕΙΔΗ ΕΔΩ ΜΙΛΑΜΕ ΓΙΑ ΙΣΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΧΡΗΣΗΣ ΤΟΥ ΑΙΓΙΑΛΟΥ, ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΚΟΙΝΟ ΑΓΑΘΟ (ΑΡΑ, ΑΝΗΚΕΙ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ), ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΑΝΑΦΕΡΘΩ ΣΕ ΕΝΑ ΠΑΡΟΜΟΙΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ, ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΑΠΑΝΤΑ ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΣΤΙΣ ΠΑΡΑΛΙΕΣ ΤΗΣ ΣΙΘΩΝΙΑΣ – ΟΧΙ ΤΙΣ ΚΟΣΜΙΚΕΣ ΚΑΙ ΠΟΛΥΧΤΙΣΜΕΝΕΣ, ΑΛΛΑ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΠΙΟ ΕΡΗΜΙΚΕΣ, ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΠΡΟΣ ΤΟ ΚΑΤΩ ΜΕΡΟΣ ΤΟΥ ΠΟΔΙΟΥ, ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΜΑΡΜΑΡΑ, ΣΤΙΣ ΟΠΟΙΕΣ ΟΥΔΕΙΣ ΦΤΙΑΧΝΕΙ ΜΠΙΤΣ ΜΠΑΡ ΟΥΤΕ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ ΜΕ ΟΜΠΡΕΛΕΣ ΚΑΙ ΞΑΠΛΩΣΤΡΕΣ.
Μιλάμε για ανθρώπους που εκμεταλλεύονται χρόνια και χρόνια τώρα την ολιγωρία (έως αδιαφορία, θα έλεγα) των αρχών να επιβάλουν τον νόμο, αφού το ελεύθερο κάμπινγκ απαγορεύεται και οι παραβάτες συλλαμβάνονται και παραπέμπονται. Έχουν στήσει μόνιμες κατασκευές με τέντες, ελαιόπανα από πάνω (για να μην τους πιάνει ο ήλιος), γκαζιέρες για να μαγειρεύουν, φουσκωτά για να μεταφέρουν νερό και προμήθειες διά θαλάσσης από τα γύρω κατοικημένα χωριά, ενώ τώρα τελευταία απέκτησαν και φωτοβολταϊκά πάνελ, για να έχουν και αυτονομία στην ενέργεια. Μαγειρεύουν στις γκαζιέρες και μετά πλένουν πιάτα και κατσαρόλες μέσα στη θάλασσα, εκεί όπου κάνουν μπάνιο αυτοί και τα παιδιά τους – και όποιος φουκαράς έχει το εξοχικό του σπίτι εκεί κοντά. Ειλικρινά, δεν θέλω να ξέρω πώς βολεύονται από τουαλέτα… Ίσως να ενδιέφερε να το μάθει η διοίκηση του δήμου Σιθωνίας – και αυτό και κάποιες άλλες λεπτομέρειες που καθιστούν τέτοιου είδους κατασκηνώσεις επικίνδυνες εστίες μόλυνσης – και όχι μόνο. Απορώ γιατί κάνουν τα στραβά μάτια τόσα χρόνια, επειδή καταγγελίες έχουν γίνει πολλές και επανειλημμένες.
Τώρα, που το «κίνημα της πετσέτας» έχει φτάσει και στη Χαλκιδική (που σαν αυτήν δεν έχει), ευκαιρία είναι για τους υπεύθυνους να ασχοληθούν με αυτούς τους υποτιθέμενους φυσιολάτρες, οι οποίοι, μεταξύ άλλων, δεν αφήνουν έστω και έναν καινούργιο όχι σκηνή να στήσει, αλλά ούτε την πετσέτα του να απλώσει, όπως είπαμε. Απορώ ποια είναι η διαφορά τους από τους άλλους, τους «ξαπλωστράκηδες», δηλαδή τους επιχειρηματίες καταληψίες. Α, ναι: οι «φυσιολάτρες» είναι ΚΑΙ τζαμπατζήδες.
* Το κείμενο δημοσιεύτηκε στο έντυπο Citymag της 02.09.2023.
