Ad hoc
Γράφει ο Ευθύμιος Σαββάκης*
ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΑΓΙΚΟ ΜΕ ΤΑ ΜΕΡΗ ΠΟΥ ΑΓΑΠΑΣ. Ο,ΤΙ ΔΙΑΘΕΣΗ ΚΙ ΑΝ ΦΟΡΑΣ, ΟΤΑΝ ΜΠΑΙΝΕΙΣ, ΒΓΑΙΝΕΙΣ ΠΕΝΤΑΚΑΘΑΡΟΣ. ΕΙΝΑΙ ΛΕΣ ΚΑΙ ΜΕ ΤΟ ΠΟΥ ΚΑΘΕΣΑΙ ΣΤΙΣ ΚΑΡΕΚΛΕΣ ΤΟΥΣ ΞΕΚΙΝΑΕΙ Η ΤΑΧΕΙΑ ΠΛΥΣΗ. ΑΥΤΟΜΑΤΑ. ΜΕ ΑΣΤΕΙΑ ΚΑΙ ΑΤΑΚΕΣ ΠΟΥ ΤΟ ΔΙΠΛΑ ΤΡΑΠΕΖΙ ΔΕΝ ΘΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙ – ΠΟΤΕ. ΔΕΝ ΘΑ ΕΙΧΕ ΝΟΗΜΑ, ΑΛΛΩΣΤΕ… ΚΙ ΥΣΤΕΡΑ, ΣΤΡΙΦΟΓΥΡΙΖΕΙΣ. ΟΣΑ ΣΕ ΑΠΑΣΧΟΛΟΥΝ. ΞΑΝΑ ΚΑΙ ΞΑΝΑ. ΕΠΙΜΕΛΩΣ. ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΑΠΟΚΤΗΣΟΥΝ ΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΤΟΥΣ ΔΙΑΣΤΑΣΗ.
Και μας έχουν λείψει… Υπήρχε μία ιεροτελεστία κάθε Παρασκευή. Να κλείνουμε λάπτοπ κατά τις 20:00. Και κάτι. Παρά κάτι. Δεν είχε τόση σημασία όσο το γεγονός ότι ήταν μια κίνηση συντονισμένη. Που ξεπηδούσε από το κοινό inbox τής παρέας και γινόταν βήματα. Πραγματικά. Τόσο διαφορετικά μεταξύ τους. Αλλά με την ίδια ακριβώς κατεύθυνση. Το στέκι που κέρδισε στη διαδικτυακή διαβούλευση. Που αναδείχτηκε το αρχηγείο αυτής της Παρασκευής.
Το μέρος που χρειάζεται κάποια (νανο)δευτερόλεπτα, για να κάνει κάτι που ξέρει καλά. Να «ξεπλύνει» μαγικά –πάνω από άδεια πιάτα, γεμάτα ποτήρια και τελειωμένα τσιγάρα– όλη την εβδομάδα αυτών που περνούν την πόρτα του. Μαγικά. Την περίεργη Τετάρτη, τη χαλαρή Τρίτη, την τόσο Δευτέρα, μια Πέμπτη που δεν τελείωνε ποτέ και μια Παρασκευή που δεν άρχισε καν. Ζόρικη μπουγάδα, όχι αστεία.
Αυτό είναι το μαγικό με τα μέρη που αγαπάς. Ό,τι διάθεση κι αν φοράς, όταν μπαίνεις, βγαίνεις πεντακάθαρος. Είναι λες και με το που κάθεσαι στις καρέκλες τους ξεκινάει η ταχεία πλύση. Αυτόματα. Με αστεία και ατάκες που το δίπλα τραπέζι δεν θα καταλάβει – ποτέ. Δεν θα είχε νόημα, άλλωστε… Κι ύστερα, στριφογυρίζεις. Όσα σε απασχολούν. Ξανά και ξανά. Επιμελώς. Μέχρι να αποκτήσουν την πραγματική τους διάσταση. Να μετατραπούν από XLarge σε Medium, σε Small. Το έχουν αυτό τα πλυντήρια που βάζεις με φίλους. Αλλάζουν μαγικά τις διαστάσεις των πραγμάτων. Όπως θέλουν. Επειδή είναι τα μόνα που ξέρουν. Τι ταιριάζει στον καθένα. Τι αγαπά. Τι του πάει. Τι του είναι μεγάλο και τι τον σφίγγει. Πώς να κάνουν τα μαύρα να ξεθωριάζουν και τα λευκά να αποφεύγουν τις «παγίδες». Να παίρνουν χρώμα.
Σοφές μηχανές. Που τις εκτιμάς περισσότερο, καθώς μεγαλώνεις. Τότε που βάζεις μόνος σου πλυντήριο. Και συνειδητοποιείς τρία πράγματα. Ότι πρέπει να βάζεις συχνότερα μέσα στην εβδομάδα. Για να διαλύσει το μαλακτικό με άρωμα (από τις κοινές σας διακοπές) τους λεκέδες τής ημέρας, το καυσαέριο της επιστροφής, τη βραδινή σκόνη. Ότι οι σωστές μπουγάδες απλώνονται μόνο με φίλους. Και ότι η ζωή σου είναι τόσο βαρετή χωρίς αυτές.