Mina tastes
Γράφει η Μίνα Αποστολίδη
ΡΕΓΚΕ ΔΙΠΛΑ ΣΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ ΤΑ ΤΖΙΤΖΙΚΙΑ, ΟΙ ΜΥΡΩΔΙΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΠΟΥΡΝΑΡΙ, ΤΗ ΡΙΓΑΝΗ ΚΑΙ ΤΟ ΘΥΜΑΡΙ ΜΕΣΑ ΣΤΗ ΖΕΣΤΗ ΤΟΥ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΟΥ, ΤΟ ΑΠΑΛΟ ΚΑΨΙΜΟ ΤΟΥ ΗΛΙΟΥ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΗ ΜΟΥ, Η ΑΙΣΘΗΣΗ ΤΗΣ ΑΜΜΟΥ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΟ ΓΥΜΝΟ ΜΟΥ ΠΟΔΙ. ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ. ΕΙΝΑΙ ΟΙ «ΑΓΚΥΡΕΣ» ΜΟΥ ΓΙΑ ΧΑΡΑ, ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΗ, ΧΑΛΑΡΩΣΗ, ΞΕΓΝΟΙΑΣΙΑ ΚΑΙ ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ.
Γελάω, νιώθω ευφορία και γαλήνη μέσα μου, είμαι ξανά το παιδί των 6 χρόνων. Κρατάω στα χέρια μου το αγαπημένο μου παιχνίδι… Το θυμάστε το «τάκα-τάκα» εσείς, τα παιδιά τής δεκαετίας τού 1970; Αναφέρομαι στις δύο ξύλινες, χρωματιστές μπαλίτσες, που ενώνονταν με ένα σκοινί σ’ έναν μεταλλικό κρίκο. Περνούσαμε το δεύτερο δάχτυλο μέσα από τον κρίκο και κουνούσαμε τον καρπό μας, για να πετύχουμε το χτύπημα των δύο όσο γίνεται πιο δυνατά και για όσο περισσότερη ώρα. Best seller τής εποχής, που αποσύρθηκε από την αγορά λόγω «θορύβου» και «επικινδυνότητας».
Το «τάκα-τάκα» με περιμένει κάθε χρόνο κρεμασμένο στη θέση του, στο σπίτι που μας φιλοξενεί τα τελευταία καλοκαίρια. Κάθε φορά που επιστρέφουμε πάω να το βρω, να δω αν είναι στη θέση του, να ξαναπαίξω, να ξαναβρώ το παιδί μέσα μου και τη ξεγνοιασιά των 6 χρόνων. Έτσι ξεκινάω τις καλοκαιρινές μου διακοπές: ευγνώμων. Ευγνώμων γι’ αυτό το φιλόξενο σπίτι με τον παλιό, αληθινό κήπο, τα ψηλά πεύκα, τις πικροδάφνες, τις ελιές και τις λιγούστρες. Τα τζιτζίκια που κάνουν πάρτι όλη μέρα στα φυλλώματα των δέντρων και τα τριζόνια που σε ηρεμούν τη νύχτα. Εικόνες και ήχοι οικείοι και αγαπημένοι, που με κατακλύζουν με αναμνήσεις, ψυχική ηρεμία, χαρά. Είναι οι «άγκυρές» μου.
Άγκυρα είναι το μεταλλικό εξάρτημα του πλοίου, που εξασφαλίζει τη σταθερότητα και την ισορροπία του, όταν το ρίχνουμε στον βυθό. «Άγκυρα» (στον νευρογλωσσικό προγραμματισμό) είναι και η νευρολογική σύνδεση ενός ερεθίσματος με ένα συναίσθημα ή μια συμπεριφορά. Ρέγκε δίπλα στη θάλασσα τα τζιτζίκια, οι μυρωδιές από το πουρνάρι, τη ρίγανη και το θυμάρι μέσα στη ζέστη τού καλοκαιριού, το απαλό κάψιμο του ήλιου στην πλάτη μου, η αίσθηση της άμμου κάτω από το γυμνό μου πόδι. Ελληνικό καλοκαίρι. Είναι οι «άγκυρές» μου για χαρά, διασκέδαση, χαλάρωση, ξεγνοιασιά και αισιοδοξία. Αυτές τις «άγκυρες» αναζητώ στον βελγικό χειμώνα, για να νιώσω ακριβώς έτσι. Όταν, βέβαια, το ξαναζώ όλο αυτό κάθε καλοκαίρι, η ένταση των συναισθημάτων πολλαπλασιάζεται.
Για εμένα, καλοκαίρι είναι το ελληνικό – και νιώθω τυχερή που μπορώ να το ζω κάθε χρόνο. Μέσα στην απλότητα των ελληνικών καλοκαιρινών διακοπών εντάσσεται και η απλούστευση της προετοιμασίας τού καθημερινού φαγητού. Θα μαγειρέψουμε απλούστερα και θα φάμε περισσότερο έξω: στραπατσάδα με φρέσκια ντομάτα, τουρλού με ντόπια, εποχικά λαχανικά και μυρωδικά και ελληνικό ελαιόλαδο, που θα μαγειρευτεί σιγά σιγά, ώσπου να γυρίσουμε όλοι από τη θάλασσα. Μπουγάτσα το πρωί, χταποδάκι, ψάρι φρέσκο, κολοκυθοκεφτέδες και άλλοι μαγικοί ελληνικοί μεζέδες συχνότερα. Αν θελήσουμε γλυκό, θα φτιάξουμε –όπως οι μαμάδες και οι γιαγιάδες μας– έναν κορμό (άλλη δική μου «άγκυρα», που με κάνει να νιώθω παιδί σε γιορτή). Τη δική μου συνταγή για κορμό θα μοιραστώ μαζί σας, προτρέποντάς σας, όπως συνηθίζω, να «παίξετε». Καλό Αύγουστο – αυτήν τη φορά, από πολύ κοντά σας.
Για τον κορμό (ή «μωσαϊκό») τής Μίνας θα χρειαστείτε 350 γρ. μπισκότα πτιμπέρ, 250 γρ. βούτυρο ή μαργαρίνη, 2 αβγά, 150 γρ. άχνη ζάχαρη, 50 γρ. κακάο και 60 γρ. κονιάκ Μεταξά τριών αστέρων. Θα χρειαστείτε, επίσης, λίγη λαδόκολλα ή αλουμινόχαρτο και, για την επικάλυψη, κακάο σκόνη, ινδοκάρυδο και χοντροκομμένους ξηρούς καρπούς.
Για να τον φτιάξετε, ξεκινάτε λιώνοντας το βούτυρο σε σιγανή φωτιά. Στο μεταξύ, σε ένα μπολ ρίχνετε το κακάο, την άχνη, τα αβγά και το ποτό και τα ανακατεύετε ώσπου να ομογενοποιηθούν. Όταν λιώσει το βούτυρο και αφού το αποσύρετε από τη φωτιά, προσθέτετε τα αβγά, ανακατεύοντας το μείγμα σιγά σιγά, προσέχοντας ώστε να μη ψηθούν. Σε ένα άλλο μπολ σπάτε τα μπισκότα σε μικρά κομμάτια και τα ανακατεύετε στο σοκολατένιο μείγμα, ώστε να απορροφήσουν το υγρό και να έχετε μιαν ομοιογενή μάζα (σε αυτό το σημείο φωνάζετε στην κουζίνα τούς αγαπημένους σας, για να φάνε άμεσα, με ένα κουτάλι – τα παιδιά μου ακόμη τρελαίνονται γι΄ αυτό).
Σε μια λαδόκολλα απλώνετε μέρος τού μείγματος και το τυλίγετε σφιχτά, σαν «σαλάμι» (από αυτό, άλλωστε, προέκυψε και το εναλλακτικό όνομα του συγκεκριμένου γλυκού). Εγώ το τυλίγω επιπλέον με αλουμινόχαρτο, για να είναι ακόμη σφιχτότερο, αλλά και για να προστατευτεί πιο αποτελεσματικά από τυχόν μυρωδιές τού ψυγείου. Το αφήνετε στο ψυγείο να στερεοποιηθεί για τουλάχιστον 6 ώρες και μετά το επικαλύπτετε με κακάο ή με ό,τι άλλο τραβάει η όρεξή σας.