Vice versa
Γράφει ο Πρόδρομος Νικηφορίδης
ΚΑΠΟΤΕ, ΕΝΑΣ ΦΙΛΟΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΑΣ ΜΟΥ ΕΙΠΕ ΟΤΙ ΣΤΙΣ ΕΠΟΧΕΣ ΤΩΝ ΚΡΙΣΕΩΝ ΒΑΖΕΙΣ ΤΑ ΘΕΜΕΛΙΑ ΤΗΣ ΕΠΟΜΕΝΗΣ ΗΜΕΡΑΣ. ΕΔΩ ΚΑΙ ΔΥΟ ΧΡΟΝΙΑ ΔΙΑΒΑΖΟΥΜΕ ΓΙΑ ΟΣΑ ΚΑΝΟΥΝ ΣΕ ΔΕΚΑΔΕΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΕΣ ΠΟΛΕΙΣ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΘΕΜΑ. ΟΙ ΧΩΡΟΙ ΣΤΑΘΜΕΥΣΗΣ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΠΑΡΚΑ, ΚΑΘΕ ΣΠΙΘΑΜΗ ΓΗΣ ΑΝΑΖΗΤΑ ΤΟ ΠΡΑΣΙΝΟ ΤΗΣ, ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΛΕΩΦΟΡΟΙ ΣΤΟ ΠΑΡΙΣΙ ΠΕΖΟΔΡΟΜΟΥΝΤΑΙ ΚΑΙ ΠΡΑΣΙΝΙΖΟΥΝ. ΧΩΡΟΙ ΖΩΗΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΝΤΑΙ ΠΑΝΤΟΥ.
Ζούμε μια πρωτόγνωρη εποχή, που σε μεγάλο βαθμό αναδεικνύει τα προβλήματα του περιβάλλοντος – είτε αυτό είναι το φυσικό περιβάλλον είτε το αστικό. Ακόμη και στα σπίτια μας νιώσαμε τις ελλείψεις και τα προβλήματα που προκάλεσαν η πανδημία και ο αποκλεισμός.
Κάποτε, ένας φίλος επιχειρηματίας μού είπε ότι στις εποχές των κρίσεων βάζεις τα θεμέλια της επόμενης ημέρας. Εδώ και δύο χρόνια διαβάζουμε για όσα κάνουν σε δεκάδες ευρωπαϊκές πόλεις σχετικά με αυτό το θέμα. Οι χώροι στάθμευσης γίνονται πάρκα, κάθε σπιθαμή γης αναζητά το πράσινό της, ακόμη και λεωφόροι στο Παρίσι πεζοδρομούνται και πρασινίζουν. Χώροι ζωής δημιουργούνται παντού.
Εδώ και 2,5 χρόνια έχουμε νέο κυβερνήτη στο καράβι που λέγεται «Θεσσαλονίκη». Αυτό που είναι αγκυροβολημένο στον Θερμαϊκό, στη γειτονιά τού Όλυμπου. Το ότι δεν είχε σχέδιο το καταλάβαμε πολύ σύντομα. Όταν είδαμε και το επιτελείο του, τότε ήταν που ανησυχήσαμε. Επειδή όμως η ελπίδα πεθαίνει τελευταία, σκεφτήκαμε ότι σύντομα θα αντιλαμβανόταν την αδυναμία του. Δυόμισι χρόνια μετά, έχουμε πλέον πειστεί ότι δεν μπορεί να κυβερνήσει.
Αν κάνουμε έναν απολογισμό, θα διαπιστώσουμε όλα αυτά που ζούμε καθημερινά, αυτά που μας ταλαιπωρούν, αλλά τα προσπερνάμε, επειδή πρέπει να επιβιώσουμε. Ας ξεκινήσουμε, λοιπόν: η πόλη είναι βρώμικη όσο ποτέ. Πότε είδατε τελευταία φορά οδοκαθαριστή στη γειτονιά σας; Μόνο σε κεντρικούς δρόμους συναντάμε πού και πού κάποια σκούπα. Η πόλη είναι μουτζουρωμένη. Τα πεζοδρόμια δεν βλέπονται. Όταν περπατάτε, προτείνω να κοιτάτε ψηλά – ο ουρανός δεν είναι αρμοδιότητάς του.
Σήμερα, 30 μήνες παρέα με τον καπετάνιο, τι ξέρετε για το μέλλον τής πόλης σας; Ξέρετε να υπάρχει ένα σχέδιο για το αύριο και το μεθαύριο; Ξέρετε κάτι για τη δύσμοιρη πλατεία Διοικητηρίου; Την πλατεία Δημοκρατίας; Πού και πού βγάζουν δελτία Τύπου που δημοσιεύονται και μας διαβεβαιώνουν ότι θα κάνουν διάφορους χώρους στάθμευσης, όπως και χώρους πρασίνου. Τα πάει καλά με τα δελτία Τύπου, τα οποία βέβαια μένουν δελτία Τύπου. Για την πλατεία Αριστοτέλους ακόμη αντηχούν οι φωνές τής διαμαρτυρίας για το φιάσκο των επιλογών τους. Για την οδό Ελένης Ζωγράφου και Κάστρων μίλησαν οι γιατροί και τα ασθενοφόρα. Τον διαγωνισμό των Στάβλων Παπάφη τον παρέλαβε έτοιμο: 2,5 χρόνια μετά, δεν έχει ξεκινήσει η κατασκευή. Σύμφωνα με τις δηλώσεις του, έπρεπε να είχε παραδοθεί. Για τη Νέα Παραλία έκανε μία τρύπα στο νερό στον Κήπο τού Νερού – και καλά θα κάνει να μην ξανασχοληθεί μέχρι την αποχώρησή του. Τελευταίο πυροτέχνημα, το μεγάλο εμπορικό κέντρο 41.000 τετρ.μ. δίπλα στο Μέγαρο Μουσικής, που θα έχει και ένα ενυδρείο για ξεκάρφωμα. Τη Δυτική Θεσσαλονίκη, εν τω μεταξύ, την έχει κανονικά ενταφιάσει!
Με μια σειρά από σπασμωδικές κινήσεις, μας υπενθυμίζει ότι σε 1,5 χρόνο έχουμε εκλογές. Όποιος δεν θέλει το δέντρο μπροστά από το σπίτι του βρίσκει τον κατάλληλο εκτελεστή. Τα αμέτρητα καφέ έχουν ειδική μεταχείριση – είναι πολύς ο κόσμος τους που θα ψηφίσει. Όταν κάποιος από το επιτελείο του έριξε τη φαεινή ιδέα να ξανακάνουν παρκινγκ έναν χαρακτηρισμένο χώρο πρασίνου (που, αν δεν ήθελε να ακυρώσει το έργο τού προκατόχου του, τώρα θα ήταν η πλατεία Μνήμης), άδραξε την ιδέα και την έκανε πραγματικότητα. Μια άθλια πραγματικότητα για την πόλη μας! Όταν οι δήμαρχοι όλης της Ευρώπης πρασινίζουν τις πόλεις τους, αυτός ασφαλτοστρώνει.
