Θεσσαλονικίτιδα
Γράφει η ΝΑΥΣΙΚΑ ΓΚΡΑΤZΙΟΥ
ΓΙΑ ΝΑ ΜΠΟΡΕΣΟΥΜΕ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΟΥΜΕ ΟΡΘΙΟΙ ΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΜΑΣ, ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΣΤΕ ΕΛΠΙΔΑ ΚΑΙ ΚΑΛΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ. ΑΣ ΕΠΙΚΕΝΤΡΩΘΟΥΜΕ, ΛΟΙΠΟΝ, ΣΤΑ ΟΣΑ ΩΡΑΙΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ – ΚΑΙ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΟΛΛΑ. ΟΠΩΣ, ΑΣ ΠΟΥΜΕ, ΕΙΝΑΙ Η ΠΡΟΣΦΟΡΑ.
Καλώς μάς όρισε ο νέος χρόνος, παιδιά, και όλοι ευχόμαστε να ‘ναι καλός και τυχερός. Όχι μόνον επειδή το 2020 που έφυγε μας στέρησε όλο τον τρόπο ζωής μας, όπως τον ξέραμε, αλλά και γιατί μας περιόρισε την ελπίδα, μας γέμισε φόβους, μας πήρε αγαπημένους ανθρώπους και αγαπημένες συνήθειες, εγκλώβισε τη δημιουργικότητα και τα όνειρά μας.
Έτσι, για να μπορέσουμε να συνεχίσουμε όρθιοι τον δρόμο μας, χρειαζόμαστε ελπίδα και καλές σκέψεις. Ας επικεντρωθούμε, λοιπόν, στα όσα ωραία υπάρχουν στον κόσμο – και υπάρχουν πολλά. Όπως, ας πούμε, είναι η προσφορά. Τι θαυμάσια έκπληξη ήταν η άμεση και ευρεία ανταπόκριση όλων μας στην έκκληση για βοήθεια στο Παιδικό Χωριό Βορείου Ελλάδος. Η κινητοποίηση, ακαριαία και τεράστια, κάλυψε τις άμεσες, τουλάχιστον, ανάγκες τού ιδρύματος. Ακολούθησε άλλη κινητοποίηση για το Παιδικό Χωριό SOS Πλαγιαρίου – και πάλι με συγκινητική ανταπόκριση. Ο «Φάρος τού Κόσμου», το Άσυλο του Παιδιού και η ΕΛΕΠΑΑΠ ήταν κάποια από τα πολλά ιδρύματα που κάλεσαν για βοήθεια και επίσης βρήκαν ανταπόκριση από τον κόσμο. Βέβαια, έτσι βγήκαν στην επιφάνεια φλέγοντα θέματα εσφαλμένης κοινωνικής πολιτικής, που ευχόμαστε άμεσα να αντιμετωπιστούν – αλλά αυτό είναι ένα άλλο θέμα…
Κάτι επίσης σημαντικό και πολύτιμο που βλέπουμε να συμβαίνει είναι οι εξαιρετικές πρωτοβουλίες από πολλά σχολεία, που εμπνέουν τους μικρούς και μεγαλύτερους μαθητές τους να βοηθούν τους πιο αδύναμους, προσφέροντας υπηρεσία ή λίγο από το χαρτζιλίκι τους σε φιλανθρωπικές εκστρατείες, διδάσκοντας έτσι το πιο πολύτιμο μάθημα στον κόσμο: την προσφορά. Τέτοια μαθήματα δεν τα ξεχνάει ποτέ κανείς. Όπως στις «Μικρές Κυρίες», το θρυλικό βιβλίο τής Αλκοτ, όπου οι τέσσερις αδελφές ηρωίδες, με την παρότρυνση της μητέρας τους, πρόσφεραν σε μια πιο φτωχή από αυτές οικογένεια το πλούσιο χριστουγεννιάτικο γεύμα τους, μένοντας νηστικές. Αυτό ήταν το πρώτο μάθημα ενσυναίσθησης της ζωής μου.
Θα ήθελα να κλείσω αυτό το κείμενο με αποσπάσματα-παροτρύνσεις από το «Θετικό μου Ημερολόγιο», που έφτιαξαν οι καθηγητές τού Πειραματικού Λυκείου «Μανόλης Ανδρόνικος» και απευθύνεται κυρίως στα παιδιά. Μακάρι και στους μεγάλους: «Να χαίρεσαι όλα τα μικρά πράγματα». «Μην αφήνεις το διαδίκτυο να σε επηρεάσει. Ουδείς δημοσιεύει τις αποτυχίες του». «Κάνε το σωστό, ακόμη κι αν δεν σε βλέπει κάποιος». «Να είσαι δυνατός, να είσαι διαφορετικός, να είσαι ο εαυτός σου». «Η ζωή δεν είναι να περιμένεις να περάσει η καταιγίδα, αλλά να μάθεις να χορεύεις στη βροχή». Τι υπέροχοι οιωνοί για μια καλή χρονιά!