Mina tastes
Γράφει η ΜINA AΠΟΣΤΟΛΙΔΗ
ΤΟ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ –ΚΑΙ, ΝΟΜΙΖΩ, ΑΓΝΩΣΤΟ ΣΤΟΥΣ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΥΣ ΑΠΟ ΕΜΑΣ– ΗΤΑΝ Η ΥΠΑΡΞΗ ΤΩΝ «VINEGAR VALENTINES». ΚΑΤΑ ΤΗ ΒΙΚΤΩΡΙΑΝΗ ΕΠΟΧΗ ΛΟΙΠΟΝ, ΟΤΑΝ ΟΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ ΑΝΤΑΛΛΑΣΣΑΝ ΚΑΡΤΕΣ ΑΙΩΝΙΑΣ ΑΓΑΠΗΣ, ΚΑΠΟΙΟΙ ΑΛΛΟΙ ΕΣΤΕΛΝΑΝ ΚΑΡΤΕΣ ΜΕ «ΞΙΔΑΤΟ» ΝΟΗΜΑ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΔΕΝ ΑΓΑΠΟΥΣΑΝ ‘Η ΣΕ ΕΚΕΙΝΟΥΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΗΘΕΛΑΝ ΓΙΑ ΓΑΜΠΡΟΥΣ. ΟΙ ΚΑΡΤΕΣ ΑΥΤΕΣ (ΣΠΑΝΙΟ ΝΑ ΒΡΕΘΟΥΝ ΣΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΜΑΣ) ΜΕΤΕΦΕΡΑΝ ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑ, ΜΕ ΤΑ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΛΟΓΙΑ: «ΣΤΟΝ ΒΑΛΕΝΤΙΝΟ ΜΟΥ, ΛΕΜΟΝΙ ΣΟΥ ΔΙΝΩ ΚΑΙ ΦΥΓΕ ΑΠ’ ΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ. ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΚΑΜΙΑ ΕΛΠΙΔΑ, ΑΓΑΠΩ ΑΛΛΟΝ».
Στις 14 Φεβρουαρίου, στην τετάρτη δημοτικού, πήρα την πρώτη μου κόκκινη κάρτα, γεμάτη καρδιές. Ο ελληνοαμερικανός συμμαθητής μου, ο Τέντι, είχε μοιράσει καρτούλες για τον Άγιο Βαλεντίνο σε όλα τα παιδιά τής τάξης. Ξαφνιαστήκαμε. Για εμάς, τη δεκαετία τού 1980, ήταν κάτι πρωτόγνωρο. Άλλωστε, η γιορτή τού Αγίου Βαλεντίνου συμβόλιζε αρχικά την αγάπη προς όλους, όχι μόνο την αγάπη ανάμεσα στους ερωτευμένους.
«Valentine’s Day», λοιπόν… Προπομπός της στα ρωμαϊκά χρόνια, όπως λέει η παράδοση, το φεστιβάλ γονιμότητας στα μέσα Φεβρουαρίου, που σηματοδοτούσε την αρχή τής άνοιξης. Τα αγόρια διάλεγαν από ένα καλάθι το όνομα ενός κοριτσιού, με το οποίο θα ήταν ζευγάρι στη διάρκεια της εορτής Lupercalia. Κάποιες φορές μάλιστα τα ζευγάρια αυτά κατέληγαν σε γάμο. Αργότερα, η Εκκλησία μετέτρεψε την παγανιστική αυτή γιορτή σε χριστιανική, αφιερώνοντας την ημέρα στον Άγιο Βαλεντίνο.
Άγιοι Βαλεντίνοι στην Καθολική Εκκλησία υπάρχουν τρεις, όλοι μάρτυρες. Εμένα μου αρέσει περισσότερο –και τη βρίσκω πιο ταιριαστή με τον συμβολισμό τής αγάπης– η παρακάτω εκδοχή για το ποιον από τους τρεις τιμάμε τελικά στις 14 αυτού του μήνα: ο Βαλεντίνος ήταν, λέει ο θρύλος, ιερέας την εποχή τού Κλαύδιου Β’, τον 4ο μ.Χ. αιώνα. Ο αυτοκράτορας, πεπεισμένος ότι οι ανύπαντροι νέοι άνδρες ήταν αποτελεσματικότεροι στρατιώτες, έβγαλε νόμο που απαγόρευε στους νέους να παντρεύονται. Ο Βαλεντίνος το θεώρησε άδικο και αποφάσισε να παντρεύει κρυφά τα νέα ζευγάρια. Η παράνομη δράση τού ιερέα έφτασε στα αυτιά τού Κλαύδιου, που διέταξε τον αποκεφαλισμό του. Ρομαντική ιστορία για τη ζωή τού Αγίου, η γιορτή τού οποίου είναι συνδυασμένη με τη γιορτή τής αγάπης, δεν είναι;
Η γιορτή τού Αγίου Βαλεντίνου γιορτάζεται από τον μεσαίωνα. Τον 17ο αιώνα, στις Ηνωμένες Πολιτείες και στην Αγγλία συνηθιζόταν να ανταλλάσσονται ανάμεσα σε ερωτευμένους και σε φίλους όλων των κοινωνικών τάξεων μικρά δώρα αγάπης και χειρόγραφα σημειώματα. Αρχές τού 1900 κυκλοφόρησαν οι πρώτες τυπωμένες κάρτες για την ημέρα.
Το ενδιαφέρον –και, νομίζω, άγνωστο στους περισσότερους από εμάς– ήταν η ύπαρξη των «Vinegar Valentines». Κατά τη βικτωριανή εποχή λοιπόν, όταν οι περισσότεροι αντάλλασσαν κάρτες αιώνιας αγάπης, κάποιοι άλλοι έστελναν κάρτες με «ξιδάτο» νόημα σε όσους δεν αγαπούσαν ή σε εκείνους που δεν τους ήθελαν για γαμπρούς. Οι κάρτες αυτές (σπάνιο να βρεθούν στις μέρες μας) μετέφεραν παρόμοια μηνύματα, με τα παρακάτω λόγια: «Στον Βαλεντίνο μου, λεμόνι σου δίνω και φύγε απ’ τη ζωή μου. Δεν έχεις καμία ελπίδα, αγαπώ άλλον».
Η γιορτή τού Αγίου Βαλεντίνου σημαίνει δώρα – κυρίως λουλούδια και σοκολάτες. Στις περισσότερες χώρες γιορτάζεται αυθημερόν, στην Ιαπωνία ωστόσο επί 40 ημέρες. Αλήθεια! Ήμουν εκεί – οι σοκολάτες μου κι εγώ. Οι Γιαπωνέζοι ξεκινούν να γιορτάζουν στις 14 Φεβρουαρίου, όταν οι γυναίκες προσφέρουν σοκολάτες στους άνδρες για τους οποίους νιώθουν αγάπη ή συμπάθεια (πατέρα, αγαπημένο, εργοδότη, συναδέλφους κοκ.). Έναν μήνα αργότερα, στις 14 Μαρτίου, τη «Λευκή Ημέρα», οι άνδρες προσφέρουν ως δώρο σοκολάτες ή άλλα ζαχαρώδη στις γυναίκες. Σημειωτέον ότι ήδη από τα τέλη Ιανουαρίου οι ουρές έξω από τα καταστήματα που πουλάνε σοκολάτες είναι πραγματικά μεγάλες, ενώ στα online shops κάποιες σοκολάτες εξαντλούνται ήδη από την προπώληση. Όσο πιο «σπέσιαλ» ο άνδρας τόσο πιο ακριβές και «σπέσιαλ» οι σοκολάτες.
Ως σοκολατοποιός, απολαμβάνω να δίνω χαρά με τις σοκολάτες μου (και) αυτήν την ιδιαίτερη ημέρα. Ομολογώ πάντως ότι χαίρομαι διπλά, όταν οι πελάτες μου έρχονται και αγοράζουν σοκολάτες και για τον εαυτό τους, έχουν – δεν έχουν σύντροφο. Πρώτα απ’ όλα αγαπάμε εμάς τους ίδιους.
Ο εορτασμός τού Βαλεντίνου συνοδεύεται συνήθως και από ένα ρομαντικό δείπνο σε εστιατόριο. Φέτος, ας δημιουργήσουμε ατμόσφαιρα στο σπίτι μας. Διαλέξτε take away ή μαγειρέψτε εσείς κάτι ιδιαίτερο – ή συνδυάστε τα, με φαγητό απέξω και γλυκό δικό σας (βρείτε την πρότασή μου για γλυκό εδώ: https://bit.ly/3rcFgWD). Πάνω απ’ όλα, όμως, δημιουργήστε ατμόσφαιρα. Ανοίξτε τα ντουλάπια σας και αφήστε τη φαντασία σας να καλπάσει και να δημιουργήσει. Ποτήρια μπορούν να γίνουν βαζάκια για λουλούδια ή βάσεις για ρεσό. Πιατάκια τού γλυκού, οι βάσεις για το ατομικό ψωμάκι. Κεριά μικρά, μεγάλα, όλων των χρωμάτων μπορούν να δημιουργήσουν ονειρική ατμόσφαιρα. Ενώ το καλό σερβίτσιο, αν υπάρχει, μπορεί να βγει από το κουτί του, για να δώσει έναν επιπλέον τόνο γιορτής. Να αγαπιόμαστε!
