Το κτήριο Τυρολόη (γνωστό και ως Μέγαρο Δημητριάδη) είναι όχι μόνον ένα από τα ομορφότερα κτίσματα στην Παλιά Παραλία της Θεσσαλονίκης (στη συμβολή της οδού Αγίας Σοφίας 2 και της παραλιακής λεωφόρου Νίκης), αλλά και ένα από τα οικοδομήματα που φιλοξένησαν πρόσωπα ή χώρους που συνδέθηκαν άρρηκτα με την καθημερινή ζωή στη Θεσσαλονίκη. Την αξία του οικοδομήματος αποδεικνύει και το ότι από την ανέγερσή του ώς και σήμερα διατηρεί σχεδόν απαρέγκλιτα τις ίδιες χρήσεις.
Το μέγαρο ανεγέρθηκε το 1931 σε σχέδια του αρχιτέκτονα Γεωργίου Μανούσου, σε ένα από τα οικόπεδα κάτω από την οδό Τσιμισκή, προς την πλευρά της θάλασσας, που παρέμεναν άκτιστα επί μακρόν, χρησιμοποιούμενα ώς τότε από μαρμαρογλύπτες (μάλιστα, ορισμένοι εξ αυτών εργάστηκαν στον συγκεκριμένο χώρο και κατά την περίοδο ανέγερσης του παρακείμενου μητροπολιτικού ναού του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά). Από τους πρώτους ενοίκους του Μεγάρου Δημητριάδη ήταν η φερώνυμη οικογένεια (η οποία λίγα χρόνια νωρίτερα, το 1926, είχε συνδέσει το όνομά της με την ανέγερση των εγκαταστάσεων της πρώτης Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης), αλλά και ο μηχανικός Αριστομένης Βάλβης (ο οποίος την ίδια περίοδο ήταν μέλος της ομάδας που ανήγειρε το κτήριο της Εθνικής Τράπεζας στη Θεσσαλονίκη, στη συμβολή της οδού Τσιμισκή με την Ίωνος Δραγούμη – κατά πάσα πιθανότητα, πρόκειται για το πρώτο κτήριο στη Θεσσαλονίκη όπου εφαρμόστηκε η τεχνολογία της πασσαλόπηκτης θεμελίωσης).
Οι παλαιότερες γενιές Θεσσαλονικέων θυμούνται το ισόγειο και το πατάρι τού κτηρίου Τυρολόη από την καφετέρια Τόττης, που στεγαζόταν επί μακρόν εκεί. Σήμερα στον ίδιο χώρο φιλοξενείται η μπρασερί Garçon.
Η ιστορία του κτηρίου
Το εξαώροφο κτήριο Τυρολόη ανεγέρθηκε, όπως προαναφέρθηκε, το 1931, σε σχέδια του αρχιτέκτονα Γεωργίου Μανούσου (ακόμη και σήμερα, η εγχάρακτη, μαρμάρινη πλάκα που βρίσκεται αναρτημένη πάνω από την είσοδό του, στην Αγίας Σοφίας 2, αναγράφει: «Μέγαρον Η Τυρολόη Ιωάννου Δημητριάδου, 1931»). Βάσει σχεδιασμού και τυπολογίας, επρόκειτο για οικογενειακή πολυκατοικία κατοικιών, με ισόγειο και πατάρι διαμορφωμένα για εμπορική χρήση – ρόλους τους οποίους διατηρεί ακόμη και σήμερα. Η προνομιακή του θέση δεν του επιτρέπει απλώς να δεσπόζει στην Παλιά Παραλία της Θεσσαλονίκης, ατενίζοντας τον Θερμαϊκό και τον Όλυμπο στις απέναντι ακτές της Πιερίας, αλλά το καθιστά περιζήτητο ακόμη και ως κινηματογραφικό σκηνικό (χώροι διαμερίσματος του μεγάρου χρησιμοποιήθηκαν για να φιλοξενήσουν σκηνές της ταινίας «Μία αιωνιότητα και μία μέρα» του αείμνηστου δημιουργού Θεόδωρου Αγγελόπουλου).
Τα σχέδια του αρχιτέκτονα προέβλεπαν εξ αρχής και έκτο όροφο, παρότι ο πέμπτος και ο έκτος όροφος διαφοροποιούνται μορφολογικά από το υπόλοιπο κτίριο, δίνοντας την εντύπωση μεταγενέστερης προσθήκης. Το μέγαρο (που κηρύχθηκε διατηρητέο το 1983) αποτελεί χαρακτηριστικό δείγμα του εκλεκτικιστικού ρυθμού, με κίονες με κορινθιακά κιονόκρανα, φουρούσια με φυτικές διακοσμήσεις, λεοντοκεφαλές και καμάρες στην πρόσοψή του. Κάθε όψη έχει πέντε κάθετους άξονες, εκ των οποίων οι ακριανοί ξεχωρίζουν από την ελαφρά προεξοχή και την τριγωνική επίστεψη που τους διακρίνουν. Διακοσμητικά, το μέγαρο «ελαφραίνει» όσο ανεβαίνουν οι όροφοι – τα μπαλκόνια τού πρώτου ορόφου είναι κτιστά με μπαλούστρες (τα γνωστά τσιμεντένια ή πήλινα κολωνάκια των εξωστών), του δεύτερου και του τρίτου ορόφου χτιστά με σιδερένιο κιγκλίδωμα, ενώ του τέταρτου ορόφου φέρουν μόνο σιδερένιο κιγκλίδωμα. Εξαίρεση αποτελούν οι δύο τελευταίοι όροφοι, οι οποίοι ξεφεύγουν από τις γραμμές και το στιλ διακόσμησης της υπόλοιπης οικοδομής.
Αρκετά πρόσφατα (το 2019), το Μέγαρο Δημητριάδη απασχόλησε τους λάτρεις τής αρχιτεκτονικής στη Θεσσαλονίκη χάρη στο λεγόμενο «Transparent Apartment» που διαμόρφωσε σε ένα από τα διαμερίσματά του το βραβευμένο θεσσαλονικιώτικο αρχιτεκτονικό γραφείο Urban Soul Project. Μάλιστα, το συγκεκριμένο διαμέρισμα, φωτογραφίες του οποίου φιλοξενεί το «Citymag», συμμετείχε σε προηγούμενο Open House που πραγματοποιήθηκε στην πόλη.
