Με μία ματιά:
Ο σταθμός «Νέα Ελβετία» του μετρό θα εξυπηρετεί τη γραμμή 1 και θα χρησιμεύσει ως ο ανατολικός τερματικός σταθμός της γραμμής. Συνδέεται με το αμαξοστάσιο της Πυλαίας, στα ανατολικά του, μέσω μιας σήραγγας που κατασκευάστηκε όχι με μετροπόντικα, αλλά με τη μέθοδο «cut and cover» (ανοιχτό όρυγμα).
Η παλαιότερη πρόταση για έναν σταθμό σε αυτήν τη γενική τοποθεσία χρονολογείται στο 1918, όταν προτάθηκε ως τερματικός σταθμός για μια μητροπολιτική σιδηροδρομική γραμμή που θα εκτελούσε, ουσιαστικά, την ίδια διαδρομή με τη σημερινή γραμμή 1. Η κύρια διαφορά με τον σημερινό σταθμό είναι ότι η πρόταση του 1918 αφορούσε σε υπέργειο σταθμό, ενώ ο συγκεκριμένος σταθμός είναι σήμερα υπόγειος.
Ο σταθμός «Νέα Ελβετία» εμφανίζεται και στην πρόταση του 1988 για το μετρό Θεσσαλονίκης.
Σε απόσταση αναπνοής από το αμαξοστάσιο της Πυλαίας
Παρότι δεν θα είναι προσβάσιμες από το επιβατικό κοινό, οι κτηριακές εγκαταστάσεις του αμαξοστασίου είναι εντυπωσιακές. Ο ρόλος τους;
Φιλοξενούν την εξ ολοκλήρου διαχείριση του αυτοματοποιημένου δικτύου του μετρό Θεσσαλονίκης (Κέντρο Ελέγχου Λειτουργίας – ΚΕΛ).
Καλύπτουν στο σύνολό τους τις απαιτήσεις συντήρησης και επισκευής.
Εχουν τη δυνατότητα υποστήριξης περίπου εξακοσίων θέσεων εργασίας.
Επιτρέπουν τη στάθμευση ώς και 35 συρμών σε στεγασμένους εσωτερικούς χώρους και συνεργεία.
Διαθέτουν υπόγειο χώρο στάθμευσης δύο επιπέδων, δυναμικότητας 310 θέσεων ΙΧ και 100 δικύκλων.
Η διάχυση του φωτός, η διαμπερότητα και οι οπτικές φυγές σε όλα τα επίπεδα των συγκροτημάτων, ως βασικές συνθετικές αρχές, επιτυγχάνονται μέσα από ανοίγματα σε δάπεδα και όψεις, καθώς και από τη διάπλαση φεγγιτών οροφής, ποικίλων μορφών και τύπων.
Πρόσθετες υποστηρικτικές λειτουργίες του συνόλου (όπως το εφεδρικό ΚΕΛ, το Κτήριο Συντήρησης Τροχιάς, η αποθήκευση καυσίμων, τα φυλάκια εισόδου, το πλυντήριο των συρμών, η αποθήκη εύφλεκτων υλικών, τα αντλιοστάσια κ.ά.) έχουν χωροθετηθεί αυτόνομα, σε κομβικά σημεία της σύνθεσης. Από αυτές αξίζει να τονιστεί ο πρότυπος βρεφονηπιακός σταθμός, που θα καλύπτει τις ανάγκες φιλοξενίας ώς και 36 παιδιών.
Λίγο μακρύτερα από τον σταθμό «Νέα Ελβετία», η ανασκαφή στον κεντρικό τομέα της περιοχής όπου κατασκευάστηκε το αμαξοστάσιο του μετρό στην Πυλαία έφερε στο φως τμήμα ενός οργανωμένου, προκασσάνδρειου πολίσματος που αναπτύχθηκε πάνω σε χαμηλό, φυσικό έξαρμα του εδάφους, στον μυχό του Θερμαϊκού κόλπου, και χρονολογείται από τις αρχές του 4ου ώς τις αρχές του 3ου αιώνα π.Χ.
Αποκαλύφθηκαν δύο μεγάλοι, κάθετοι μεταξύ τους δρόμοι με κατεύθυνση Βορράς-Νότος και Ανατολή-Δύση, γύρω από τους οποίους αναπτύσσονται τέσσερα οικοδομικά τετράγωνα. Εντός των ορίων των οικοδομικών τετραγώνων ήρθαν στο φως ανοικτοί και στεγασμένοι ορθογώνιοι χώροι οικιακής, αποθηκευτικής και εργαστηριακής λειτουργίας, που συνδέονται μεταξύ τους με μεσοτοιχίες και μικρότερους δρόμους. Δύο κεραμικοί κλίβανοι, πλήθος άλλων αρχιτεκτονικών καταλοίπων (όπως λιθόστρωτες επιφάνειες, κτιστές κατασκευές, απορριμματικοί λάκκοι), καθώς και σημαντικός αριθμός κινητών ευρημάτων (αλιευτικά και υφαντικά βάρη και μεγάλες ποσότητες θρυμματισμένων οστρέων για την παραγωγή πορφύρας) υποδεικνύουν τις δραστηριότητες των κατοίκων του οικισμού.
Βόρεια του οικισμού και σε απόσταση περίπου 100 μέτρων αποκαλύφθηκε πώρινη σαρκοφάγος, η οποία προφανώς ανήκει στο νεκροταφείο του οικισμού, τμήμα του οποίου είχε ερευνηθεί κατά τη διάρκεια παλαιότερων ανασκαφών της ΙΣΤ’ Εφορίας Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων στην ευρύτερη περιοχή.
