Στην κεντρική φωτό: η Ιωάννα Δανδέλια, licensee τού οργανισμού (δεξιά), με τη Θεανώ Πέτρου, curator της φετινής διοργάνωσης. Photo credits: Νικολέττα Σαββάκη.
Οκτώ χρόνια δημιουργίας και έμπνευσης, περισσότερους από εκατό ομιλητές και performances και αντίστοιχα πολλαπλάσιους συμμετέχοντες σε αυτό που ενώνει ομάδα και κοινό μετρά πλέον το TEDxUniversity of Macedonia. Τι είναι όμως αυτό που αλλάζει φέτος – και μας προσκαλεί σε ένα διαφορετικό ταξίδι ιδεών και εκπλήξεων;
Αληθινή και ταυτόχρονα εικονική, η σκηνή τού Μεγάρου Μουσικής Θεσσαλονίκης θα φιλοξενήσει επτά ομιλίες και τρία performances, προσφέροντας μια virtual εμπειρία στους φανατικούς οπαδούς τής αγαπημένης διοργάνωσης. Η Ιωάννα Δανδέλια, licensee τού οργανισμού, και η Θεανώ Πέτρου, curator της φετινής διοργάνωσης, συνομιλούν για όσα διαφορετικά έχει προετοιμάσει μια οργανωτική ομάδα είκοσι πέντε ατόμων, αποκαλύπτοντάς μας όλα όσα θα παρακολουθήσουμε στις 8 Μαΐου στις οθόνες μας. Η «CT» παρακολουθεί και ανυπομονεί.
Ιωάννα Δανδέλια (ΙΔ): Θεανώ, το 2019 ήσουν agenda manager στη διοργάνωση. Το 2020 επιλέχθηκες για τη θέση τής curator, της υπεύθυνης της οργανωτικής και του συντονισμού ολόκληρης της ομάδας. Από τον Φεβρουάριο του 2020, λίγο πριν από το πρώτο χρονικά λόκντάουν στη χώρα μέχρι και σήμερα, έχεις σκεφτεί πόσα έχουν αλλάξει; Πόσες φορές αλλάξαμε εμείς οι ίδιοι τον τρόπο σκέψης και τα σχέδιά μας;
Θεανώ Πέτρου (ΘΠ): Αρχικά, ναι, αλλάξαμε εμείς. Οι συνήθειές μας, τα σχέδιά μας. Περάσαμε από τον φόβο και το σοκ στην αγωνία, στην αλλαγή, στην προσαρμοστικότητα, στην προφύλαξη και στη διάθεση να προχωρήσουμε σε κάτι καινούργιο, παρά τις αντιξοότητες και τις δυσκολίες. Κι αυτό δεν έγινε από τη μια στιγμή στην άλλη – δεν αλλάξαμε, δηλαδή, προγραμματισμό και σχέδια με μία απόφασή μας. Αλλάζαμε συνεχώς, καθημερινά. Καθημερινά οι συνθήκες και οι συγκυρίες μάς ανάγκαζαν να επανατοποθετούμε σε μιαν αόριστη και εύθραυστη καλένδα τα όνειρα, τις προσδοκίες, τις ανάγκες μας.
Δημιούργησα μια νέα ομάδα, μέσα από ηλεκτρονικές συνεντεύξεις. Η ομάδα δεν είχε τη δυνατότητα να βρεθεί και να γνωριστεί παρά μόνο μετά από μερικούς μήνες. Αυτό μόνο του, για τα δεδομένα ενός TEDx (που όλοι γνωρίζουμε πόσο στηρίζεται στην ομαδικότητα και στην αμιγώς εθελοντική προσφορά τής οργανωτικής του ομάδας), είναι εξαιρετικά δύσκολο. Ο βαθμός δυσκολίας μεγαλώνει ακόμη περισσότερο, αν σκεφτεί κάποιος ότι τα άτομα αυτά αλλάζουν στις θέσεις τους κάθε χρόνο. Κληθήκαμε να δημιουργήσουμε μιαν ομάδα από την αρχή. Μοναδικές σταθερές συνισταμένες, εγώ κι εσύ – εσύ με την εμπειρία τού οργανισμού κι εγώ με όσα είχα μάθει από τη διοργάνωση της προηγούμενης χρονιάς.
Τα νέα παιδιά –στην πλειονότητά τους φοιτητές από τα ιδρύματα της πόλης μας– δήλωσαν συμμετοχή για ένα event που οι ίδιοι γνώριζαν μέχρι τότε μόνο διά ζώσης. Η ελπίδα ότι η κανονικότητα θα επανέλθει σύντομα κυριαρχούσε. Η πεποίθηση ότι, με το τέλος τού λόκντάουν, όλα μπορεί να βελτιωθούν μας ώθησε σε αρχική αναβολή από τον Νοέμβριο, οπότε παραδοσιακά παρουσιάζαμε το main event, στον Δεκέμβριο. Αμέσως μετά, με την έναρξη του δεύτερου κατά σειρά λόκντάουν, τέθηκε στο τραπέζι η αλλαγή και της μορφής συμμετοχής τού κοινού – από διά ζώσης σε ηλεκτρονική παρακολούθηση, μέσω πλατφόρμας online streaming.
ΙΩΑΝΝΑ ΔΑΝΔΕΛΙΑ, LICENSEE ΤΟΥ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥ: «ΠΑΡΑΔΕΧΟΜΑΙ ΠΩΣ ΑΡΧΙΚΑ ΗΜΟΥΝ ΕΠΙΦΥΛΑΚΤΙΚΗ –ΑΝ ΟΧΙ ΑΡΝΗΤΙΚΗ– ΣΤΟ ΝΑ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΟΥΜΕ, ΕΣΤΩ, ΝΑ ΒΡΕΘΟΥΜΕ ΩΣ ΟΜΑΔΑ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ, ΓΙΑ ΝΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΟΥΜΕ ΕΝΑ EVENT. ΚΙ ΑΥΤΟ ΕΞΑΙΤΙΑΣ ΤΗΣ ΕΠΙΦΥΛΑΞΗΣ, ΤΟΥ ΦΟΒΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΑΓΝΩΣΤΟ. ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΑΝ ΚΑΝ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΕΣ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΗΣ, ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΑΜΕ ΜΕΤΡΑ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ. ΗΜΑΣΤΑΝ ΟΛΟΙ ΣΕ ΑΧΑΡΤΟΓΡΑΦΗΤΑ ΝΕΡΑ ΚΑΙ Η ΑΙΣΘΗΣΗ ΕΥΘΥΝΗΣ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΣΑΣ, ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΣΑΣ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΠΟΥ ΕΙΧΑΤΕ ΚΑΝΕΙ ΩΣ ΤΟΤΕ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΠΟΥ ΚΑΘΕΝΑΣ ΣΑΣ ΕΙΧΕ ΞΕΧΩΡΙΣΤΑ ΓΙ’ ΑΥΤΗΝ ΤΗ ΔΙΟΡΓΑΝΩΣΗ ΗΤΑΝ ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΒΑΡΟΣ ΕΥΘΥΝΗΣ. ΝΟΜΙΖΩ ΠΩΣ, ΤΕΛΙΚΑ, ΗΤΑΝ Η ΔΙΑΘΕΣΗ ΝΑ ΜΕΙΝΟΥΜΕ ΕΝΩΜΕΝΟΙ ΣΕ ΟΛΟ ΑΥΤΟ: Ο ΠΑΡΑΓΟΝΤΑΣ ΠΟΛΛΩΝ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ, ΠΟΥ ΜΟΙΡΑΣΤΗΚΑΝ ΕΝΑ ΚΟΙΝΟ ΟΡΑΜΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΟ ΕΒΑΛΑΝ ΠΟΤΕ ΚΑΤΩ, ΗΤΑΝ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΜΑΣ ΩΘΗΣΕ ΝΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΟΥΜΕ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΜΕΙΣ ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΟΝΟΜΑΖΟΥΜΕ ‘VIRTUALEXPERIENCE’».
ΙΔ: Παραδέχομαι πως αρχικά ήμουν επιφυλακτική –αν όχι αρνητική– στο να επιχειρήσουμε, έστω, να βρεθούμε ως ομάδα όλοι μαζί, για να δημιουργήσουμε ένα event. Κι αυτό εξαιτίας της επιφύλαξης, του φόβου για το άγνωστο. Δεν υπήρχαν καν δυνατότητες μετακίνησης, δεν γνωρίζαμε μέτρα ασφάλειας. Ήμασταν όλοι σε αχαρτογράφητα νερά και η αίσθηση ευθύνης για όλους σας, για την ασφάλειά σας, αλλά και για τη δουλειά που είχατε κάνει ώς τότε και για τα όνειρα που καθένας σας είχε ξεχωριστά γι’ αυτήν τη διοργάνωση ήταν ένα μεγάλο βάρος ευθύνης. Νομίζω πως, τελικά, ήταν η διάθεση να μείνουμε ενωμένοι σε όλο αυτό: ο παράγοντας πολλών διαφορετικών ανθρώπων, που μοιράστηκαν ένα κοινό όραμα και δεν το έβαλαν ποτέ κάτω, ήταν αυτό που μας ώθησε να δημιουργήσουμε αυτό που εμείς θέλουμε να ονομάζουμε «virtual experience» και που μέχρι σήμερα δεν έχει παρουσιαστεί αμιγώς ολοκληρωμένα και διαδικτυακά στη χώρα μας για έναν τέτοιο θεσμό. Μιλάμε για έναν αριθμό συνεργασίας που ξεπερνά τα 50 άτομα (οργανωτική ομάδα και εθελοντές).
Κι εγώ ξέρω ήδη την απάντηση, αλλά θα σε ρωτήσω από την πλευρά μου: πόσο δύσκολο ήταν για εσένα, με τον δικό σου ρόλο, να συντονίσεις από απόσταση και σε συνθήκες κοινωνικής αποστασιοποίησης έναν τόσο μεγάλο αριθμό ατόμων; Πώς περνάς από τόσες διαφορετικές απόψεις σε ένα κοινό όραμα;
ΘΠ: Ουσιαστικά, καθ’ όλη τη διάρκεια της διοργάνωσης, όλο αυτό το χρονικό διάστημα (περισσότερο από έναν χρόνο πλέον), στηρίζεσαι στην επικοινωνία, κρατάς το ενδιαφέρον ενεργό, δέχεσαι προτάσεις, τις αλλάζεις, τις μπολιάζεις με νέες, τις συνδυάζεις και κάπως έτσι φτάνεις σε ένα δυνατό μήνυμα που ξέρεις ότι μπορεί να γίνει ο κοινός σκοπός, το κοινό όραμα για το οποίο να δουλέψουν όλοι μαζί. Ο curator έχει αυτόν ακριβώς τον ρόλο: να αναζητήσει για καθέναν έναν ξεχωριστό ρόλο, να αναδείξει ταλέντα και δυνατότητες, να αναζητήσει ιδέες και, μετά, να τα συνδυάσει όλα αυτά μαζί, για να λειτουργήσουν ως ομάδα, ως σύνολο.
Φέτος, με μια μεγαλύτερη πρόκληση: οι άνθρωποι αυτοί να μη βαρεθούν, να μη μείνουν ανενεργοί λόγω και της στασιμότητας και της αναβλητικότητας ενός λόκντάουν. Η φυσική παρουσία δεν αναπληρώνεται: όμως, ο κοινός ρυθμός και ο κοινός κώδικας επικοινωνίας μπορούν να κρατήσουν σε εγρήγορση μια ομάδα.
ΙΔ: Και από το μπόλιασμα αυτό, από τη συνεχή και αδιάλειπτη επικοινωνία μιας ομάδας που με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο δεν έμεινε ανενεργή, φτάσαμε σήμερα να καλούμε για ακόμη μία χρονιά το κοινό τού TEDxUniversity of Macedonia σε μια virtual experience, μια ψηφιακή εμπειρία που θα μας ανεβάσει στη σκηνή τού Μεγάρου Μουσικής Θεσσαλονίκης, το οποίο μας υποστήριξε σ’ αυτήν την προσπάθεια, όντας και η πρώτη μας επιλογή από το 2020. Άλλωστε και η θεματική μας, «Crescendo» (ένας μουσικός όρος κορύφωσης και βαθμιαίας, αλλά έντονης αύξησης), είναι ίσως η πιο αντιπροσωπευτική αυτής της προσπάθειας.
Σε λίγες ημέρες, στις 8 Μαΐου, εμείς, οι ομιλητές και οι performers, θα ανεβούμε στη σκηνή χωρίς το χειροκρότημα, τον ενθουσιασμό και τα χαμόγελα από τις καρέκλες που θα γέμιζαν ασφυκτικά την αίθουσα του Μεγάρου Μουσικής Θεσσαλονίκης. Πρόκλησή μας, να παρουσιάσουμε μιαν εκδήλωση που θα διαρκέσει περίπου 5 ώρες και θα μεταδοθεί διαδικτυακά, τηρώντας όλες τις συνθήκες υγειονομικής ασφάλειας για όσους βρεθούμε στον ίδιο χώρο. Το κοινό θα μας παρακολουθεί μέσω πλατφόρμας, ενώ ένας σημαντικός αριθμός τυχερών συμμετεχόντων, που θα προμηθευτούν έγκαιρα το εισιτήριό τους, θα έχει στη διάθεσή του –εκτός από τον κωδικό συμμετοχής στο onlinestreaming– και μια συλλεκτική τσάντα με αναμνηστικά δώρα τής διοργάνωσης και το κλασσικό και αγαπημένο badge συμμετοχής, που θα τους κάνουν να νιώσουν ότι πραγματικά βρίσκονται «διά ζώσης» μαζί μας – κι ας παρακολουθούν το main event ακόμη και από τον καναπέ τού σπιτιού τους, σε συνθήκες ασφάλειας.
ΘΕΑΝΩ ΠΕΤΡΟΥ, CURATOR ΤΟΥ TEDX UNIVERSITY OF MACEDONIA 2021: «ΘΕΛΑΜΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΝΑ ΔΩΣΟΥΜΕ ΣΤΟΥΣ ΘΕΑΤΕΣ ΜΑΣ ΤΗ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΝΑ ΝΙΩΣΟΥΝ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ ΚΑΙ ΡΕΑΛΙΣΤΙΚΑ ΤΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΟΥΣ. ΓΙ’ ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΟ ΟΝΟΜΑΖΟΥΜΕ ΑΠΛΩΣ ΕΝΑ ONLINE STREAMING ‘Η ΜΙΑ ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗ ΜΕΤΑΔΟΣΗ, ΑΛΛΑ ΜΙΑ VIRTUALEXPERIENCE. ΜΙΑ ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΠΟΥ ΜΟΙΡΑΖΟΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΙ ΦΕΤΟΣ ΚΟΡΥΦΩΝΕΤΑΙ ΜΕ ΕΝΑΝ ΞΕΧΩΡΙΣΤΟ ΤΡΟΠΟ, ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΙΔΙΑΙΤΕΡΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ».
ΘΠ: Έτσι ακριβώς. Θέλαμε από την πρώτη στιγμή να δώσουμε στους θεατές μας τη δυνατότητα να νιώσουν ουσιαστικά και ρεαλιστικά τη συμμετοχή τους. Γι’ αυτό και δεν το ονομάζουμε απλώς ένα online streaming ή μια διαδικτυακή μετάδοση, αλλά μία virtual experience. Μια εμπειρία που μοιραζόμαστε όλοι μαζί όλα αυτά τα χρόνια και φέτος κορυφώνεται με έναν ξεχωριστό τρόπο, κάτω από ιδιαίτερες συνθήκες. Θέλουμε να πούμε σε όλους ότι είμαστε πάλι όλοι μαζί. Οκτώ ομιλητές (αφού δύο εξ αυτών είναι δίδυμο στη σκηνή) και τρία performances, με τα δύο από αυτά να βγαίνουν για πρώτη φορά εκτός σκηνής, σε δημόσιο χώρο, σε ένα βίντεο έκπληξη, όπου η street artσυναντά τη μουσική και το storytelling γίνεται μουσική αφήγηση.
ΙΔ: Όλα φέτος είναι διαφορετικά, αλλά ταυτόχρονα ενωσιακά. Η σκηνή είναι δική μας. Η απόλαυση, δική σας. Όλα έχουν σχεδιαστεί με τέτοιον τρόπο, ώστε να μειωθεί η απόσταση ανάμεσα στην κάμερα και στον θεατή. Ακόμη και οι μίνι συνεντεύξεις (Q&A) ανάμεσα στους ομιλητές και την παρουσιάστρια, Σοφία Κουρτίδου, με ερωτήσεις που έχουν τεθεί στα social media, αποτελούν μια καινοτομία-δώρο για το κοινό μας, που έρχεται να προστεθεί στη συνολική εμπειρία, ανάμεσα στις ομιλίες.
Το Πανεπιστήμιο Μακεδονίας και το Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης ένωσαν φέτος τις δυνάμεις τους στο κάλεσμα ενός θεσμού για την πόλη, για φοιτητές και όχι μόνον. Η διάθεση των εισιτηρίων έχει ήδη ξεκινήσει στο TicketServices.gr. Θεανώ, είμαστε έτοιμοι;
ΘΠ: Εννοείται. Let’s grow louder!
