«Orelhão» («Μεγάλο αυτί» στα Πορτογαλικά) είναι το όνομα που δόθηκε στους εμβληματικούς, αβγοειδείς τηλεφωνικούς θαλάμους που διακοσμούν τα πεζοδρόμια στη Βραζιλία από τις 20 και 25 Ιανουαρίου τού 1971, όταν έκαναν την εμφάνισή τους στο Ρίο ντε Τζανέιρο και το Σάο Πάολο, αντιστοίχως. Σχεδιασμένος από τη βραζιλιανοκινέζα αρχιτέκτονα Τσου Μινγκ Σιλβέιρα, αυτός ο τηλεφωνικός θάλαμος είναι τόσο ταυτισμένος με τις μητροπόλεις τής Βραζιλίας όσο και ο κόκκινος τηλεφωνικός θάλαμος με το Λονδίνο.
Αν και το κινητό τηλέφωνο έχει (από τη δεκαετία τού 2010) εκτοπίσει τους τηλεφωνικούς θαλάμους από το αστικό τοπίο, το «Μεγάλο αυτί» εξακολουθεί να αποτελεί μέρος τής… επίπλωσης των βραζιλιάνικων δρόμων και εκείνων σε άλλες πόλεις στη Λατινική Αμερική, αλλά και στην Κίνα και την Αφρική. Στο πλαίσιο αυτό, ο επίσημος ιστότοπος του Orelhão (https://www.orelhao.arq.br/) γιορτάζει τα 50ά γενέθλια αυτού του παγκόσμιου εμβλήματος στον χώρο τού ντιζάιν.
Η φιλοσοφία
Θέλοντας να επιλύσει το πρόβλημα του υψηλού κόστους κατασκευής τηλεφωνικών θαλάμων και των συχνών βανδαλισμών τους, η Σιλβέιρα επέλεξε ακρυλικό και φάιμπεργκλας ως βασικά υλικά για να κατασκευάσει ένα κέλυφος σε σχήμα αβγού, το οποίο είναι ιδιαίτερα στερεό, ελαφρύ και ανθεκτικό στον ήλιο, τη βροχή και τη φωτιά (δείτε περισσότερα εδώ: https://www.instagram.com/p/B0wiHmvA2vs/).
Παρά το ότι επισήμως ακούν στο όνομα «CHU I» και «CHU II», τα κελύφη τής Σιλβέιρα πέρασαν στην αθανασία ως «Orelhão» («Μεγάλο αυτί») και «Orelhinha» («Μικρό αυτί»). Τα μικρότερα (από ακρυλικό πορτοκαλόχρωμα) «Μικρά αυτιά» δημιουργήθηκαν για να τοποθετηθούν σε περιορισμένους χώρους, όπως καταστήματα και χώρους εργασίας όπου συγχρωτίζονται πολλά άτομα. Παρότι αρχικά σχεδιάστηκαν για να τοποθετηθούν σε τοίχο ή σε μικρή κολώνα, αποδείχθηκε ότι μπορούν να προσαρμοστούν και σε άλλους τύπους στηρίγματος. Όσο για το οβάλ σχήμα τους, υιοθετήθηκε όχι μόνο για λόγους ακουστικής και αισθητικής, αλλά και για τη σταθερότητα στη μέθοδο παραγωγής.
